“พี่ขอทายว่าอีกไม่เกินสิบนาทีนางคงจะโพสต์อะไรสักอย่างลงบนเฟซบุ๊กแน่ๆ” จอมขวัญ ภรรยาของผู้กำกับ ซึ่งเป็นเพื่อนในเฟซบุ๊กกับมีนาออกความเห็น ก่อนจะล้วงมือถือมากดดูที่หน้าเฟซบุ๊กของอีกฝ่าย
“ไม่ต้องห่วงค่ะ พวกเราจะช่วยตอกกลับนางเอง” สายพินรีบเสริม
“ขอบคุณมากๆ นะคะ แต่ไวน์คิดว่ามีนเค้าคงไม่...” วรันยายกมือไหว้อย่างซาบซึ้งใจที่ลูกค้าหลายท่านเตรียมจะปกป้องเธอ
“นี่ไงคะ! ผิดไปจากที่พูดซะเมื่อไหร่” จอมขวัญบอกพร้อมกับเอามือถือของตัวเองลุกเดินไปให้เจ้าของร้านคนสวยดู ทำเอาลูกค้าในร้านคนอื่นๆ รีบเปิดมือถือเข้าไปส่องดูในเฟซบุ๊กกันเป็นแถว
วรันยากวาดสายตาไล่อ่านตามตัวอักษรอย่างรู้สึกตกใจ ไม่คิดว่าเพื่อนสาวจะร้ายได้ถึงเพียงนี้
{ร้านกาแฟกระจอกๆ เจ้าของร้านไร้มารยาท ไล่ลูกค้าออกจากร้าน ใครจะแวะไปอุดหนุน ก็ระวังเจอไล่ออกจากร้านเหมือนมีนนะคะ}
“แม่เจ้า! ร้องไห้ด้วย” สายพินบอกพร้อมกับเบ้ปากนิดๆ อย่างรู้สึกหมั่นไส้ในความตอแหลของลูกสาวกำนันคง
“ปลอมมาก” ดาด้ากลอกตาแล้วเบ้ปากตามเพื่อนสาวอย่างอดไม่ได้
“เดี๋ยวพวกเราจะจัดการให้ค่ะ” พุดซ้อนที่นั่งอยู่อีกมุมกับเพื่อนอีกสามคน บอกอย่างรู้สึกโกรธแทนเจ้าของร้านขึ้นมานิดๆ
“เอ่อ...ไวน์คิดว่า...” คนที่กลัวว่าเรื่องราวจะบาน เตรียมจะขอร้องให้ทุกคนใจเย็นๆ แต่ก็มีเสียงเรียกเข้าจากสายของเอื้องดังขึ้น เธอจึงเดินออกไปคุยสายที่ด้านนอก
นารีอมยิ้มเมื่อเห็นลูกค้าหลายคนต่างเข้าไปคอมเมนต์ต่อว่ามีนาในเฟซบุ๊กของอีกฝ่าย ตามด้วยคอมเมนต์ของบุคคลภายนอกที่ไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ แต่เคยเจอมีนาเหวี่ยงใส่ ก็รีบเข้ามาสมทบตามกันเป็นแถว ทำให้รู้ว่า...แท้จริงแล้วอีกฝ่ายเป็นพวกชอบอวดอ้างบารมีของพ่อ และเที่ยวเหยียดคนอื่นไปทั่ว
ม้านั่งใต้ต้นไม้ใหญ่...ขณะที่ภาคินกำลังคุยเรื่องงบพิเศษต่างๆ กับ ประกรณ์ อยู่ๆ ลูกน้องคนสนิทก็วิ่งหน้าตื่นเข้ามาหา
“นายครับ เกิดเรื่องใหญ่แล้วครับ” โอมบอกเสียงปนหอบ
“มีเรื่องอะไรงั้นเหรอ?” ภาคินเลิกคิ้วถามอย่างสงสัย
“ก็เพื่อนคุณไวน์ที่ชื่อมีนน่ะสิครับ โพสต์ด่าคุณไวน์ลงเฟซบุ๊ก” คนที่กำลังจะขับรถเอาผลไม้ไปส่งในเมือง แต่ด้วยความที่ชอบถ่ายรูปอัปเดตความเคลื่อนไหวชีวิตประจำวันลงในเฟซบุ๊ก ก็ดันเลื่อนไปเห็นโพสต์ของลูกสาวกำนันคง ที่ตนได้กดติดตามไปตั้งแต่เมื่อครั้งที่อีกฝ่ายมากินส้มตำในไร่ จึงรีบเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่หน้าร้านกาแฟ แล้ววิ่งมารายงานให้ผู้เป็นนายทราบ
“ตอนนี้น้องไวน์อยู่ไหน” ภาคินลุกขึ้นถามอย่างตกใจ
“น่าจะอยู่ในร้านกาแฟครับ” โอมชี้ให้ผู้เป็นนายดู
“ผมขอตัวก่อนนะครับคุณกร” ภาคินหันไปบอกนายอำเภอ ก่อนจะวิ่งตรงไปยังร้านกาแฟ
ประกรณ์มองตามรู้สึกอย่างมึนงง ไม่คิดว่าหลังจากที่เดินแยกออกมาคุยกับภาคินที่ด้านนอกไม่ถึงยี่สิบนาที สองสาวจะมีเรื่องผิดใจกันจนถึงขั้นที่ต้องโพสต์ด่าออกสื่อโซเชียลแบบนี้
ร้านกาแฟ...
