พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 181

เหลิ่งซีผู้นี้ อายุไม่มาก กลับพูดจาคล่องเเคล่วเหลือเกิน

ลี่เฟยเห็นเขาพูดไม่หยุดตลอดทาง ก็อดไม่ได้ที่จะหยุดเดิน เเล้วหันกลับไปมองเขา

“ซีเอ๋อร์ ไม่มีอะไรก็กลับจวนไปเถิด แม่มีเรื่องผู้หญิงๆจะคุยกับพระชายาอวี้อ๋อง เจ้าอย่ามายุ่งเลย”

เมือได้ยินลี่เฟยไล่เขา เหลิ่งซีก็เม้มปาก เบะปากใส่ลี่เฟย

“ก็ได้ งั้นข้าไปหาน้องหมิงเล่นก่อนครู่หนึ่ง อีกสักพักจะมาเล่นกับพี่สะใภ้ใหม่”

พูดจบ เขาก็เลิกคิ้ว ขยิบตาให้ลั่วหลัน และหันหลังจากไป

เมื่อมองดูเเผ่นหลังเขาที่จากไป ลี่เฟยก็ถอนหายใจเเละส่ายหน้าอย่างจนปัญญา

“เหลิ่งซีเด็กคนนี้ เหมือนจะไม่โตสักที เอาเเต่เล่น เจ้าอย่าถือสาเลย”

ลั่วหลันเม้มปากพลางหัวเราะเบาๆ “ท่านอ๋องซีดีมาก สดใสมาก”

ในใจนางกลับคิดว่า ท่านอ๋องซีผู้นี้ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมมากนัก บางทีก็คงมีเเต่คนเช่นนี้เท่านั้นที่จะอยู่ในวังได้อย่างปลอดภัย

หลังจากที่ลั่วหลันตามลี่เฟยมาถึงอุทยานลี่ นางก็ถูกจัดให้นั่งที่ห้องโถงใหญ่ ลี่เฟยเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าด้านใน

นางสำรวจดูที่นี่อย่างละเอียด อาหงอดไม่ได้ที่จะกระซิบเตือนข้างหูนางว่า

“พระชายา ได้ยินว่าในวังอันตราย ลี่เฟยผู้นี้ที่เชิญท่านมา ไม่ใช่เเค่มาสนทนากันง่ายๆเช่นนี้กระมัง”

อาไฉ่ก็เม้มปากเห็นด้วย “ข้าก็คิดว่านางมีจุดประสงค์อื่น เเต่ข้าคิดว่าจุดประสงค์ของนางคืออยากได้น้ำมันปลาของท่าน”

อาหงส่ายหน้าอย่างไม่เชื่อ “ไม่ใช่มั้ง!”

“ทำไมจะไม่ใช่ ผู้หญิงคนไหนไม่รักสวยรักงาม โดยเฉพาะในวังที่เเก่งเเย่งชิงดีกันเช่นนี้ เมื่อเห็นสิ่งที่ทำให้คนสวยขึ้น นางไม่สนใจสิถึงจะเเปลก?”

“ชู่ว์!”

ลั่วหลันยกนิ้วขึ้นเเตะที่ริมฝีปาก มองไปที่ประตูอย่างระมัดระวัง ตรงนั้นมีสาวใช้หลายคนยืนเฝ้าอยู่ เหมือนหุ่นไม้ไม่ขยับเขยื้อน

นางกระซิบกับอาหงว่า

“เดี๋ยวลี่เฟยมา เจ้าไปสืบถามคนหนึ่งเรียกว่าหลี่ว์มามา”

อาหงพยักหน้าด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “ข้าทราบเเล้วเพคะ”

ในขณะนั้น ลี่เฟยสวมชุดยาวสีฟ้าอ่อนเดินเข้ามา พร้อมกับสาวใช้สองคนที่ถือกล่องเล็กๆคนละกล่อง

นางเดินมานั่งที่ตรงกลางห้องโถง จากนั้นก็มองไปที่ลั่วหลัน ยิ้มอย่างอ่อนโยนเเล้วพูดว่า

“เจ้าชื่อสุ่ยลั่วหลัน เช่นนั้นต่อไปข้าขอเรียกว่าหลันเอ๋อร์ เรียกพระชายาอวี้อ๋องตลอด จะดูห่างเหินไป”