พ่ายรักเมียในนาม(จบ) นิยาย บท 507

ฉันวิ่งขึ้นไปบนเวที เซียวซือกำลังจ้องมองหน้าจอขนาดใหญ่ด้วยความประหลาดใจ ใบหน้าของเธอซีดขาวในทันที

เธอตะโกนเสียงดังอย่างตกใจกลัว “ใครเป็นคนเปิด รีบ…รีบปิดเลยนะ!”

“ถึงปิดมัน ก็ปกปิดความผิดฐานฆ่าพ่อไม่ได้หรอก!” ฉันพุ่งเข้าไปจับแขนของเซียวซือบนเวที เธอหันมามองฉันอย่างตกอกตกใจ “เซียวเซิง เธออยู่ที่นี่ได้ยังไง? ออกไปเลยนะ ออกไป!”

“เธอทำให้พ่อของฉันต้องตาย เธอเป็นคนทำให้พ่อของฉันตาย!” ฉันอดทนมานานแล้ว ในที่สุดก็ถึงเวลาที่จะแสดงไพ่ทั้งหมดที่มีให้เซียวซือเห็นแล้ว

“ไม่” เธอส่ายหน้า “เธอเลิกคิดที่จะป่วนงานแต่งฉันได้เลย ฝันไปเถอะ!”

เซียวซือออกแรงผลักฉันออกไป สีซิงชวนที่หูตาไวก็รีบประคองฉันไว้

“ชิงชวน” เซียวซือจับแขนของสีซิงชวน “ฉันไม่ได้ทำนะ เซียวเซิงทำเพื่อป่วนงาน เธอใส่ร้ายฉัน ฉันถูกใส่ความ!”

สีซิงชวนดึงแขนออกมาจากเซียวซือ สีหน้าของเขาเย็นชามาก “เซียวซือ ดูที่หน้าประตูสิ มีคนมาหาเธอ”

เซียวซือมองไปที่ประตู ฉันก็มองไปด้วยเหมือนกัน เห็นแค่เพียงมีคนจำนวนมากวิ่งกรูเข้ามาพร้อมกับตะโกนชื่อของเซียวซือและเต้นระบำวิ่งขึ้นเวที

ฉันรู้ ผู้รับเหมาพวกนั้นมาขอเงินเซียวซือ เซียวซือยืนอึ้งอยู่ที่เดิม แล้วจู่ๆ ได้สติขึ้นมาและหันตัววิ่งหนีไป

ไม่คิดเลยว่าตอนที่เธอหมุนตัว กระโปรงของเธอจะสวยงามน่าหลงใหลได้แบบนี้

เจ้าสาวหนีงาน คำคำนี้เหมาะสมกับเซียวซือมาก

ตัวเธอเองก็น่าจะคาดไม่ถึงว่าสักวันเธอจะต้องหนีจากงานแต่งของเธอกับสีชิงชวน

แต่เธอหนีไม่รอด เพราะเธอใช้ให้คนขุดหลุมฝังศพแม่เลี้ยงของเธอไปแล้ว คนคนนั้นถูกจับได้ก็ต้องสารภาพว่าเซียวซือเป็นคนบงการอย่างแน่นอน

เพราะฉะนั้นจึงมีตำรวจเลยมารอเธออยู่หลังเวที

ฉันอยากให้เธอตกสู่จุดต่ำสุดเมื่อเธอรู้สึกว่าเธออยู่จุดสูงสุด

เซียวซือถูกจับตำรวจจับตัวไป นักข่าวใช้กล้องถ่ายรูปถ่ายเธอรัวๆ

หลายวันมานี้ฉันครุ่นคิดอยู่ตลอด หลังจากที่แม่เลี้ยงของเซียวซือตายจากไป เธอจะแสดงสีหน้าท่าทางอย่างไรบ้าง

ฉันคิดว่าแม่เลี้ยงเลือดออกอย่างหนักในห้องผ่าตัดเพราะเซียวซือไม่ได้ปฐมพยาบาลเลยสักนิด

เพราะอาจเป็นไปได้ว่าแม่เลี้ยงรู้สาเหตุที่พ่อประสบอุบัติเหตุ เซียวซือก็เลยคิดว่าจะโยนความผิดให้แม่เธอและฆ่าให้ตาย

เซียวซือลงมืออย่างโหดร้ายแบบนี้ก็เพื่อให้เธอได้ในสิ่งที่ต้องการ

ฉันยืนมองเธอถูกตำรวจจับอยู่บนเวที เธอหันกลับมามองสีชิงชวนและกรีดร้องอย่างกับจะเป็นจะตายอยู่ตลอด “ชิงชวน คุณสมรู้ร่วมคิดกับเซียวเซิงเพื่อทำร้ายฉัน คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง?”

“ครั้งนี้” เฉียวอี้โอบไหล่ฉันและพูด “เซียวซือน่าจะไม่ได้ออกมาแล้ว เมือ่กี้ทนายบอกฉันว่าคลิปนั่นเป็นหลักฐานได้ ตอนนี้ตำรวจจับตัวคนขับคนนั้นแล้ว คุณพ่อที่อยู่บนสวรรค์จะต้องลากคนที่ฆ่าเขาเข้ากระบวนการยุติธรรมได้แน่”

ฉันมองแผ่นหลังของเซียวซือและถอนหายใจออกมา

สีชิงชวนเอาชุดแต่งงานของเขามาสวมให้ฉัน “เป็นอะไรไป”

“เซียวซืออาจไม่ได้ออกมาอีกแล้ว เธอฆ่าคุณพ่อ แม่ของเธอจากไปแล้ว เธอก็หลีกหนีจากความสัมพันธ์ไม่ได้ ครั้งนี้เซียวซือต้องได้นั่งอยู่ในคุกแล้ว”

เฉียวอี้ใช้ศอกกระแทกฉันหนึ่งที “เธอคงจะไม่ได้รู้สึกเห็นอกเห็นใจตอนนี้หรอกใช่มั้ย?”

