พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 176

นางพูดถึงตรงนี้แอบแลกลิ้นออกมา เอาเป็นว่านางก็ไม่อยากใช้เงินไปเตรียมของขวัญให้พระสนมฉางกุ้ยเฟย คิดอยู่นานในที่สุดนึกออกอย่างฉับพลัน ผู้หญิงคนไหนไม่ชอบความงาม? พระสนมฉางกุ้ยเฟยจะต้องอยากให้ตัวเองยังสาวยังสวย เดิมนางคิดว่าผู้หญิงในยุคปัจจุบันชอบเครื่องสำอางที่สุด ผู้หญิงยุคโบราณจะต้องไม่ต่างกัน แต่ในห้องผ่าตัดไม่มี

ดังนั้น นางตัดสินใจหยิบน้ำมันปลาขวดหนึ่งในห้องผ่าตัดรับมือไปก่อน ถึงอย่างไรคนโบราณเหล่านี้ไม่เคยเห็นสิ่งนี้ นางพูดอย่างไรก็เป็นอย่างนั้น

ได้ยินนางพูดแบบนี้ อู๋หลินหลินหรี่ตาพูดเสียงเย็นอย่างไม่พอใจว่า

“ไม่แน่ว่าเจ้าเอาสิ่งนี้มาจากที่อื่น เสด็จแม่ไม่กล้าใช้มั่วๆ เดี๋ยวทาแล้วหน้าเสียโฉมอย่างนั้นก็ไม่คุ้มเสียแล้ว”

เห็นนางสงสัย พระสนมฉางกุ้ยเฟยก็หน้าเปลี่ยนสี นางรู้ว่าสุ่ยลั่วหลันคนนี้เกลียดนาง นางรู้วิชาแพทย์อยู่บาง หากนางเล่นตุกติกในยาเม็ดเล็กนี้จริงๆ อย่างนั้นใบหน้าก็จะเสียโฉมไม่ใช่หรือ

แต่นางยังคงมองขวดยาในมือของลั่วหลันเงียบๆ ถามด้วยใบหน้าสงสัยว่า

“ข้าไม่เคยเห็นสิ่งนี้มาก่อน ดังนั้นไม่รู้วิธีใช้ รับเอาไว้ก่อนแล้วกัน!”

ได้ยินความหมายในคำพูดของนาง ลั่วหลันรู้นางเชื่อคำพูดของอู๋หลินหลินคนนั้น ไม่กล้าใช้สิ่งนี้ง่ายๆ อย่างนั้นของขวัญนางก็ให้เปล่าไม่ใช่หรือ?

นึกถึงตรงนี้ นางยอบตัวลงพูดว่า

“หากพระสนมฉางกุ้ยเฟยไม่เชื่อลั่วหลัน ให้ลั่วหลันลองตอนนี้ได้ ท่านหานางกำนัลที่ใบหน้าแห้งออกมาหนึ่งคน”

นางเพิ่งพูดจบ เหล่านางกำนัลที่อยู่ก้มหน้าลงหมด กลัวตัวเองจะกลายเป็นหนูทดลอง หากใบหน้าเสียโฉม มันรุนแรงกว่าชีวิตน้อยๆ อีก

พระสนมฉางกุ้ยเฟยหันไปมองฮ่องเต้ หลังจากได้การอนุญาตของเขา นางมองไปรอบๆ เห็นไม่มีคนยอมเสนอตัว จึงหันไปพูดกับอวี๋มามาด้านข้าง

“ผิวพรรณของนางกำนัลเหล่านี้เนียนมาก ลองแล้วเห็นผลไม่ชัด ไม่สู้ให้อวี๋มามามาลองแล้วกัน!”

ลั่วหลันพยักหน้าอย่างไม่คัดค้าน “อย่างนั้นก็เชิญอวี๋มามาเดินมาหาข้าตรงนี้”

ถึงอย่างไรอวี๋มามาเป็นคนผ่านร้อนผ่านหนาวมา อีกอย่างถึงแม้ใบหน้านางเสียโฉมจริง พระสนมฉางกุ้ยเฟยก็จะให้ท้ายนาง ดังนั้นนางไม่กลัว

ดังนั้น อวี๋มามาเดินมาหยุดตรงหน้าลั่วหลัน สีหน้าเย็นชาใบหน้าแก่เรียกได้ว่าดึงยาวจนแทบถึงเท้าแล้ว

ลั่วหลันบอกใบ้อาไฉ่ยกเก้าอี้กลมมาให้อวี๋มามา จากนั้นพูดกับนางว่า

“อวี๋มามาเชิญนั่ง”

อวี๋มามาจับมือวางหน้าตักพูดเสียงเย็นชาว่า

“อยู่ต่อหน้าฝ่าบาทและพระสนมทุกคน บ่าวไม่กล้า”

ได้ยินคำนี้ ลั่วหลันมองฮ่องเต้ด้วยสายตาขอความช่วยเหลือ ฮ่องเต้ก็โบกมือโดยตรงว่า

“นั่งเถอะ! วันนี้เป็นวันเกิดของสนมรักฉาง วันดีไม่ต้องมากพิธี”

ได้รับการอนุญาตจากฮ่องเต้ ประกอบกับการเร่งของลั่วหลัน อวี๋มามาถึงนั่งลงอย่างไม่ค่อยเต็มใจ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน