ภาคิน (ซีรีส์ 3 หนุ่มซานเตียนโน่) นิยาย บท 62

สองชั่วโมงต่อมา...หลังจากที่สั่งงานคนสนิท ภาคินก็ขับรถพาภรรยาเดินทางไปยังบ้านพักหลังที่ใช้เป็นเรือนหอ ซึ่งอยู่ห่างไปประมาณ 15 กิโลเมตร โดยแวะซื้อของกิน ของใช้ และเครื่องดื่มที่ตลาดสดและซุปเปอร์มาร์เก็ตข้างทางติดรถ ไปด้วย

“พี่คินจะทำอะไรคะ?” วรันยาถามก่อนจะหันไปหยิบเครื่องดื่มต่างๆ ใส่เข้าไปในตู้แช่ มีทั้งน้ำแร่ น้ำส้ม แล้วก็เบียร์ ซึ่งเธอรู้สึกงงนิดๆ ที่สามีซื้อมาเยอะ คล้ายกับจะเปิดร้านขายเครื่องดื่มมึนเมา

“อืม...พี่ว่าจะตุ๋นเนื้อทิ้งไว้กินมื้อเย็น เดี๋ยวน้องไวน์จัดของตรงนั้นเสร็จแล้ว ช่วยหาหนังสนุกๆ ใน Netflix ให้พี่ดูสักเรื่องนะครับ”

“ได้ค่ะ” วรันยาพยักหน้ารับยิ้มๆ

“เยี่ยม! ว่าแต่อยากกินกุ้งแช่น้ำปลาไหมครับ?”

“พี่คินทำเป็นเหรอคะ”

“เป็นสิ! อะไรที่น้องไวน์ชอบกิน พี่ทำเป็นหมดแหละ” คนที่แอบเรียน ทำอาหารจากผู้เป็นยายมา บอกพร้อมกับเชิดหน้าขึ้นนิดๆ

“ขี้โม้จัง” วรันยาหัวเราะเบาๆ กับสีหน้าท่าทางมั่นๆ ของสามี

“ไฮ้! คนพูดจริงก็หาว่าโม้” ภาคินมองค้อนก่อนจะหยิบเนื้อกับกุ้งแช่บ๊วย ตัวใหญ่ออกมาล้างทำความสะอาด

“อย่าให้เสียของนะคะ ถ้าไม่ถนัดเดี๋ยวไวน์ทำเองค่ะ” วรันยาเอ่ยแซวทั้งที่รู้ดีว่าอีกฝ่ายรสมือดีขนาดไหน

“ไม่ต้องเลย พี่จะโชว์ฝีมือเองครับ น้องไวน์แค่รินเบียร์เย็นๆ ให้พี่สักแก้ว ก็พอ” ภาคินบอกอย่างอารมณ์ดี

“จะดื่มจริงๆ เหรอคะ” วรันยาเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจ

“ครับ! พี่น่ะเครียดมาหลายวันแล้ว อยากจะอยู่กับเมียแบบผ่อนคลาย โดยไม่ต้องมีเรื่องอื่นๆ มารกสมอง” ภาคินส่งยิ้มให้เมียรักบางๆ

“...” วรันยาได้ฟังก็ถึงกับแน่นไปทั้งหน้าอก เพราะเธอเองก็อยากให้เป็นแบบนั้นเหมือนกัน

“ห้าวันต่อจากนี้พี่ขอให้มีแค่เราได้ไหม”

“กะ...ก็อยู่กันแค่สองคน พี่คินอยากให้มีใครมาเพิ่มอีกเหรอคะ” เธอถามกลับอย่างขำๆ

“โธ่! พี่อุตส่าห์ทำซึ้ง” ภาคินกลอกตา ก่อนจะหันไปลงมือล้างผักที่ซื้อมาต่อ

วรันยาอมยิ้ม แล้วลุกเดินไปรินเบียร์ใส่แก้วให้พ่อครัวสุดหล่ออย่างเอาใจ จากนั้นก็หยิบรีโมทมากดเลื่อนหาหนังสนุกๆ ใน Netflix รอ

ชั่วโมงต่อมา...

