พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 184
“นางตายอย่างน่าอนาถ นางคิดถึงท่านอ๋องอวี้ที่สุด เเต่จนตายก็ไม่ได้พบหน้าเขา เห้อ!”
เมื่อได้ยินที่หลี่ว์มามาพูดอย่างตะกุกตะกัก ลั่วหลันก็ขมวดคิ้วเเน่นขึ้น
ซุนมามาเสียสติ โดนขังไว้ เเละตาย
นี่คือสิ่งที่นางได้ยินเกี่ยวกับซุนมามา เเต่ผลลัพธ์นี้ช่างโหดร้ายเกินไป
หลี่ว์มามาถอนหายใจ พูดด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำว่า
“พระชายาอวี้อ๋อง ตอนนี้ท่านอ๋องอวี้เป็นอย่างไรบ้าง ได้ยินว่าเขาไม่ค่อยสบาย”
ลั่วหลันเงยหน้ามองนาง เม้มปากและพูดเสียงเบาว่า
“ตอนนี้ท่านอ๋องอวี้สบายดี เขาคิดถึงซุนมามา ดังนั้นจึงให้ข้าเข้าวังมาถามข่าวคราว”
เมื่อได้ยินที่นางพูด น้ำตาของหลี่ว์มามาก็ไหลลงมาอาบแก้มอีกครั้ง ในปากก็พูดพึมพำว่า
“ถ้านางรู้ว่าท่านอ๋องอวี้ยังคงคิดถึงนาง จะต้องดีใจเเน่ๆ ต้องดีใจเเน่ๆ”
ขณะที่พูดเช่นนี้ แววตาของนางก็ว่างเปล่า สีหน้าก็เปลี่ยนไปเป็นเศร้าสร้อย
เมื่อมองดูไปที่ใบหน้าที่มีริ้วรอยของนาง และมือที่แห้งกร้านเหมือนกิ่งไม้ ลั่วหลันจึงถามเสียงเบาๆว่า
“หลี่ว์มามา ข้าพอจะช่วยอะไรเจ้าได้บ้าง”
“ไม่ต้องเพคะ”
หลี่ว์มามาส่ายหน้าอย่างเด็ดขาด “ข้าชินแล้ว อย่างไรเสียกระดูกแก่ๆของข้าก็มีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน การอยู่ในวังหลัง โดนตีโดนด่าบ้างก็ไม่เป็นไร เเต่ว่าขอบพระทัยพระชายาอวี้อ๋องมากที่ช่วยข้าเมื่อครู่”
เมื่อพูดถึงตรงนี้ นางก็พยุงโต๊ะหินข้างๆลุกขึ้นยืน
“ข้ายังมีงานที่ยังทำไม่เสร็จ เชิญท่านตามสบายเพคะ”
พูดคำนี้จบ นางก็เดินสั่นๆไปยังลานที่นางโดนตีเมื่อครู่ทีละก้าว
เมื่อมองดูแผ่นหลังของนาง อาไฉ่ก็พูดอย่างเศร้าใจว่า
“นางน่าสงสารจริงๆ อายุมากขนาดนี้เเล้วยังต้องทำงานหนักขนาดนี้ ทำไม่ดีก็ยังต้องโดนตีอีก”
ลั่วหลันขมวดคิ้ว ถอนหายใจและพูดว่า
“โลกนี้ก็เป็นเช่นนี้เอง เหมือนกับอวี้อ๋องที่นอนป่วยอยู่บนเตียงมาสามปี ใช้ชีวิตอย่างยากลำบาก คนที่สงสารเขาก็คงมี เเต่ใครเล่าจะเปลี่ยนแปลงอะไรได้”
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย
บทที่เคยปลดล็อกด้วยเหรียญไปแล้ว ทำไมกลับมาอ่านซ้ำไม่ได้...
เติมเหรียญแล้วแต่ปลดล็อกไม่ได้...