โซ่คล้องรัก นิยาย บท 44
สรุปบท บทที่ 43 ขาดความอบอุ่น: โซ่คล้องรัก
สรุปเนื้อหา บทที่ 43 ขาดความอบอุ่น – โซ่คล้องรัก โดย เวย์นิส
บท บทที่ 43 ขาดความอบอุ่น ของ โซ่คล้องรัก ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เวย์นิส อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที
"พะ..พี่รามทำแบบนี้กับนับเพราะอยากแกล้งนับเหรอ ถ้าเมื่อกี้พ่อกับแม่ออกมาเห็นนับคงกลายเป็นผู้หญิงอย่างว่าในสายตาของผู้ใหญ่ไปแล้ว"
"เธอเป็นว่าที่คู่หมั้นของฉัน ทำความคุ้นเคยกันเรื่องแบบนี้มันผิดตรงไหน"
"เอามันออกไปจากตัวนับได้แล้วค่ะ"
"แต่ในตัวเธอมันยังตอดฉันแน่นเลยนะ"
"นะ..นับบอกว่าให้ถอดมันออกไปไง" นับดาวดันใบหน้าคมคายออกจากไหล่มนด้วยความโกรธเคือง เมื่อกี้เธอคงเป็นบ้าไปแล้วถึงได้เผลอไผลไปกับการกระทำน่าอายของรามิล
"ทำตัวไม่น่ารักอยากโดนดุอีกเหรอ"
"อื้อ! พี่รามนับบอกให้เอามันออกไปไง อย่าให้นับต้องฟ้องแม่นะว่าพี่รามแกล้งนับ"
"เอาหลักฐานด้วยไหม? ตอนแม่ถามว่าโดนฉันแกล้งอะไรจะได้ไม่ต้องเล่าให้เสียเวลา"
"อื้อ! พี่รามหยุดนะ!" นับดาวพยายามเบี่ยงตัวหลบเมื่อชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงมาซุกไซ้ซอกคอระหงอย่างอุกอาจ ริมฝีปากหนาขบเม้มผิวเนื้ออ่อนอย่างแรงจนเกิดเป็นรอยแดงช้ำ กำปั้นเล็กกระหน่ำฟาดใส่แผ่นหลังแกร่งไม่ยั้งจนเขายอมผละใบหน้าออกไป
"อย่าลืมบอกแม่ด้วยนะว่าฉันทำอะไรไปบ้าง"
"นะ..หน้าด้านให้มันน้อยลงหน่อยเถอะค่ะ เอามันออกไป นับจุก มันเหนียวตัวด้วย" มาเฟียหนุ่มยกยิ้มมุมปากด้วยความเอ็นดูกับท่าทางกระฟัดกระเฟียดของคนในอ้อมแขน เขายอมดึงแก่นกายใหญ่ออกจากช่องทางรัก พร้อมกับยื่นทิชชูให้นับดาวเพื่อให้เธอทำความสะอาดตัวเอง "นับอยากอาบน้ำ..."
"ที่นี่มีห้องนอนของฉันอยู่ เดี๋ยวอาบพร้อมกัน"
"จะอาบน้ำอย่างเดียวใช่ไหมคะ"
"ถ้าอยากกินไอติมแท่งอีกรอบเดี๋ยวจะป้อนให้" คนตัวเล็กทำหน้ามุ่ยกับคำตอบสองแง่สองง่ามของคนตรงหน้า ก่อนที่เขาจะถอดเสื้อเชิ้ตสีดำของตัวเองออกมามัดรอบเอวคอดของเธอไว้ ท่อนแขนแกร่งอุ้มกระเตงเธอขึ้นมาแนบชิดแผงอกกำยำอย่างไม่ทันตั้งตัวทั้งที่เธอยังจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองไม่เรียบร้อย
"พะ..พี่รามปล่อยนับลง นับเดินเองได้"
"..."