“เป็นไงบ้างครับ?” ภาคินถามหลังจากที่ภรรยาสาวตักกุ้งแช่น้ำปลาขึ้นมา ชิมเสร็จ

“แซบมากๆ เลยค่ะ” วรันยาบอกพร้อมหยิบแก้วเบียร์มาจิบเพื่อให้ความเย็นบรรเทาความเผ็ดร้อนในปาก

“ป้อนพี่สักคำสิ” คนหื่นเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ

“นี่ค่ะ” วรันยาตักกุ้งแช่น้ำปลาตัวใหญ่จ่อปากของสามีอย่างไม่รอช้า

“อืม...กุ้งสดดีนะ” ภาคินพยักหน้าเบาๆ อย่างรู้สึกฟินในความหวานและความสดของกุ้งตัวใหญ่

“ใช่ค่ะ” วรันยายิ้มก่อนจะตักขึ้นมาทานอีกครั้งอย่างรู้สึกติดใจ แม้ว่าน้ำจิ้มซีฟู้ดที่ราดบนตัวกุ้งจะเผ็ดมาก แต่มันก็ทำให้อร่อยจนเธอหยุดกินไม่ได้จริงๆ

“เราจะดูหนังเรื่องอะไรกันดี?” ภาคินยกแก้วเบียร์ขึ้นมาดื่มแล้วเอ่ยถาม

“อืม...Kingman ดีไหมคะ” วรันยาเสนอ

“ครับ” ภาคินพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย

“เอาเบียร์เพิ่มไหมคะ?”

”ภาคินยิ้มพร้อมกับจ้องมองใบหน้างามนิ่งอย่างรู้สึกสุขล้นในหัวใจ อยากให้เธอกับเขาดีกันแบบนี้ไปตลอด

“นี่ค่ะ อ๊ะ! พี่คินเป็นอะไรคะ” วรันยาส่งแก้วเบียร์ที่รินเสร็จไปให้ ก็ถึงกับตกใจที่เห็นสามีน้ำตาไหลลู่ลงอาบแก้ม

“ปะ...เปล่า” ภาคินปฎิเสธพร้อมกับยกมือขึ้นปาดน้ำตาทิ้ง

“เปล่าอะไรคะ?” วรันยาถามอย่างใจคอไม่ดี

“อยู่ๆ น้ำตาพี่มันก็ไหลออกมาเองน่ะครับ” ภาคินไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นอะไร แค่เมียป้อนกุ้งแช่น้ำปลากับรินเบียร์ให้ บ่อน้ำตาก็แตกขึ้นมาดื้อๆ

“มีอะไรหรือเปล่าคะ” วรันยาถามต่ออย่างไม่หายข้องใจ

“พี่แค่ดีใจที่มีน้องไวน์อยู่ข้างๆ ครับ” ภาคินสรุปอาการของตัวเอง

“บ้า! ทำไวน์ตกใจหมดเลย” วรันยาทำเป็นมองค้อน ทั้งที่เธอเองก็รู้สึกเช่นเดียวกันกับเขา

“ก็พี่ดีใจจริงๆ นี่”

“ดูหนังเถอะค่ะ” วรันยาเอ่ยชวนก่อนจะขยับไปอิงซบที่ไหล่กว้าง

ภาคินรีบยกมือขึ้นปาดน้ำที่หางตาทิ้งอีกครั้ง แล้วกดจูบลงที่หน้าผากมนเบาๆ อย่างเต็มตื้นในหัวใจ เพราะเป็นครั้งแรกที่สาวเจ้าเข้ามาซบโดยไม่ต้องบังคับเหมือนทุกๆ ครั้ง

“นี่ใช่ไหมคะที่เป็นสาเหตุให้ผู้ชายมีบ้านเล็ก” วรันยาถามอย่างรู้ซึ้งในเหตุผลของการนอกใจ

“ก็แค่ผู้ชายบางคน แต่ไม่ใช่พี่” ภาคินบอกพร้อมกับแอบคาดโทษภรรยาคนสวยในใจ ‘อย่าวกเข้ามาเรื่องเดิมนะน้องไวน์ ไม่งั้นพี่จะจับตีก้นจริงๆ ด้วย’

“พี่คินอยากมีบ้านเล็กไหมคะ” วรันยาจ้องมองดวงตาของคนตรงหน้าอย่างคาดคั้นคำตอบ

“บ้า! พี่มีไวน์แค่คนเดียวก็พอแล้ว” ภาคินส่ายหน้าปฏิเสธ

“คุณลัมภาเขาทำให้พี่คินทุกอย่างเลยเหรอคะ” วรันยาถามเข้าเรื่องที่เธอพยายามจะเข้าใจให้มากที่สุด

