ภาคิน (ซีรีส์ 3 หนุ่มซานเตียนโน่) นิยาย บท 64

บ้านพักอิงดอย...เวลา 12 : 04 น.

“น้องไวน์! ตื่นมาทานข้าวก่อนคนดี” ภาคินที่ตื่นก่อน สะกิดเรียกภรรยาที่นอนหลับพริ้มอยู่เบาๆ

“อื้อ...กี่โมงแล้วคะ” วรันยาขยับตัวลุก พร้อมกับบิดขี้เกียจนิดๆ

“เที่ยงแล้วครับ”

“ตายจริง! ทำไมไวน์หลับนานขนาดนี้เนี่ย?” วรันยาตื่นเต็มตาอย่างไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะนอนกินบ้านกินเมืองได้ขนาดนี้

“อืม...นั่นสิ” คนหื่นอมยิ้มที่เมื่อคืนเมียรักว่านอนสอนง่าย และหัวเร็วอย่างไม่น่าเชื่อ เล่นเอาเขาแทบจะสำลักความสุขตายคาเตียงไปเลยทีเดียว

“ให้ตาย...ไม่อยากจะนึกถึงเรื่องเมื่อคืนเลย” วรันยาอายหน้าแดงก่ำ ภาพเหตุการณ์ต่างๆ ย้อนมาทวนความจำให้เธอได้รำลึกว่าทำอะไรลงไปบ้าง

“แต่พี่จดจำได้ทุกวินาที” ภาคินเอ่ยหยอก

“ไม่ต้องเล่าให้ไวน์ฟังนะคะ” วรันยาร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า

“หึๆ น้องไวน์ไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวพี่จะลงไปตั้งโต๊ะรอครับ” ภาคินหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นใบหน้างามแดงระเรื่อขึ้นมานิดๆ

“ค่ะ ว่าแต่พี่คินทำเมนูอะไรเหรอคะ?” วรันยาแสร้งถามเรื่องอื่น เพื่อกลบเกลื่อนความอาย

“อืม...มีต้มเห็ดเผาะใส่ยอดมะขามอ่อนกับน้ำพริกหนุ่ม แล้วก็หมูสามชั้นทอดกรอบครับ”

“ว้าว! ไปเอาเห็ดเผาะมาจากไหนคะ?”

“พอดีป้าแม่บ้านเขาไปเก็บเห็ดในป่าใกล้ๆ กับสามี ก็เลยแวะเอามาแบ่งให้น่ะครับ”

“งั้นไวน์จะรีบอาบน้ำแล้วตามลงไปค่ะ”

“ครับ” ภาคินมองตามเมียรัก ก่อนจะเดินลงไปยังชั้นล่างด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความสุข เพราะเธอกับเขาไม่ต้องมึนตึงใส่กันเหมือนวันก่อนๆ

ยี่สิบนาทีต่อมา...วรันยารีบลงมาที่ชั้นล่าง ก็เห็นเมนูโปรดวางเรียงยั่วน้ำลายอยู่บนโต๊ะทานข้าว

“พี่นึ่งข้าวเหนียวด้วยนะ” พ่อบ้านหนุ่มหล่อผู้มีรสมือเป็นเลิศบอกอย่างอารมณ์ดี

“ว้าว! พี่คินนึ่งข้าวเป็นด้วยเหรอคะ” วรันยามองสามีอย่างไม่อยากจะเชื่อ

“เป็นสิครับ” ภาคินตอบก่อนจะส่งแก้วน้ำที่เพิ่งจะรินเสร็จไปให้

“ขอบคุณค่ะ น่ากินทั้งนั้นเลย” วรันยารับแก้วน้ำมาจิบ แล้วหันไปมองเมนูที่อยู่บนโต๊ะอีกครั้งอย่างไม่หายอึ้ง