“น้องไวน์ เกิดอะไรขึ้น” ภาคินเดินเข้าไปถามเมียรักอย่างรู้สึกเป็นห่วง เพราะเห็นสาวเจ้ามีสีหน้าตึงเครียดอย่างเห็นได้ชัด
“พี่คิน” วรันยาหันไปกอดสามีน้ำตาคลอหน่วยทันใด
“เขาทำอะไรน้องไวน์ไหม?” ภาคินลูบแผ่นหลังบางเบาๆ อย่างปลอบใจ
“ไม่ค่ะ แค่ทะเลาะกันเท่านั้น” วรันยาพยายามกลั้นน้ำตา
“คุณมีนเธอถามน้องไวน์ว่าจ่ายค่าปิดปากลัมภาไปเท่าไหร่ อีกฝ่ายถึงยอมเงียบ แล้วก็พูดทำนองว่าคุณคินยังไม่หยุดติดต่อกับลัมภา นาได้ยินเข้าก็เลยบอกไปว่า...คุณมีนไม่ควรจะมาที่นี่อีก เขาก็เลยโกรธแล้วเหยียดว่านาเป็นแค่ลูกจ้าง น้องไวน์ทนไม่ไหวเลยไล่คุณมีนออกจากร้าน แล้วคุณมีนก็โพสต์ ดราม่าลงเฟซบุ๊กค่ะ” นารีสรุปเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นให้ฟัง
“นายครับๆ ตอนนี้กระแสตีกลับคุณมีนเยอะเลยครับ มีแต่คนขุดนิสัยเก่าๆ ที่เคยไปทำตัวกร่างตามร้านอาหารมาแฉเพียบเลย” โอมที่วิ่งตามมารีบส่งมือถถือให้ผู้เป็นนายดู
“เอ่อ...มีลูกค้าที่นั่งอยู่ในร้านตอนเกิดเหตุ ช่วยคอมเมนต์ออกตัวให้ไวน์ด้วยค่ะ” วรันยาบอกพร้อมกับหันไปส่งยิ้มให้กับลูกค้าสาวๆ ที่นั่งอยู่ตามมุมต่างๆ ของร้านอย่างซาบซึ้งใจ
“น้องไวน์ไม่ต้องคิดมากนะครับ พี่น่ะโคตรจะดีใจเลยที่ต่อไปนี้มีนาจะไม่เข้ามายุ่งกับน้องไวน์อีก” ภาคินดึงภรรยาสาวที่ดูจะเสียขวัญนิดๆ เข้ามากอดปลอบอีกครั้ง
“ค่ะ” วรันยาซึมซับไออุ่นของสามีที่ไม่ว่าจะเรื่องร้ายหรือดี เธอก็ยังมีผู้ชายคนนี้คอยอยู่เคียงข้างเสมอ
“เดี๋ยวพี่ไปขอบคุณลูกค้าก่อน พี่นาครับรบกวนพาน้องไวน์ไปส่งที่ไร่ให้หน่อย ถ้าผมจัดการทางนี้เสร็จแล้วจะรีบตามไปครับ” ภาคินลูบแผ่นหลังบางเบาๆ แล้วคลายอ้อมกอดให้สาวเจ้าเป็นอิสระ
“ได้ค่ะ” นารีพยักหน้ารับอย่างเข้าใจ
“ไวน์ไปก่อนนะ” วรันยาบอกก่อนจะเดินเลี่ยงออกไปที่รถพร้อมกับคนสนิท
ภาคินยืนมองจนกระทั่งภรรยาขึ้นรถเสร็จ พอหันกลับมามองภายในร้าน ก็ถึงกับตกใจ! เพราะลูกค้าทุกคนกำลังจ้องมองมาที่เขา
“เอ่อ...ผมขอบคุณทุกๆ ท่าน ที่ช่วยปกป้องภรรยาของผม เกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เพื่อเป็นการตอบแทนน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ ผมขอเลี้ยงขนมเค้กและเครื่องดื่มฟรีทุกเมนูครับ” ภาคินยกมือไหว้พร้อมกับแจกยิ้มให้ลูกค้าสาวๆ ในร้าน
“ไม่เป็นไรค่ะพ่อเลี้ยง พวกเราเต็มใจช่วยคุณไวน์ค่ะ” ดาด้าฉีกยิ้มหวานให้พ่อเลี้ยงหนุ่มสุดหล่อด้วยท่าทีเอียงอาย
“ขอเปลี่ยนเป็นถ่ายรูปกับพ่อเลี้ยงได้ไหมคะ” สายพินกัดฟันเอ่ยขอ
“ดิฉันขอถ่ายด้วยคนนะคะ” จอมขวัญรีบสมทบตามทันทีทันใด
“กรี๊ดดด ป้าขอถ่ายรูปตวยคนเน้อเจ้า” แก้วใจวัย 52 ปี รีบคว้ามือถือที่วางอยู่โต๊ะแล้วลุกไปหาพ่อเลี้ยงสุดหล่อก่อนใคร
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ภาคิน (ซีรีส์ 3 หนุ่มซานเตียนโน่)