พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 182

พูดถึงตรงนี้ นางก็ยกมือขึ้น หยิบถ้วยชาบนโต๊ะ ขณะที่ฝาถ้วยสัมผัสเบาๆกับถ้วย นางก็พูดอีกครั้งว่า

“ที่ข้าเรียกเจ้ามา เพราะรู้สึกมีวาสนากับเจ้า ดังนั้น จึงมีบางอย่างอยากจะพูดกับเจ้า”

จากคำพูดของนาง ลั่วหลันฟังออกว่าสิ่งที่นางจะพูดเกี่ยวข้องกับเหลิ่งอวี้อย่างเเน่นอน

ดังนั้น นางจึงปรับสีหน้าให้เป็นทางการ “เหนียงเหนียงมีอะไรก็พูดมาได้เลย ลั่วหลันจะตั้งใจฟัง”

ลี่เฟยวางถ้วยชาในมือลง หยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดมุมปาก พูดเสียงเบาว่า

“ความจริง เหลิ่งอวี้เป็นเด็กดี เขามีความสัมพันธ์ที่ดีกับซีเอ๋อร์ เพียงเเต่น่าเสียดาย…เห้อ!”

พูดถึงตรงนี้ นางก็ถอนใจยาว เเล้วพูดต่อว่า

“ข้าไม่รู้ว่าคนอื่นคิดอย่างไร เเต่สำหรับข้า ข้าสงสัยว่าเรื่องในอดีตอวี้เอ๋อร์ถูกคนใส่ร้าย”

คำพูดของนางทำให้ลั่วหลันตกใจ นางไม่คาดคิดว่าลี่เฟยจะพูดอะไรที่ค่อนข้างยุติธรรมกับเหลิ่งอวี้

อย่างไรก็ตาม ก่อนเข้าวังทุกครั้ง เหลิ่งอวี้จะเตือนนางให้ระวังทุกคนในวัง ดังนั้น นางจึงเดาได้ว่าที่ลี่เฟยพูดเช่นนี้ไม่ใช่การเตือนด้วยความหวังดี นางคงมีจุดประสงค์อื่น

ดังนั้น นางจึงส่ายหน้าและยิ้มอย่างขมขื่น “เรื่องในอดีตข้าไม่รู้ ท่านอ๋องก็ไม่ได้พูดกับข้า ดังนั้นข้าจึงไม่ขอวิจารณ์”

เมื่อเห็นนางพูดเช่นนี้ ลี่เฟยก็ยิ้มที่มุมปาก “เจ้าเเต่งเข้ามาในจวนอวี้อ๋องได้ไม่นาน เรื่องเหล่านี้ไม่เข้าใจก็เป็นเรื่องปกติ เเต่ในเมื่อเจ้าเเต่งงานกับอวี้เอ๋อร์เเล้ว ข้ากลับคิดว่าเป็นโชคดีของอวี้เอ๋อร์ บางทีเจ้าอาจจะช่วยเขาลบล้างความผิดในอดีตได้”

ขณะที่พูดเช่นนี้ ดวงตาของลี่เฟยจ้องมองนางราวกับเหยี่ยว ราวกับต้องการเห็นร่องรอยบางอย่างจากใบหน้าของนาง

ลั่วหลันเเสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ ส่ายหน้าเเละถอนหายใจ

“ขอบพระทัยเหนียงเหนียงที่เตือน เเต่อวี้อ๋องไม่เคยพูดถึงเรื่องนี้กับข้า และข้าก็ไม่รู้รายละเอียดใดๆเลย ดังนั้นจะมีความสามารถอะไรไปช่วยเขาลบล้างความผิดได้

สีหน้าของนางแสดงออกถึงความไม่รู้อะไรจริงๆ

ลี่เฟยยิ้มเล็กน้อย ยกถ้วยชาขึ้นจิบ

เป็นการพบกันครั้งเเรกกับพระชายาอวี้อ๋อง นางจึงไม่พูดอะไรมากนัก หลังจากนั้นจึงคุยเรื่องทั่วไปเกี่ยวกับการบำรุงผิวพรรณ

หลังจากที่อาหงสืบถามเรื่องเกี่ยวกับหลี่ว์มามาเสร็จ ก็กลับมาส่งสัญญาณให้นาง นางจึงขยับตัวและพูดอย่างเกรงใจเล็กน้อยว่า

“เหนียงเหนียง วันนี้ท่านก็เหนื่อยเเล้ว พักผ่อนก่อนเถิด ฟ้าจะมืดเเล้ว ข้าควรกลับแล้ว

“อย่ารีบร้อน…”

ลี่เฟยลุกขึ้น มองนางอย่างอาลัยอาวรณ์ เดินเข้าไปหานางสองสามก้าว จับมือนางเเละพูดอย่างสนิทสนมว่า