“ไม่รู้ว่าจะถูกปากน้องไวน์หรือเปล่า” ภาคินบอกพร้อมกับส่งข้าวเหนียวห่อเล็กๆ ไปให้

“อืม! ต้องลองชิมดูก่อนค่ะ” วรันยาตักต้มเห็ดเผาะใส่ยอดมะขามขึ้นมาชิมอย่างไม่รอช้า

“เป็นไงบ้างครับ” ภาคินถามอย่างรอลุ้น

“แอบให้ป้าเพลินทำมาให้หรือเปล่าคะ” วรันยาถามกลับอย่างสงสัย เพราะรสชาติอร่อยเหมือนกับแม่ครัวที่บ้านของเธอทำไม่มีผิด

“แหม...คิดไปได้นะเรา” ภาคินมองค้อนอย่างนอยด์ๆ ‘เฮ้อ...รู้งี้ไลฟ์สดทำ ก็ดี จะได้มีพยานเห็นตอนที่เราทำกับข้าว’

“อร่อยค่ะ เห็ดเผาะอ่อนๆ ทั้งนั้นเลย” วรันยาเอ่ยชมเมื่อเห็นสามีออกอาการงอนนิดๆ

“ที่ป่าด้านหลังบ้านของเรากำลังเริ่มออกครับ”

“ไปหาด้วยกันไหมคะ”

“ไม่เอา นอนดูหนังด้วยกันดีกว่า พี่สั่งแม่บ้านเอาไว้แล้วหากหามาได้ หรือเจอใครขาย ให้ช่วยซื้อมาให้หน่อย” คนที่อยากจะเก็บแรงเอาไว้รักเมียบอกยิ้มๆ

“อืม...วันนี้พี่คินอยากดูหนังเรื่องอะไรคะ” วรันยาถามความเห็น

“365 วัน ครับ พี่เห็นขึ้นติดอันดับหนึ่งในไทยของ Netflix”

“อืม...น่าสนนะคะ หนังแนวไหนเอ่ย?”

“โรแมนติกคอมเมดี้ครับ”

“งั้นทานเสร็จแล้วเราดูกันเลยนะคะ”

“ครับ” คนเจ้าเล่ห์ฉีกยิ้มก่อนจะตักเห็ดเผาะอ่อนๆ ทานอย่างอารมณ์ดี

“แล้วคุณมาร์กับคุณพ่อจะกลับมาเมื่อไหร่เหรอคะ”

“น่าจะอาทิตย์หน้าครับ” ภาคินตอบก่อนจะใช้ส้อมจิ้มข้าวเหนียว แตะๆ ที่น้ำพริกหนุ่มเข้าปาก ตามด้วยหมูสามชั้นทอดกรอบ ที่เพิ่งจะทดลองทอดในหม้ออบลมร้อนเป็นครั้งแรก ซึ่งก็อร่อยกรุบกรอบใช้ได้เลยเดียว

“ไวน์หามือถือไม่เจอเลย พี่คินเห็นบ้างไหมคะ” วรันยาส่งสายตามองหาไม่รู้ว่าเมื่อคืนเธอเมาแล้วเอาไปวางทิ้งไว้ตรงไหน

“เห็นครับ เดี๋ยวทานข้าวเสร็จแล้วพี่ไปหยิบให้” ภาคินบอกก่อนจะหยิบหมูสามชั้นทอดกรอบป้อนเมียรัก

“ขอบคุณค่ะ” วรันยายิ้มก่อนจะอ้าปากรับ

“อร่อยไหมครับ”

“อร่อยค่ะ แล้วก็กรอบมากๆ เลย” วรันยายกนิ้วให้อย่างติดใจ

“หึๆ พี่ลองทอดในหม้ออบลมร้อนดูน่ะครับ” ภาคินบอก

“ว้าว! วันหลังสอนไวน์ทำบ้างนะคะ”

“ได้ครับ ว่าแต่...มื้อเย็นนี้น้องไวน์อยากกินอะไร ขนมจีนน้ำเงี้ยวไหม?” ภาคินเสนอเมนู

“อืม...น้ำยาป่าใส่เท้าไก่ได้ไหมคะ” วรันยาต่อรองเพราะน้ำเงี้ยวเธอกินบ่อยแล้ว อยากลองอะไรที่แปลกใหม่ดูบ้าง