โซ่คล้องรัก นิยาย บท 44

"พะ..พี่รามทำแบบนี้กับนับเพราะอยากแกล้งนับเหรอ ถ้าเมื่อกี้พ่อกับแม่ออกมาเห็นนับคงกลายเป็นผู้หญิงอย่างว่าในสายตาของผู้ใหญ่ไปแล้ว"

"เธอเป็นว่าที่คู่หมั้นของฉัน ทำความคุ้นเคยกันเรื่องแบบนี้มันผิดตรงไหน"

"เอามันออกไปจากตัวนับได้แล้วค่ะ"

"แต่ในตัวเธอมันยังตอดฉันแน่นเลยนะ"

"นะ..นับบอกว่าให้ถอดมันออกไปไง" นับดาวดันใบหน้าคมคายออกจากไหล่มนด้วยความโกรธเคือง เมื่อกี้เธอคงเป็นบ้าไปแล้วถึงได้เผลอไผลไปกับการกระทำน่าอายของรามิล

"ทำตัวไม่น่ารักอยากโดนดุอีกเหรอ"

"อื้อ! พี่รามนับบอกให้เอามันออกไปไง อย่าให้นับต้องฟ้องแม่นะว่าพี่รามแกล้งนับ"

"เอาหลักฐานด้วยไหม? ตอนแม่ถามว่าโดนฉันแกล้งอะไรจะได้ไม่ต้องเล่าให้เสียเวลา"

"อื้อ! พี่รามหยุดนะ!" นับดาวพยายามเบี่ยงตัวหลบเมื่อชายหนุ่มโน้มใบหน้าลงมาซุกไซ้ซอกคอระหงอย่างอุกอาจ ริมฝีปากหนาขบเม้มผิวเนื้ออ่อนอย่างแรงจนเกิดเป็นรอยแดงช้ำ กำปั้นเล็กกระหน่ำฟาดใส่แผ่นหลังแกร่งไม่ยั้งจนเขายอมผละใบหน้าออกไป

"อย่าลืมบอกแม่ด้วยนะว่าฉันทำอะไรไปบ้าง"

"นะ..หน้าด้านให้มันน้อยลงหน่อยเถอะค่ะ เอามันออกไป นับจุก มันเหนียวตัวด้วย" มาเฟียหนุ่มยกยิ้มมุมปากด้วยความเอ็นดูกับท่าทางกระฟัดกระเฟียดของคนในอ้อมแขน เขายอมดึงแก่นกายใหญ่ออกจากช่องทางรัก พร้อมกับยื่นทิชชูให้นับดาวเพื่อให้เธอทำความสะอาดตัวเอง "นับอยากอาบน้ำ..."

"ที่นี่มีห้องนอนของฉันอยู่ เดี๋ยวอาบพร้อมกัน"

"จะอาบน้ำอย่างเดียวใช่ไหมคะ"

"ถ้าอยากกินไอติมแท่งอีกรอบเดี๋ยวจะป้อนให้" คนตัวเล็กทำหน้ามุ่ยกับคำตอบสองแง่สองง่ามของคนตรงหน้า ก่อนที่เขาจะถอดเสื้อเชิ้ตสีดำของตัวเองออกมามัดรอบเอวคอดของเธอไว้ ท่อนแขนแกร่งอุ้มกระเตงเธอขึ้นมาแนบชิดแผงอกกำยำอย่างไม่ทันตั้งตัวทั้งที่เธอยังจัดการกับเสื้อผ้าของตัวเองไม่เรียบร้อย

"พะ..พี่รามปล่อยนับลง นับเดินเองได้"

"..."

"อยากให้คุณพ่อคุณแม่รู้มากนักเหรอว่าเมื่อกี้พี่รามแกล้งนับยังไง"

"ถ้ายังพูดมากฉันจะกระแทกมันเข้าไปในตัวเธอตอนนี้เลย" นับดาวเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น พร้อมทั้งซบหน้าลงบนบ่าแกร่งด้วยความเขินอายเมื่อรามิลเดินเข้ามาถึงห้องนั่งเล่น เธอไม่รู้ว่าริชาร์ดและมินตรากำลังทำหน้าแบบไหน แต่สภาพของเธอตอนนี้คงไม่กล้าสู้หน้ากับผู้ใหญ่ทั้งสองคนแล้ว

ตุ๊บ!

รามิลเหวี่ยงร่างของหญิงสาวลงบนเตียงอย่างแรงทันทีที่เดินมาถึงห้องนอนของตัวเอง เขาหมุนตัวเดินกลับไปล็อกประตูให้เรียบร้อย แล้วเริ่มถอดอาภรณ์ท่อนล่างของตัวเองออก ทำเอานับดาวที่นั่งรออยู่บนเตียงลอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เธอรู้ได้ทันทีว่ารามิลกำลังคิดจะทำอะไร

"มะ..เมื่อกี้บอกว่าจะพานับมาล้างตัวไม่ใช่เหรอ"

"ถอดเสื้อผ้าของเธอออกสิ ไม่เหนียวตัวเหรอ"

"พ่อกับแม่ยังอยู่ข้างล่างนะ..."

"ทำทั้งชุดเหมือนเมื่อกี้ก็ได้ มันเร้าใจดี"

"พะ..พี่รามหยุดนะ!..ไอ้คนแก่ลามก" นับดาวพยายามขยับตัวหนีจนศีรษะชนกับขอบเตียงเมื่อรามิลก้าวขึ้นมาถอดกระโปรงนักศึกษาของเธอโยนทิ้งอย่างง่ายดาย แพนตี้ตัวจิ๋วถูกฉีกกระชากจนขาดวิ่นเป็นปราการถัดมา "เป็นเด็กขาดความอบอุ่นเหรอถึงชอบเอาไอ้นั่นมาซุกในตัวนับตลอดเลย"

"ถ้าบอกว่าใช่จะมอบความอบอุ่นให้ฉันไหม"