พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 199

หากไม่ถูกบีบคั้นจนตรอก มีหรือที่นางจะเผยทักษะมากมายของตนออกมา แต่คาดไม่ถึงว่าทักษะเหล่านี้จะกลายเป็นสิ่งที่ผู้อื่นใช้เป็นข้อสงสัย รู้อย่างนี้น่าจะทำตัวเรียบง่ายกว่านี้เสียดีกว่า

เมื่อเห็นว่าอาหงและอาไฉ่ต่างมองนางด้วยแววตาเป็นกังวล นางก็ยิ้มฝืนพลางปลอบว่า

“พวกเจ้าวางใจเถิด กลางวันแสก ๆ อีกทั้งยังอยู่ในพระราชวัง ไม่มีใครทำอะไรข้าได้หรอก ยิ่งไปกว่านั้น ข้าก็ไม่เคยปิดบังตัวตนของข้าแม้แต่น้อย ข้าก็คือสุ่ยลั่วหลันที่มาจากชนบทคนนั้น ข้ารู้ว่าพวกเจ้าก็คิดว่าตัวตนของข้าเป็นของปลอม จริง ๆ แล้วตอนที่ข้ามาที่นี่ ข้าก็เคยบอกกับเหลิ่งอวี้แล้วว่า ร่างกายของข้ามาจากชนบท แต่จิตวิญญาณของข้ามาจากต่างโลก แต่ข้าบอกคนอื่นไม่ได้ เพราะไม่มีใครเชื่ออย่างแน่นอน”

คำพูดของนาง ทำให้ทั้งสองคนตกตะลึง อาไฉ่ยิ่งมองนางด้วยสายตาที่งุนงง และถามด้วยความประหลาดใจว่า

“หวังเฟย ต่างโลกคือที่ใดหรือ? คนจากต่างโลกทำได้ทุกอย่างเลยหรือ?”

อาหงขมวดคิ้วและจ้องมองอาไฉ่ พร้อมตำหนิอย่างไม่พอใจว่า

“ไม่รู้อะไรก็อย่าถามไปเรื่อย พวกเรารู้แค่ว่า ถ้าติดตามหวังเฟยจะไม่มีทางผิดพลาดก็พอแล้ว”

ลั่วหลันมองทั้งสองคน คนหนึ่งกระตือรือร้น อีกคนเงียบขรึม แล้วส่ายหน้าพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ

นางไม่รู้จะอธิบายอย่างไร และนางก็ไม่อยากอธิบายอะไรมากนัก

รถม้าเคลื่อนตัวไปอย่างช้า ๆ บนถนนในเมืองหลวง ภายนอกยังคงความคึกคัก พ่อค้าแม่ค้าส่งเสียงร้องขายของไม่ขาดสาย แต่ลั่วหลันกลับไม่มีกะจิตกะใจจะชมมอง เพื่อเห็นแก่เหลิ่งอวี้ที่อยู่ไกลถึงหอหนิงกู่ เพื่อจวนอวี้อ๋อง และเพื่อตัวนางเอง คืนนี้ นางต้องทำให้สำเร็จ จะล้มเหลวไม่ได้

รถม้าหยุดลงอย่างมั่นคงที่หน้าประตูพระราชวัง ดวงตาคู่หนึ่งที่คอยติดตามรถม้ามาตลอดทอแววเย็นเยียบชั่วขณะหนึ่ง จนกระทั่งเห็นลั่วหลันเดินเข้าไปในประตูพระราชวังแล้ว จึงค่อย ๆ หายลับไป…

หลังจากลั่วหลันเข้าวังมาแล้ว นางก็ตรงไปยังตำหนักเต๋อหนิงทันที นางรู้ว่าตั้งแต่นางก้าวผ่านประตูวัง จะต้องมีคนจับตาดูนาง ดังนั้น นางจึงต้องไปพบฉางกุ้ยเฟยก่อนเป็นอันดับแรก มิฉะนั้น นางจะยิ่งตกเป็นเป้าสงสัย

สำหรับการมาถึงของนาง ฉางกุ้ยเฟยรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย นางไม่ได้คาดหวังว่าผู้หญิงคนนี้จะมาเร็วขนาดนี้

มุมปากของนางยกยิ้มอย่างพึงพอใจ โบกมือให้มามา เป็นสัญญาณให้เรียกนางเข้ามา

ลั่วหลันให้อาไฉ่และอาหงรออยู่ข้างนอก นางเข้ามาที่ตำหนักเต๋อหนิงเพียงลำพัง

“ถวายพระพรพระนางเพคะ”

นางย่อตัวทำความเคารพแล้วยืนตัวตรง ฉางกุ้ยเฟยปรับสีหน้า และเลิกคิ้วถามว่า

“เจ้าคิดตกแล้วหรือ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน