ภาคิน (ซีรีส์ 3 หนุ่มซานเตียนโน่) นิยาย บท 68

“กลับกันเถอะครับนา” สิงขรดึงมือของสาวเจ้าไปขึ้นรถอย่างรู้สึกสุขล้นในหัวใจ ที่ในที่สุดเธอก็ยืนอยู่ข้างเขา

“ค่ะ” นารีส่งยิ้มหวานไปให้อย่างรู้สึกผิด ที่ผ่านมาหากเธอเชื่อมั่นในความรักของสิงขรสักนิด ทุกอย่างก็คงจะไม่เป็นแบบนี้

สาลี่นั่งร้องไห้มองรถที่แล่นออกไปจนลับตา อย่างรู้สึกเจ็บปวด หากเธอป้องกันหรือใส่ใจคุมกำเนิดสักนิด แล้วรอคอยต่อไปอีกสักหนึ่งปี ก็คงจะได้เป็นเจ้าสาวของสิงขรสมใจ

“สรุปใครคือพ่อของลูกแกฮะ! นังสาลี่” เสริมถามเสียงดังลั่นอย่างรับไม่ได้ที่บุตรสาวมั่วผู้ชายสองคนพร้อมกัน

“ไม่รู้! รอให้มันเกิดมาแล้วค่อยตรวจ DNA เอาแล้วกัน” สาลี่บอกก่อนจะสะบัดหน้าเดินหนีเข้าบ้าน

“เดี๋ยวสิ! ฉันยังพูดไม่จบนะ” เสริมกำลังจะตามไปต่อว่า แต่ลูกน้องทั้งสองก็กระโจนเข้าต่อยกันจนฝุ่นตลบ

ผัวะ! ตุบ! ผลัก! ตุบ!

“ลูกฉัน!” อ้ายบอกอย่างโมโหที่รู้ว่าเพื่อนรักมีความสัมพันธ์กับสาลี่

“ลูกของฉันต่างหาก” ทิศบอกอย่างไม่ยอม ‘เพื่อนก็เพื่อนเถอะ เรื่องแบบนี้มันยอมกันได้ที่ไหนวะ รู้อยู่ว่าเราแอบชอบสาลี่ก็ยังจะแอบไปซั่มกันลับหลังอีก’

“โอ๊ยยย ใครก็ได้มาจับไอ้สองตัวนี้แยกกันที” เสริมตะโกนบอกคนงานที่อยู่ใกล้อย่างรู้สึกอับอายและรำคาญ แทนที่จะได้ลูกเขยเป็นคนสนิทของพ่อเลี้ยงภาคิน แต่กลับได้คนงานของตัวเองแทน แถมยังไม่รู้ว่าคนไหนคือพ่อของหลานที่กำลังจะเกิดมาอีก

ห้าวันต่อมา...นารีเปิดตัวคบหากับสิงขรอย่างเปิดเผย และเตรียมจะแต่งงานในอีกสองเดือนข้างหน้า

ภาคินกับวรันยาได้ทราบข่าวก็รีบกลับมาและจัดงานเลี้ยงเล็กๆ ให้กับคนสนิททั้งสอง แต่ทว่า...ยังไม่ทันได้ดื่มกิน ก็มีแขกไม่ได้รับเชิญโผล่มาซะก่อน

“สวัสดีครับคุณคิน คุณไวน์” ธรรมนัสเอ่ยทักทาย ขณะที่เสาวณียืนหลบอยู่ด้านหลัง

“สวัสดีครับ / สวัสดีค่ะ” ภาคินกับวรันยายกมือไหว้ผู้ใหญ่อย่างมีมารยาท

“ผมพาณีมากราบขอโทษเรื่องวันนั้นครับ” ธรรมนัสบอกเสียงอ่อน

“...” ภาคินนิ่งเงียบไม่ตอบ

“ได้โปรดเถอะครับคุณคิน” ธรรมนัสรีบเข้าไปจับมือของชายหนุ่ม อย่างขอความเห็นใจ

สิงขรเบือนหน้าหนี ไม่อาจจะทนมองภาพที่น่าสะอิดสะเอียนนี้ได้ หลังรู้ว่าอีกฝ่ายแอบยักยอกเงินไปเท่าไหร่

วรันยามองใบหน้าของเสาวณีอย่างไม่เข้าใจว่าเหตุใดถึงยังมานั่งอยู่ตรงนี้ ทั้งๆ ที่ธรรมนัสก็ได้เงินหลายล้านบาท

“ฮึก...ณีขอโทษค่ะคุณไวน์ ฮือๆๆ” เสาวณีร้องไห้พร้อมกับคลานเข่าเข้าไปหา เตรียมจะก้มลงกราบที่ตักของหญิงสาวเพื่อเรียกคะแนนความสงสาร

“ยะ...อย่าค่ะคุณณี” วรันยารีบดึงอีกฝ่ายให้ลุกขึ้นยืนอย่างตกใจ

“ผมขอโอกาสแทนหลานสาวอีกครั้ง รับรองว่าจะไม่มีเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นอีก” ธรรมนัสบอกเสียงหนักแน่น

“...” ภาคินมองคนที่บิดาเคยหลงไว้ใจอย่างรู้สึกสมเพช เพราะตลอดเวลาที่อีกฝ่ายทำงานให้กับโรงแรมนั้น บิดาก็จ่ายค่าตอบแทนไปจำนวนมาก ไม่คิดว่าพอ อีกฝ่ายได้ขึ้นนั่งตำแหน่งผู้บริหารชั่วคราวแค่ปีกว่าๆ จะกลายเป็นคนคดโกงได้ถึงเพียงนี้

“ได้โปรดเถอะครับคุณคิน คุณไวน์” ธรรมนัสเห็นชายหนุ่มยังคงนิ่งเงียบจึงงัดไม้ตายออกมาใช้

“อย่าทำแบบนี้ค่ะคุณธรรม” วรันยาร้องห้ามเสียงหลงที่เห็นอีกฝ่ายเตรียมจะคุกเข่าให้สามี

สิงขรและนารีมองอย่างสุดอึ้ง ไม่คิดว่าทั้งสองจะลงทุนยอมเสียศักดิ์ศรีได้ถึงเพียงนี้

“พี่คินคะ ให้โอกาสคุณณีกลับเข้าทำงานอีกครั้งนะคะ” วรันยาบอกสามีเสียงสั่น

“แต่ว่า...” ภาคินกำลังจะเอ่ยท้วง แต่ก็ถูกเมียรักแทรกขึ้น

“นะคะ ถือว่าไวน์ขอ” วรันยาเล่นตามแผนที่เตี๊ยมกันไว้

“ก็ได้ครับ แต่ถ้าณีทำเหมือนวันนั้นอีกล่ะก็...” ภาคินจ้องมองใบหน้าของหญิงสาวที่เอาแต่ร้องไห้สายตาเหยียดๆ

“ณีสัญญาค่ะว่าจะไม่ทำอีก” เสาวณีรีบบอก ก่อนจะหันไปยกมือไหว้ผู้หญิงที่เธอเกลียดอย่างซึ้งใจ แม้ว่าเธอจะทำเรื่องไม่ดีไปก่อนหน้า แต่อีกฝ่ายก็ยอมช่วยกล่อมภาคินให้ “ขอบคุณคุณไวน์มากๆ นะคะที่ช่วยพูดให้ณี ฮือๆๆ”