“โธ่! น้องไวน์ เราคุยกันแล้วนะว่าจะไม่พูดเรื่องคนอื่น” ภาคินกลอกตาอย่างเซ็งๆ ที่จนแล้วจนรอดเมียรักก็วกกลับมาที่เรื่องของอดีตคู่ขาจนได้

“พี่คินอยากกลับไปหาเธอไหมคะ” เธอเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง อยากรู้ว่าหากตัวเองไม่สามารถตอบสนองได้ตามที่สามีต้องการแล้ว อีกฝ่ายจะอยากกลับไปหาผู้หญิงคนนั้นหรือเปล่า

“พี่จะไม่กลับไปหาใครทั้งนั้น เพราะผู้หญิงที่พี่รักยืนหัวโด่อยู่ตรงนี้” ภาคินดึงเมียรักเข้ามากอดเพื่อยืนยันในคำตอบ

“ฮึก...” วรันยาปล่อยโฮออกมาอย่างกลั้นไม่อยู่ เพราะตลอดเวลาสมองของเธอก็เอาแต่คิดว่าหากเธอไม่ยอมตามใจสามี อีกฝ่ายจะกลับไปหาผู้หญิงคนเก่าไหม? จะรู้สึกว่าพลาดหรือเปล่าที่เลือกเธอ

“พี่มีเซ็กซ์กับลัมภาก็แค่ปลดปล่อยความต้องการเท่านั้น หากพี่รักลัมภาหรือผู้หญิงคนอื่น ป่านนี้พี่คงแต่งงานไปนานแล้ว ไม่รอจนน้องไวน์เรียนจบหรอกครับ” ภาคินบอกพร้อมกับลูบแผ่นหลังบางเบาๆ

“แล้วผิดหวังไหมคะที่เลือกไวน์” เธอถามทั้งน้ำตา เพราะการแต่งงานระหว่างเขากับเธอนั้น มันมีเรื่องเงินเข้ามาเกี่ยวข้อง แถมยังเป็นเงินจำนวนมหาศาลอีกด้วย

“ต่อให้ต้องกลับไปเลือกอีกร้อยครั้งพันครั้งพี่ก็จะเลือกน้องไวน์แค่คนเดียว” ภาคินยืนยันในคำตอบเสียงหนักแน่น เขาไม่รู้ว่าที่ผ่านมาเธอเก็บอะไรเอาไว้ในใจมากน้อยแค่ไหน แต่เขาจะไม่ยอมให้สิ่งเหล่านั้น มาบั้นทอนชีวิตคู่อย่างเด็ดขาด

“ฮึก...ฮือๆๆ” วรันยาปล่อยโฮออกมาอีกครั้งอย่างตื้นตันใจ

“เราไม่รู้หรอกว่าพี่รักเรามากขนาดไหน” ภาคินกอดร่างบางที่กำลังสะอื้น ให้แน่นขึ้น

“ฮึก...พี่คินรักไวน์จริงๆ เหรอคะ” วรันยาเงยหน้าขึ้นถาม

“จริงสิครับ ตอนเด็กๆ ที่พี่ชอบแกล้งเรา ก็เพราะว่าเราไม่สนใจพี่ มัวแต่ไปอ้อนไอ้นัยอยู่นั่นแหละ พี่ก็เลยอดหมั่นไส้ไม่ได้” ภาคินบอกยิ้มๆ

“บ้า!” วรันยาตีเข้าที่แขนของสามีเบาๆ ก่อนจะเช็ดน้ำตา

“พี่รักน้องไวน์จริงๆนะ ทั้งรักแล้วก็หวงมากๆ ด้วย” ภาคินบอกก่อนจะก้มลงมอบจุมพิตที่เต็มไปด้วยความรักให้ภรรยา

“อื้อ...” วรันยาครางเบาๆ สัมผัสอันวาบหวามที่อีกฝ่ายมอบให้

ภาคินคลี่ยิ้มที่มุมปาก แล้วลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างที่เต็มไปด้วยส่วนเว้าส่วนโค้งอันแสนเย้ายวนอย่างหลงใหล ก่อนจะบรรเลงเพลงรัก โดยหลอกล่อให้เมียรัก ขึ้นขย่ม เอ๊ย! ขึ้นควบคุมจังหวะที่สุดหรรษา ให้โลดแล่นไปอย่างที่ใจฝัน