ภาคิน (ซีรีส์ 3 หนุ่มซานเตียนโน่) นิยาย บท 61

“ขอบใจจ้ะไวน์” มีนายิ้มก่อนจะเขี่ยเนื้อย่างที่เพื่อนสาวตักให้ออกไว้ ที่ข้างๆ จาน

แม่ทัพมองการกระทำนั้นอย่างรู้สึกไม่พอใจ จึงแสร้งหันไปถามเพื่อนรักที่นั่งอยู่ใกล้ๆ “ขุน! คืนก่อนกูดูหนังเรื่องหนึ่งสนุกมาก แต่กูจำชื่อเรื่องไม่ได้”

“ประมาณว่า...” ขุนพันเลิกคิ้วถาม

“เพื่อนนางเอกอะโคตรร้าย ทำทีเข้ามาตีซี้หวังจะกินตับพระเอก”

“หึ! ผู้หญิงเดี๋ยวนี้น่ากลัวจะตาย ต่อหน้าก็ใสๆ ซื่อๆ จกตากูมานักต่อนักแล้ว” ขุนพันบอกก่อนจะยกกระป๋องเบียร์ขึ้นจิบด้วยสีหน้าเซ็งๆ

“ฮ่าๆๆ หมดไปเยอะเลยสิมึง!” ภาคินที่ไม่รู้เรื่องกับสองหนุ่ม หัวเราะขึ้นอย่างชอบใจ

“ไอ้บ้า! เอาเรื่องจริงมาพูด” ขุนพันต่อว่าไม่จริงจัง

“น้องไวน์อยากรู้ความลับของคินไหมครับ” แม่ทัพหันไปถาม

“เรื่องอะไรเหรอคะ” วรันยาหันไปมองหน้าของสามีแวบหนึ่ง แล้วถามกลับอย่างสนใจ

“ตอนงานเลี้ยงรุ่นเมื่อปีก่อน ไอ้คินมันเมาจนน็อก พี่กับไอ้ขุนไปเจอกระเป๋าตังค์มันตกอยู่” แม่ทัพสปอยต่อ

“ใช่ๆ ข้างในกระเป๋าตังค์มี...” ขุนพันพยักหน้ารับอย่างจำได้ เตรียมเฉลยว่ามีอะไร แต่ก็ถูกขัดขึ้นเสียก่อน

“ถุงยางอนามัยใช่ไหมครับ” โอมชิงตอบอย่างนึกสนุก

“โอม!” ภาคินหันไปส่งสายตาพิฆาตให้กับลูกน้องคนสนิททันใด ‘แม่ง!เมียกูยิ่งระหองระแหงอยู่ มึงก็ยังจะเล่นไม่ดูสี่ดูแปด’

“ขอโทษครับ ผมแค่แหย่นายเล่นเท่านั้น” โอมบอกด้วยสีหน้าเจื่อนๆ

“ไม่ใช่ถุงยาง แต่เป็น...” ขุนพันกำลังจะบอกความลับ แต่ก็ถูกตัดบทอีกครั้ง

“นี่พวกมึงพูดบ้าอะไรกันวะ” ภาคินถามอย่างไม่เข้าใจ

“อะไรคะ?” วรันยาถามอย่างอยากรู้คำตอบ

“รูปของน้องไวน์ครับ” แม่ทัพเฉลยแทน

“อืม...ไม่เห็นแปลกนี่ครับ ทุกคนที่ไร่ไปรยาเวศและรีสอร์ตต่างก็รู้ว่านายแอบรักคุณไวน์มานานแล้ว” โอมออกความเห็น

“แหม...ขอบคุณมากนะโอมที่มึงปกป้องกู” ภาคินกลอกตา ไม่คิดว่าลูกน้องคนสนิทจะเผาตนซึ่งๆ หน้า

“นั่นไม่แปลกหรอก ที่แปลกน่ะคือนี่ต่างหาก” ขุนพันล้วงมือถือมากดเปิดรูปให้ทุกคนดู

วรันยาจ้องมองหน้าจอมือถือด้วยหัวใจสั่นๆ ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะดีใจหรือรู้สึกเช่นไรที่สามีแอบถ่ายรูปของเธอตอนหลับในห้องนอนของกังศมา ซึ่งมี วันเดือนปี ระบุเอาไว้ว่า...ภาพนี้ถูกถ่ายเมื่อสิบปีก่อน พร้อมกับข้อความที่เขียนกำกับด้านหลังของรูป...เรียนจบเมื่อไหร่พี่จะจับแต่งงานทันที

