โซ่คล้องรัก นิยาย บท 41

@คฤหาสน์ของริชาร์ด

"หนูนับ ไม่เห็นบอกแม่ก่อนเลยว่าจะแวะมาหา แม่จะได้เตรียมอาหารเย็นไว้หลายๆ อย่าง" มินตราเดินเข้าไปสวมกอดว่าที่ลูกสะใภ้อย่างใจดีเมื่อเห็นนับดาวและรามิลเดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นพร้อมกัน ในขณะที่เธอและสามีกำลังนั่งจิบชาอยู่ด้วยกันสองคน

"หนูมารบกวนคุณพ่อคุณแม่รึเปล่าคะ"

"หนูนับเป็นลูกสะใภ้ของแม่นะจะรบกวนได้ยังไง แม่ยังบ่นกับพ่อเขาอยู่เลยว่าอยากให้หนูนับแวะมาที่บ้านเราบ่อยๆ"

"ขอโทษนะคะที่หนูไม่ได้ซื้อของติดมือมาฝากเลย ตอนแรกจะกลับบ้านเลยแต่หนูเปลี่ยนใจมาที่นี่ก่อนเพราะอยากกินมื้อเย็นกับคุณแม่ค่ะ"

"เด็กอะไรน่ารักน่าเอ็นดู" มินตรายกมือขึ้นมาบีบแก้มนวลของเด็กสาวด้วยความเอ็นดู แล้วเดินจูงมือนับดาวไปนั่งที่โซฟาด้วยกัน

"สวัสดีค่ะคุณพ่อ ไปเที่ยวพักผ่อนมาสนุกไหมคะ"

"ไปเที่ยวพักผ่อนกับคนรักยังไงมันก็สนุกอยู่แล้ว หนูนับกับรามยังไม่เคยไปเที่ยวด้วยกันใช่ไหม พ่อว่าไปเที่ยวพักผ่อนด้วยกันที่บ้านพักตากอากาศสักสองสามวันคงจะสนิทกันมากขึ้นนะ"

"เขาไม่มีเวลาให้นับหรอกค่ะ" ริชาร์ดตวัดสายตามองลูกชายทันทีเมื่อสังเกตเห็นสีหน้าน้อยใจของว่าที่ลูกสะใภ้ในตอนที่เขาพูดถึงรามิล

"แกไม่มีเวลาให้น้องเลยเหรอราม"

"ว่างตอนไหนผมก็ไปหาตลอด แบบนั้นยังเรียกว่าไม่มีเวลาให้อีกเหรอครับ"

"หนูนับเป็นว่าที่คู่หมั้นของแกนะ เป็นว่าที่ลูกสะใภ้ของบ้านเรา มีเวลาให้น้องหน่อย" มาเฟียหนุ่มถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างเบื่อหน่าย พร้อมกับเดินเข้าไปหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ นับดาว แต่เธอกลับเมินใส่ ไม่แม้แต่จะหันมาสบตากัน มิหนำซ้ำยังคลอเคลียแม่ของเขาอย่างออดอ้อน

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่รามมีงานต้องทำหลายอย่าง นับเองก็เรียนหนักเหมือนกัน"

"หนูนับโดนพี่รามแกล้งมาเหรอลูก" มินตราลูบผมเด็กขี้อ้อนเบาๆ ด้วยความเอ็นดู พลางเอ่ยถามอย่างอ่อนโยน

"..."

"แกล้งน้องเหรอราม" เธอเค้นถามลูกชายเสียงแข็งเมื่อได้รับคำตอบจากนับดาวเป็นความเงียบ เด็กสาวซบหน้าลงบนเนินอกพร้อมทั้งกอดรัดเธอไว้แน่น ราวกับกำลังปกปิดความเสียใจ

"ผมไม่รู้ว่าลูกสาวของแม่เป็นอะไร ทำหน้าบึ้งใส่ผมตั้งแต่อยู่บนรถแล้ว"

"น้องจะโกรธแกมันต้องมีสาเหตุสิ"

"บางทีอาจจะโกรธผมแบบไม่มีสาเหตุก็ได้"

"รามอย่าพูดกับน้องแบบนี้"

"ถ้าแม่เลิกโอ๋ก็คงไม่เป็นแบบนี้หรอก"

"แกนั่นแหละเลิกดุน้องสักที หนูนับโดนพี่รามแกล้งอะไรมาบอกแม่ได้ไหม" มินตราทำเสียงดุใส่ลูกชาย แล้วหันกลับมาเอ่ยถามเด็กสาวในอ้อมกอดด้วยน้ำเสียงอ่อนลง

"นับแค่ไม่อยากให้พี่รามสนิทกับผู้หญิงคนอื่นมากเกินไป เพราะผู้หญิงคนนั้นดูแปลกๆ แต่พี่รามบอกว่านับงี่เง่าค่ะ"

"หือ? ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครบอกแม่ได้ไหม"

"เขาชื่อโรสค่ะ เป็นคนที่พี่รามทำธุรกิจด้วย"

"อ๋อ ถ้าเป็นคนนั้นน่ะแม่ก็พอรู้จัก แต่ไม่ถึงขั้นสนิทกันหรอก ตอนเจอกันตามงานเลี้ยงก็ไม่ได้รู้สึกเอ็นดูเหมือนตอนเจอหนูนับครั้งแรก บางทีก็รู้สึกแปลกๆ กับท่าทางของเด็กคนนั้นอยู่เหมือนกัน แต่ก็เป็นผู้หญิงที่เก่งคนหนึ่งเลย"