“ฉันไม่เห็นอกเห็นใจหรอก เธอก็ต้องชดใช้ในสิ่งที่เธอทำผิดเหมือนกัน”

ท้องฟ้าในค่ำคืนนี้เป็นสีดำมืด ไม่ว่าแสงไฟในสถานที่จะสว่างไสวเพียงใดก็ไม่มีทางทำให้ท้องฟ้ายามค่ำคืนสว่างไสวได้

เซียวซือถูกดำเนินคดีหลายข้อหา เฉียวอี้บอกฉันว่าหนีอีโจวมอบตัวที่สถานีตำรวจและเล่าเรื่องทั้งหมดเกี่ยวกับการปลอมแปลงสัญญาซื้อขายกับเซียวซือ

อันที่จริงถึงไม่มีข้อหานี้ ก็ยังเป็นไปได้ยากมากที่เซียวซือจะได้ออกจากคุกในชาตินี้

หนีอีโจวทำแบบนี้ทำให้ฉันประหลาดใจมาก เพราะถ้าเป็นแบบนี้ต่อไป หนีอีโจวก็จะต้องเดือดร้อนเพราะเรื่องนี้และต้องเข้าคุกแน่

พอเขาติดคุก ใบอนุญาตทนายความของเขาจะถูกเพิกถอน จากนั้นเขาจะไม่มีโอกาสเป็นทนายความได้อีก

พูดอีกอย่างก็คืออาชีพของหนีอีโจวจะถูกทำลาย

ในกรณีที่หลักฐานแน่นหนา หนีอีโจวถูกศาลติดคุกสองปี ฉันได้เจอกับเขาหนึ่งครั้งก่อนที่เขาจะถูกย้ายเข้าเรือนจำ

ที่จริงเมื่อก่อนฉันเคยโกรธเขามาก ที่ฉันโกรธไม่ใช่แค่เพราะหนีอีโจวร่วมมือกับเซียวซือเพื่อความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวของตัวเอง

แถมเขาก็แตกต่างจากอีโจวที่ฉันรู้จักมาก่อนมาก เหมือนว่าคนแปลกหน้าอย่างฉันจะไม่รู้จักเลย

ตอนนี้ฉันกำลังนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามของกระจกหนาและมองเขา สองสามวันมานี้ไม่ได้เจอหนีอีโจว เขาผมลงไปมาก แต่เขามีชีวิตชีวา แววตาของเขาก็ตรงไปตรงมา

จากแววตาของเขา ฉันก็คิดว่าหนีอีโจวยังเหมือนกับหนีอีโจวคนเดิม

เขามองฉันและยิ้มอ่อน “เซียวเซิง ผมติดค้างคำขอโทษคุณ”

“ความจริงแล้วระหว่างเราจะพูดหรือไม่พูดก็ไม่เป็นไรนะ”

“ตอนนี้คุณยังเกลียดผมอยู่มั้ย?”

ฉันคิดและส่ายๆ หน้า “ฉันไม่เคยเกลียดคุณ น่าจะแค่โกรธและผิดหวัง!”

“เซียวเซิง ผมไม่เคยคิดทำร้ายคุณ ผมคิดว่าตำแหน่งประธานฯ ลำบากเกินไปสำหรับคุณ และไม่เหมาะกับคุณด้วย ผมคิดว่าคุณไม่ได้สนใจเกี่ยวกับชื่อเสียงตำแหน่ง ผมก็เลยทำเรื่องแบบนั้น ตอนนี้คิดดูแล้วผมเห็นแก่ตัวเกินไปมากเลย ผมมีสิทธิ์อะไรถึงมามีอิทธิพลกับชีวิตคุณ?”

หนีอีโจวคิดยอมรับได้ ฉันก็สบายใจ แต่ฉันแค่รู้สึกว่าสิ่งที่ต้องแลกมันแย่ไปหน่อย

ต่อมาพวกเราก็ไม่ได้พูดอะไร ฉันนั่งเป็นเพื่อนเขาแป๊บหนึ่งก็กลับไป

สีชิงชวนรอฉันอยู่ที่ประตู เห็นฉันออกมาก็เดินเข้ามาจูงฉัน “คุยโอเคมั้ย ?”

“อื้ม” ฉันพยักๆ หน้า

“รู้มั้ยว่าความต่างที่สุดของฉันกับหนีอีโจวคืออะไร ?”

“คืออะไรเหรอ ?” ในใจฉัน เขากับหนีอีโจวเป็นคนสองคนที่ไม่เหมือนกันเลย ไม่มีลักษณะที่สามารถเปรียบเทียบได้เลย

“หนีอีโจวแค่อยากได้เธอ แต่ฉันต่างหากที่เป็นคนที่รักเธอจริงๆ รักไม่จำเป็นต้องได้รับความรัก ต้องทำให้เรื่องที่เธออยากทำให้มันสำเร็จ