ฉันนึกว่าเฉียวอี้จะด่าฉันหนึ่งฉาด แต่ยังดี การตอบโต้ของเธอยังถือว่าอ่อนโยน เธอคิดอย่างจริงจังมากอยู่พักหนึ่งและพูดพลางตบๆ ไหล่ของฉัน “เซียวเซิง ทำในสิ่งที่ตัวเองสบายใจที่สุดเถอะ อย่าทำให้ตัวเองลำบากเลย ฉันรู้ว่าเธอเป็นนางฟ้าตัวน้อยที่ใจดี ถ้าเธอใช้เล่ห์เหลี่ยมเพื่อทำให้เจินเสียนเสียลูกไปจริงๆ หลังจากนี้เธอต้องสงบใจไม่ได้แน่ มีอย่างเดียวที่เธอกับเจินเสียนไม่เหมือนกันนั่นก็คือเจินเสียนไม่มีความละอายต่อบาป แต่เธอมี เอาล่ะ ไม่ว่าเธออยากทำอะไร ฉันก็จะสนับสนุนเธอ”
ฉันกอดเฉียวอี้ด้วยความซาบซึ้งใจเป็นอย่างมากและจูบที่ใบหน้าของเธอหนึ่งที่อย่างอดไม่ได้ “ขอบคุณนะเฉียวอี้ ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอเข้าใจฉันมากที่สุด”
“คนที่เข้าใจเธอมากที่สุดก็ต้องเป็นฉันอยู่แล้ว อย่าไปใกล้สีชิงชวนมากนักล่ะ”
ฉันหัวเราะ โชคดีที่ตอนนี้สีชิงชวนเดินไปแล้ว ไม่งั้นสองคนนี้ต้องตีกันอีกแน่
ในเมื่อเป็นแบบนี้ เรื่องระหว่างฉันกับเนี่ยฉี่ก็จบลงแต่เพียงเท่านี้ ถึงจากนี้เขาจะโทรมาหา ฉันก็จะพูดกับเขาให้ชัดเจนและไม่คิดพัวพันอะไรกับเขาอีกแล้ว
เรื่องวุ่นวายนี้ก็จบลงไปแบบนี้ แต่ฉันก็นึกอะไรขึ้นมาได้
“เฉียวอี้ นาฬิกาข้อมือราคาแพงที่ฉันซื้อด้วยเงินจมูกเก่าของฉันเอาให้เนี่ยฉี่ไปแล้ว! เธอช่วยเอากลับมาทีสิ!”
“นี่ เธอยังมีศักดิ์ศรีอยู่มั้ย ของที่ให้คนอื่นไปแล้วจะเอาคืนอีก”
“ตอนแรกเธอบอกว่าเอากลับมาให้ได้นี่”
“ถึงตอนนั้นค่อยว่ากันอีกที แล้วก็นะ คนที่ไม่ทำอะไรไปวันๆ อย่างสีชิงชวนจะต้องคิดวิธีให้เนี่ยฉี่คืนเงินพวกนั้นให้เธอได้แน่ เธอว่าเขาจะเอาเงินตัวเองไปจ่ายให้ผู้ชายคนอื่นมั้ย? หรือเป็นผู้หญิงก็นับเหมือนกัน”
“ที่บอกว่าเป็นผู้หญิงก็นับเหมือนกันคืออะไร?” ฉันกับเฉียวอี้ต่อปากต่อคำกันอยู่ เนี่ยฉี่ก็โทรมาหาอีกรอบ
เดิมทีฉันไม่อยากรับสายของเขา แต่คิดดูแล้วพูดกับเขาให้ชัดเจนไปเลยดีกว่า
ดังนั้นหลังจากรับสายและบอกเขาว่าไม่ต้องมาเจอกับฉันอีก ฉันยังไม่ทันได้พูดต่อ ก็ได้ยินเนี่ยฉี่พูดกับฉัน “เซียวเซิง ตอนนี้ฉันโสดแล้ว เป็นอิสระแล้ว”
ฉันงงไปพักหนึ่ง “เป็นอิสระแล้วหมายความว่าไง?”
