พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 203

คนหนึ่งชี้พวกนางสองคนถามว่า

“ข้าเข้าใจแล้ว พวกเจ้าตั้งใจเบี่ยงเบนความสนใจ ใช้โอกาสนี้ปล่อยให้อวี้หวังเฟยหนีไป”

สาวใช้อีกคนพยักหน้าราวกับเข้าใจบางอย่าง “ใช่ๆ พวกเจ้าตั้งใจ ไป ไปสารภาพกับเหนียงเหนียง”

สาวใช้ต่างก็ลากอาหงกับอาไฉ่ไปตำหนักเต๋อหนิง

เมื่อมาถึงตำหนักเต๋อหนิงแล้ว อาไฉ่และอาหงสีหน้าไม่เต็มใจคุกเข่าต่อหน้าฉางกุ้ยเฟย สาวใช้สองคนคุกเข่าร้องไห้

“เหนียงเหนียง ระหว่างทางพวกนางจงใจทะเลาะกัน แยกเราจากอวี้หวังเฟย ฉวยโอกาสปล่อยให้อวี้หวังเฟยหนีไป”

“ใช่เพคะ พวกนางตั้งใจทะเลาะกัน ให้พวกเราตัดสิน เราเสียสมาธิไปชั่วขณะ พอรู้ตัว อวี้หวังเฟยก็หายตัวไปแล้ว”

ฉางกุ้ยเฟยขมวดคิ้วมองอาหงและอาไฉ่ ถามช้าๆ

“หากอวี้หวังเฟยของพวกเจ้าอยากจะหนี นางคงไม่มาที่วังหรอก บอกมาว่านางไปทำอะไร”

อาไฉ่เบ้ปาก เบือนหน้าไปทางหนึ่งไม่ปริปาก

อาหงก้มหน้าคุกเข่า ไม่ยอมพูดอะไรสักคำ

ฉางกุ้ยเฟยเห็นว่าทั้งสองเงียบงัน ก็ตวาดเสียงดังว่า

“พวกเจ้ายังไม่พูดความจริง อยากให้ข้าโบยหรือ”

อาหงรีบร้องขอความเมตตา

“เหนียงเหนียงไว้ชีวิตพวกเราด้วย พวกเราไม่รู้ว่าหวังเฟยทำอะไร เราไม่รู้จริงๆ เพคะ”

อาไฉ่ก็โขกศีรษะคำนับตาม

“เหนียงเหนียง พวกเราเป็นเพียงสาวใช้เท่านั้น พวกเราทำตามที่เจ้านายสั่ง...”

"หุบปาก"

อาหงตวาดใส่อาไฉ่ จ้องมองนางเขม็งเกลียว พูดกับฉางกุ้ยเฟยว่า

“เหนียงเหนียง อาไฉ่ปากพล่อย เมื่อครู่หม่อมฉันชนนาง นางไม่พอใจถึงได้พูดเช่นนี้ เหนียงเหนียงอย่าเชื่อนางเพคะ”

“หม่อมฉันไม่ได้ปากพล่อยสักหน่อย เมื่อกี้ข้าเห็นหวังเฟยขยิบตาให้เจ้า ให้เจ้าจงใจชนข้า อย่าหลอกข้า”

อาไฉ่มองอาหงท่าทางโกรธเคือง

สีหน้าอาหงประเดี๋ยวดำประเดี๋ยวแดง ตอนที่มองอาไฉ่ โกรธจนกัดฟันกรอด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน