ภาคิน (ซีรีส์ 3 หนุ่มซานเตียนโน่) นิยาย บท 54

สิบนาทีต่อมา...หลังภาคินจอดรถเสร็จก็รีบตรงขึ้นไปยังชั้นสองของบ้านทางปีกขวาอย่างไม่รอช้า ขณะที่เดินมาถึงหน้าห้องนอนและกำลังจะหมุนลูกบิดเข้าไปนั้น ประตูห้องก็เปิดออกซะก่อน

คลิก!

“ว้าย!” วรันยากรีดร้องอย่างตกใจ! ที่เห็นสามียืนอยู่หน้าห้อง

“จะไปไหน?” ภาคินถามพร้อมกับดันภรรยาสาวให้กลับเข้าไปในห้อง

“เอ่อ...ไวน์จะไปดูหนังกับคุณมาร์ค่ะ” วรันยาส่งยิ้มเจื่อนๆ ไปให้

“ยายพี่หลับไปแล้ว” ภาคินดึงแขนของภรรยาให้ออกเดินตาม

“ไม่จริง! นี่ยังไม่ถึงสี่ทุ่มนะคะ อ๊ะ!” วรันยาพยายามขืนตัว แต่กลับถูกสามีช้อนอุ้มขึ้น

“ถูกหลังให้พี่หน่อยสิ” ภาคินบอกพร้อมกับพาเมียรักเข้าไปในห้องน้ำ

“ไม่เอา! ไวน์จะไปนอนกับคุณมาร์ค่ะ” วรันยาส่ายหน้าอย่างไม่ยอม

“ไฮ้! มีผัวแล้วก็นอนกับผัวสิ จะไปรบกวนยายพี่ทำไม” ภาคินบอกพร้อมกับวางสาวเจ้าลงบนที่นั่งข้างๆ อ่างอาบน้ำ

“ก็ไวน์อยากจะนอนกอดคุณมาร์นี่คะ” วรันยาถอนหายใจอย่างรู้สึกเพลียๆ กับความเอาแต่ใจของสามี

“แต่พี่อยากจะนอนกอดเมีย” ภาคินบอกพร้อมกับถอดเสื้อของตัวเองโยนใส่ตะกร้า

“เมื่อคืนเราก็นอนด้วยกันแล้ว คืนนี้ไวน์ขอ...” วรันยาจ้องมองหน้าอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างใจคอไม่ดี

“แหม...นอนกับยายพี่มาตั้งแต่เด็ก พอโตจนมีผัวแล้วก็ยังจะไปนอนกับยายของพี่อีกเหรอครับน้องไวน์?” ภาคินขมวดคิ้วถามอย่างไม่เข้าใจ

“พี่คิน!” วรันยามองค้อนทันใด

“ขอล่ะ พี่อยากอาบน้ำแล้วนอนกอดเมียครับ” ภาคินอ้อนด้วยน้ำเสียงหวานๆ พร้อมกับถอดกางเกงยีนที่สวมออก

“งั้นพรุ่งนี้ไวน์ไปนอนกับคุณมาร์นะคะ” วรันยาต่อรองอีกครั้ง

“อืม! ขอคิดดูก่อน ถ้าคืนนี้น้องไวน์ทำตัวน่ารัก พี่ก็อาจจะให้ไป”คนเจ้าเล่ห์บอกพลางคิดแผนดักทาง

“จริงๆ นะคะ” วรันยาฉีกยิ้มอย่างมีความหวัง

“จริงสิ แต่ตอนนี้ไปถูหลังให้พี่ก่อนครับ” ภาคินบอกพลางถอดกางเกงใน ที่ติดตัวชิ้นสุดท้ายออก

“ค่ะ” วรันยารีบเบือนหน้าหนีจากขนาดที่อลังการงานสร้างของสามี

ภาคินเดินมาจับเมียรักถอดชุดนอนออก ก่อนจะอุ้มลงอ่างอาบน้ำขนาดใหญ่ ที่สาวเจ้าเตรียมน้ำอุ่นเอาไว้ให้

เธอจ้องมองตาแวววาวของสามีจอมหื่นด้วยหัวใจสั่นๆ พร้อมกับภาวนาให้เขาไม่บ้าพลังเหมือนคืนก่อนๆ ที่กว่าจะได้นอน ก็เกือบเช้าของวันใหม่

วันต่อมา...เวลา 13:47 น.