“เธอชอบให้ฉันไม่ชัดเจนกับบผู้หญิงคนอื่นไม่ใช่เหรอ? วางใจเถอะ ฉันเลิกแล้ว ตัดขาดอย่างสะอาดสะอ้านแล้วนะ”
“คำพูดบ้าๆแบบนี้ใครจะไปเชื่อ?” เฉียวอี้ที่อยู่ข้างๆ พูดออกมาอย่างเย็นชา”พวกเธอสองคนมีลูกแล้ว จะเรียกว่าตัดขาดอย่างสะอาดสะอ้านได้ยังไง?”
“ลูกก็ไม่มีแล้ว เซียวเซิง” เนี่ยฉี่พูดกับฉันทางโทรศัพท์อย่างร้อนรน “ตอนนั้นฉันตัวคนเดียว เป็นของเธอเพียงคนเดียวอย่างสมบูรณ์นะ”
ฉันไม่สนว่าเขาจะเป็นของใคร แต่เมื่อกี้นี้ฉันเพิ่งได้ยินอะไรไป?
เนี่ยฉี่บอกฉันว่าลูกไม่มีแล้ว? ฉันไม่ได้ฟังผิดไปใช่มั้ย?
ฉันถามเขา “ที่นายบอกว่าลูกไม่มีแล้ว ไม่มีได้ยังไง?”
“เรื่องนี้เธอไม่ต้องสนหรอก สรุปแล้วตอนนี้ฉันเป็นของเธอแค่คนเดียว แล้วนี่เธออยู่ไหน ฉันอยากเจอ”
ฉันไม่อยากเจอเขา ได้ยินพูดคำที่น่ารังเกียจพวกนี้ของเขา ฉันก็ขนลุกไปหมดแล้ว
“เซียวเซิง” เห็นว่าฉันเงียบไป เนี่ยฉี่ที่อยู่ปลายสายก็ตะโกนเรียกชื่อฉันเสียงดัง “เธอยังอยู่บ้านสินะ ฉันจะไปรับเธอเดี๋ยวนี้เลย”
“ไม่ต้องมาหาฉัน ฉันไม่อยากเจอนาย แต่นายบอกฉันว่านายกับแฟนของนายเลิกกันแล้วและเสียลูกไปแล้ว?”
“เซียวเซิง ฉันรู้ว่าเธอไม่เชื่อฉัน ตอนนี้เค้าอยู่โรงพยาบาล ไม่งั้นฉันพาเธอไปแอบดูที่โรงพยาบาลดีมั้ย? หรือว่าจะให้ฉันถ่ายคลิปที่โรงพยาบาลไปให้เธอดูตอนนี้เลย?”
ฉันนึกภาพออกเลยว่าหน้าตาของเนี่ยฉี่ที่อยู่ในสายในตอนนี้กำลังยิ้มแย้มแบบไหนอยู่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักเมียในนาม(จบ)
จบซะแล้วลงตอนไม่ครบค่ะ ขาดตอนที่ 501,506...
เย้ อัพต่อแล้ว 👍👍👍...
แอด...ยังรออัพเดทนะคะ😁😁...
รอมาอัพต่อค่ะ...
กี่ตอนจบค่ะ...
Please up Chapter495...
สนุกมากๆ ค่ะ ติดตามอยู่นะคะ...
นางเอกไม่ได้โง่แต่จิตใจดีเกินไปและพระเอกอยากสอนนางเอกแต่สอนผิดวิธี ในเรื่องทุกคนมีปมหมด นักเขียนค่อยๆขยายแต่ละคน เราว่าสนุก อัพต่อค่ะplease...
เป็นเรื่องที่อ่านแล้วอึดอัดมาก เพราะนางเอกโคตรโง่เลย อ่านแล้วลุ้นแต่ก็ลุ้นไม่ขึ้น มันรู้สึกสงสารนางเอก แต่เป็นสมน้ำหน้า พระเอกก็ใจดำเอาแต่ใจตัวเอง ทำตัวแย่ ทำให้รำคาญ อ่านแล้วไม่ลุ้นให้ได้จบลงด้วยกันอย่างมีความสุข แต่ให้รับผลจากความโง่และการกระทำของตัวเอง...
สามีแบบนี้ ควรทิ้งอ่ะ จะสอนก็สอน แต่ไม่ควรบีบบังคับหักหน้า ทำให้อับอายอย่างนี้ ไม่ให้อภัยเด็ดขาด ยิ่งรู้ว่านังซือยังไม่ตัดใจ ยิ่งต้องจัดการให้ชัดเจนแทนที่จะปล่อยคลุมเครือ...