พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 183

ในขณะนั้น เสียงที่แก่ชราและอ่อนแอเสียงหนึ่งดังขึ้น

“ข้าผิดแล้ว มามาโปรดยกโทษให้ข้าเถิด!”

“เจ้ารู้ว่าผิดด้วยหรือ เดือนนี้เจ้าซักผ้าเสียไปสามชุดแล้ว ถ้าเป็นเช่นนี้ต่อไป กรมซักล้างทั้งหมดจะต้องรับโทษไปกับเจ้า”

พูดคำนี้จบ แส้ก็เฆี่ยนลงบนร่างของผู้หญิงที่หมอบอยู่บนพื้น นางเอามือกอดเข่าเเน่น ร่างกายงอเข้าหากัน มีเสียงครางเบาๆออกมาจากปากของนาง

เรื่องแบบนี้พบเห็นได้ทั่วไปในวังหลังที่เย็นชาและไร้ความปรานี แม้ว่าลั่วหลันจะรู้สึกทนดูไม่ได้ เเต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นางทำได้เพียงถอนหายใจและพูดกับอาหงว่า

“ไปถามใครก็ได้ว่าใครคือหลี่ว์มามา”

หลังจากที่อาหงพยักหน้า ก็เดินไปหาหญิงรับใช้ที่อยู่ไม่ไกล

ครู่หนึ่งนางก็รีบวิ่งกลับมา ชี้ไปที่คนที่กำลังงอตัวอยู่กับพื้นเเละโดนเฆี่ยนเป็นระยะๆ แล้วพูดว่า

“พระชายา คนนั้น…ก็คือหลี่ว์มามา”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลั่วหลันก็รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อย นางรีบก้าวไปข้างหน้าสองก้าว ขณะที่เเส้กำลังจะฟาดลงบนร่างของนาง ลั่วหลันก็คว้าข้อมือของคนที่ถือแส้ไว้

อีกฝ่ายเงยหน้าขึ้น เมื่อเห็นว่าเป็นคนแปลกหน้า ก็ขมวดคิ้วถามทันที

“ท่านคือใคร”

อาหงสูดจมูกและตะโกนใส่นางว่า

“เจ้าตาบอดหรือยังไง นี่คือพระชายาอวี้อ๋อง”

ถึงแม้ว่าพระชายาอวี้อ๋องจะไม่ใช่คนในวัง แต่ก็ถือว่าเป็นเจ้านายคนหนึ่ง คนที่ถือแส้จึงเก็บเเส้ เเล้วเงยหน้าขึ้นถามอย่างดูถูก

“พระชายาอวี้อ๋องมาที่กรมซักล้างทำไม ข้ากำลังอบรมคนของข้า เกี่ยวอะไรกับพระชายาอวี้อ๋องด้วยเล่า”

ลั่วหลันมองไปที่ใบหน้าที่หยิ่งผยองของนาง เเล้วถามด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า

“นางทำผิดอะไร ทำไมเจ้าต้องตีนาง”

“นางซักผ้าของเหนียงเหนียงเสีย หักเงินเดือนสามปีของนางก็ยังไม่พอ ท่านว่าควรตีหรือไม่ล่ะ”

ลั่วหลันขมวดคิ้ว มองลงไปยังหลี่ว์มามาที่หมอบอยู่กับพื้นและพูดด้วยเสียงเข้ม

“อาไฉ่ เอาเงินให้นาง ค่าผ้าพวกนี้ ข้าจะจ่ายแทนนางเอง”

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ผู้หญิงตรงหน้าก็ชะงักไป จากนั้นก็รับเงินจากอาไฉ่ด้วยรอยยิ้มประจบประแจงและพูดกับหลี่ว์มามาที่นอนอยู่กับพื้นด้วยเสียงเย็นชา

“วันนี้เจ้าถือว่าเจ้ามีบุญเเล้ว ต่อไปถ้าทำผิดอีก ก็คงไม่โชคดีแบบนี้อีกแล้ว”

พูดจบนางก็หันหลังจากไป อาไฉ่เเละอาหงรีบเข้าไปพยุงหลี่ว์มามาที่หมอบอยู่กับพื้น