วรันยาตื่นขึ้นมาในช่วงสายๆ ของวันก็ได้รู้ว่าเรื่องที่เธอขอสามีเอาไว้เมื่อคืนต้องแห้วรับประทาน เพราะกังศมาต้องเดินทางไปทำธุระที่กรุงเทพฯ. หลายวัน เธอจึงพยายามคิดหาวิธีใหม่ที่จะใช้เป็นข้ออ้างในการออกห่างจากสามีจอมหื่น พลัน! สายตาก็เหลือบไปเห็นจักรยานของตัวเองจอดอยู่ที่หน้าบ้าน จึงรีบเดินตรงเข้าไปหาเตรียมจะปั่นกลับรีสอร์ต แต่เสียงข้อความไลน์ก็ดังขึ้นติดๆ กัน ทำให้เธอต้องล้วงมือถือออกมาเปิดดู

ภาคิน : เมียจ๋า...

“เฮ้อ...” วรันยากลอกตาอย่างเซ็งๆ ที่เผลอไปกดอ่านข้อความของสามีจอมหื่นเข้า จึงกลั้นใจพิมพ์ถามกลับไป

วรันยา : ว่าไงคะ?

ภาคิน : มาหาที่ห้องหน่อยสิ

วรันยา : ไม่ว่างค่ะ

ภาคิน : ไม่ว่างก็ต้องว่าง มาเร็วๆ อย่าให้ผัวรอนาน

วรันยา : ไวน์กำลังจะไปที่รีสอร์ตค่ะ

ภาคิน : อ่า...จะลองของว่างั้น

“ไอ้คนบ้า! เอะอะก็ขู่ๆ” วรันยาสบถด่าอย่างหัวเสีย ก่อนจะกัดฟันพิมพ์ตอบไปอีกครั้ง

วรันยา : กำลังขึ้นไปค่ะ

ภาคิน : ว่าง่ายๆ แบบนี้สิถึงจะน่ารัก

ภาคิน : อ่อ! ถ้าต้องรอเกินห้านาที บอกเลยว่าคืนนี้พี่จะลากยาว ยันเช้าแน่!

“f_ck!” สาวเจ้าสบถด่าอีกครั้งก่อนจะรีบวิ่งขึ้นบันไดตรงไปยังห้องนอนที่อยู่ชั้นสามของบ้าน กลัวจะไม่ทันเวลาที่อีกฝ่ายกำหนด แล้วเธออาจจะถูกเล่นงานด้วยบทรักบนเตียงที่เร่าร้อนเป็นระยะเวลานานๆ

ตึกๆ ตึกๆ

คนที่ใส่เสื้อคลุมนั่งรอภรรยาสาวอยู่บนเตียง ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังใกล้ เข้ามาก็ถึงกับฉีกยิ้มกว้าง ก้มมองนาฬิกาที่มือถือ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองที่ประตู

คลิก!

“ว้าว! นี่เมียหรือนักวิ่งหญิงเจ้าลมกรดเนี่ย?” ภาคินเอ่ยแซวขณะจ้องมองใบหน้างามที่แดงก่ำอย่างรู้สึกเอ็นดู ‘โถๆ วิ่งหอบมาเชียวแม่คุณ’

คนที่วิ่งขึ้นบันไดยี่สิบหกขั้นในเวลาไม่ถึงนาที หันไปมองค้อนแวบหนึ่งก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนพรมอย่างหมดแรง ‘บ้าจริง! ทำไมเราต้องกลัวอีตาบ้านี่ด้วยนะ’