"อยากให้คุณพ่อคุณแม่รู้มากนักเหรอว่าเมื่อกี้พี่รามแกล้งนับยังไง"
"ถ้ายังพูดมากฉันจะกระแทกมันเข้าไปในตัวเธอตอนนี้เลย" นับดาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น พร้อมทั้งซบหน้าลงบนบ่าแกร่งด้วยความเขินอายเมื่อรามิลเดินเข้ามาถึงห้องนั่งเล่น เธอไม่รู้ว่าริชาร์ดและมินตรากำลังทำหน้าแบบไหน แต่สภาพของเธอตอนนี้คงไม่กล้าสู้หน้ากับผู้ใหญ่ทั้งสองคนแล้ว
ตุ๊บ!
รามิลเหวี่ยงร่างของหญิงสาวลงบนเตียงอย่างแรงทันทีที่เดินมาถึงห้องนอนของตัวเอง เขาหมุนตัวเดินกลับไปล็อกประตูให้เรียบร้อย แล้วเริ่มถอดอาภรณ์ท่อนล่างของตัวเองออก ทำเอานับดาวที่นั่งรออยู่บนเตียงลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เธอรู้ได้ทันทีว่ารามิลกำลังคิดจะทำอะไร
"มะ..เมื่อกี้บอกว่าจะพานับมาล้างตัวไม่ใช่เหรอ"
"ถอดเสื้อผ้าของเธอออกสิ ไม่เหนียวตัวเหรอ"
"พ่อกับแม่ยังอยู่ข้างล่างนะ..."
"ทำทั้งชุดเหมือนเมื่อกี้ก็ได้ มันเร้าใจดี"
"พะ..พี่รามหยุดนะ!..ไอ้คนแก่ลามก" นับดาวพยายามขยับตัวหนีจนศีรษะชนกับขอบเตียงเมื่อรามิลก้าวขึ้นมาถอดกระโปรงนักศึกษาของเธอโยนทิ้งอย่างง่ายดาย แพนตี้ตัวจิ๋วถูกฉีกกระชากจนขาดวิ่นเป็นปราการถัดมา "เป็นเด็กขาดความอบอุ่นเหรอถึงชอบเอาไอ้นั่นมาซุกในตัวนับตลอดเลย"
"ถ้าบอกว่าใช่จะมอบความอบอุ่นให้ฉันไหม"
"อ๊ายยยย! เปลี่ยนชื่อจากน้องพลาดพลั้งเป็นน้องสมยอมดีไหมเนี่ย" นับดาวกลอกตาไปมาอย่างเอือมระอา แล้วหย่อนตัวนั่งลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนฝั่งตรงข้ามกัน
"พี่รามิลดูท่าจะหลงแกมากเลยนะ"
"หลงฉันหรือเป็นพวกเสพติดเซ็กซ์ก็ไม่รู้"
"ฉันว่าได้แฟนอย่างพี่รามิลคือลาภอันประเสริฐนะ อย่าปล่อยให้ชะนีที่ไหนมาแย่งไปนะ"
"ไร้สาระ"
"ว่าแต่พี่รามิลเป็นมาเฟียไม่ใช่เหรอ ในนิยายที่ฉันอ่านมามาเฟียต้องมีศัตรูทุกคนนะ แล้วศัตรูของพี่รามิลก็จะมาจับแกไปหรือทำร้ายแก พอแกได้รับบาดเจ็บพี่รามิลก็จะตามไปจัดการคนที่มันทำร้ายแก ซีนดราม่าสุดๆ"
"น่าเสียดายนะที่ชีวิตจริงของฉันมันไม่ได้เป็นแบบนั้น มีแต่พวกผู้หญิงคนอื่นเนี่ยแหละที่จ้องจะกินพี่ราม"
"โอ๊ะ! ซีนพระเอกนอกใจเหรอเนี่ย ดราม่าสุดๆ"
"นอกใจบ้าบออะไร แกอย่าปั่นได้ไหม"
"แล้วถ้าสมมุติพี่รามิลนอกใจแกจริงๆ แกจะทำยังไง ให้อภัยเหมือนนางเอกในนิยายที่ฉันอ่านเหรอ" พาฝันมองหน้าเพื่อนรักด้วยสายตาเป็นประกาย ทำเอานับดาวถอนหายใจพรืดใหญ่
"ในนิยายที่แกอ่านไม่มีพระรองเหรอ?"
"มี แล้วทำไม"
"ถ้าพี่รามนอกใจก็นั่นแหละผัวใหม่ฉัน"
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: โซ่คล้องรัก