“โห...นี่นายวางแผนว่าจะแต่งงานกับคุณไวน์เอาไว้ตั้งแต่เมื่อสิบปีที่แล้วเหรอครับเนี่ย?” โอมถามอย่างรู้สึกอึ้ง

“...” ภาคินอยากจะหายตัวไปจากสถานที่แห่งนี้ แล้วไปโผล่อีกทีที่ขั้วโลกเหนือซะเหลือเกิน ไม่คิดไม่ฝันว่ารูปถ่ายใบนั้นจะถูกเพื่อนๆ ในกลุ่มแอบถ่ายเอาไว้อีกที

“คนบ้า! แอบถ่ายรูปคนอื่นตอนหลับ” วรันยาหันไปต่อว่าสามีอย่างรู้สึกอายและโกรธ ที่อีกฝ่ายมักจะชอบทำอะไรที่ชาวบ้านชาวช่องเขาไม่ทำกัน

“ก็พี่ขอถ่ายดีๆ น้องไวน์ก็ไม่ยอมให้ถ่ายนี่” ภาคินบอกเสียงอ่อน

“แต่รูปที่พี่คินถ่ายคือในห้องนอนของคุณมาร์นะคะ” วรันยาตอกกลับอย่างขุ่นเคือง ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายแอบทำแบบนี้มาแล้วกี่ครั้ง

“พี่แอบย่องเข้าไปถ่ายตอนดึกน่ะครับ” ภาคินรับสารภาพตามตรง

“ไม่อยากจะเชื่อ” วรันยากลอกตาอย่างรู้สึกละเหี่ยใจ กับการกระทำของชายที่ได้ชื่อว่าเป็นสามี

“เอ่อ...มีนขอตัวกลับก่อนนะคะ พอดีคุณแม่ไลน์มาบอกให้รีบกลับด่วน” มีนาบอกพร้อมกับลุกขึ้น

“ครับ เดินทางปลอดภัยนะครับ” แม่ทัพบอกยิ้มๆ

“โชคดีครับ” ขุนพันรีบโบกมือให้หญิงสาวทันใด

“แล้วแวะมาเที่ยวใหม่นะมีน” วรันยาบอกพร้อมกับเตรียมจะลุกเดินไปส่งเพื่อนสาวที่รถ

“จ้ะ” มีนาขานรับ ก่อนจะหันไปบอกเจ้าของไร่ “ขอตัวกลับก่อนนะคะ คุณคิน”

“ครับ” ภาคินพยักหน้ารับยิ้มๆ

“ไปก่อนนะไวน์” มีนาบอกเพื่อนสาวที่เดินมาส่ง

“จ้ะ ขับรถดีๆ นะ” วรันยาบอกพร้อมโบกมือให้ มีนายิ้มก่อนจะขับรถออกไปตามทาง

“เพื่อนของคุณไวน์สวยดีนะครับ เสียดายที่เอาแต่จ้องหน้าของนาย ไม่หันมาแลคนหล่อที่ยังโสดอย่างผมบ้างเลย” โอมออกความเห็นหลังจากที่รถของอีกฝ่ายแล่นออกไปไกล

“โอม!” สิงขรที่เงียบมานานรีบปราม

“เอ่อ...ไวน์ขอตัวเข้าไปข้างในบ้านก่อนนะคะ” วรันยาส่งยิ้มเจื่อนๆ ก่อนจะเดินเลี่ยงเข้าไปข้างในเรือนใหญ่

“ฉันขอตัวแป๊บนะ” ภาคินบอกเพื่อนๆ ก่อนจะรีบเดินตามเมียรักไปอย่างใจคอไม่ดี

“โอมครั้งหน้าจะพูดอะไรออกมาก็ระวังด้วย” สิงขรเอ่ยเตือน

“ขอโทษครับ ผมก็แค่พูดตามที่เห็น” โอมบอกอย่างรู้สึกผิดนิดๆ

“หึๆ ผมกับไอ้ขุนอุตส่าห์อ้อมโลกซะไกลเลย” แม่ทัพหัวเราะอย่างขำๆ กับคำตอบซื่อๆ ของโอม

“ดีแล้วครับพี่สิงห์ น้องไวน์จะได้ระวังเอาไว้บ้าง” ขุนพันบอกด้วยสีหน้าจริงจัง