พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 237

เสี่ยวหลิงจื่อเห็นว่าเหลิ่งอวี้โกรธแล้ว จึงรีบเดินเข้าไปใกล้ และตะโกนใส่คนเฝ้าประตูพวกนั้นเสียงดังว่า

“พวกเจ้าตาบอดหรือไง นี่คืออวี้อ๋อง เจ้าของจวนอวี้อ๋องที่แท้จริง ยังไม่ยอมให้เขาเข้าไปอีก? พวกเจ้าไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วใช่ไหม?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น คนเฝ้าประตูพวกนั้นก็ชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็เริ่มลังเลไม่แน่ใจ พวกเขาไม่เคยเห็นอวี้อ๋องมาก่อน ดังนั้น คนที่ก่อนหน้านี้ยังวางท่าเย่อหยิ่งก็เริ่มอ่อนข้อลงเล็กน้อย แล้วพูดกับพวกเขาว่า

“พวกท่านรอสักครู่ ข้าจะไปทูลฝ่าบาท”

“ไม่ต้อง”

เหลิ่งอวี้ยกมือขึ้นขัดจังหวะเขาทันที “ข้าจะกลับบ้านของข้าเอง ไม่จำเป็นต้องได้รับอนุญาตจากฝ่าบาท พวกเจ้าจะยอมหรือไม่ยอม?”

เขาไม่อยากอดทนอีกต่อไปแล้ว เพียงแค่เอ่ยถึงฮ่องเต้ เขาก็โกรธจนควันออกหู เรื่องอื่นเขาสามารถอดทนได้ มีเพียงเรื่องที่เขาคิดจะส่งคนไปลอบสังหารลั่วหลันเท่านั้น ที่มิอาจทนได้

แต่คนผู้นั้นยังคงเชิดอกตอบกลับอย่างดื้อรั้นว่า

“หากไม่มีพระราชโองการของฝ่าบาท ก็ไม่อาจยอมได้”

เหลิ่งอวี้โกรธถึงขีดสุด เขาชกเข้าที่ใบหน้าของคนที่ตะคอกใส่เขาเมื่อครู่ ทันที คนผู้นั้นถอยหลังไปหลายก้าวทันที เอามือกุมหน้าแล้วล้มลงกับพื้น

เหล่าองครักษ์คนอื่น ๆ เห็นดังนั้นก็กรูเข้ามาทันที เสี่ยวหลิงจื่อและเสี่ยวซวงจื่อไม่พูดพร่ำทำเพลง ปะทะเข้ากับคนเหล่านั้นทันที เกิดการต่อสู้ชุลมุนขึ้น ภายในเวลาไม่นาน องครักษ์เหล่านั้นก็ล้มลงกับพื้น

เหลิ่งอวี้เหยียบลงบนตัวคนที่เพิ่งพูดกับเขาด้วยเท้าข้างเดียว กัดฟันแน่น พร้อมกับเปล่งเสียงลอดไรฟันออกมา

“ที่นี่คือจวนอวี้อ๋อง คนที่อาศัยอยู่ที่นี่ไม่ใช่นักโทษ พวกเจ้าไม่มีสิทธิ์มากักขังพวกเขา”

สิ้นคำ เขาก็เตะชายคนนั้นอย่างแรง ก้าวข้ามร่างนั้นไป แล้วก้าวเข้าไปในจวนอวี้อ๋อง

เขายืนอยู่ในลานบ้าน มองดูสถานที่ที่คุ้นเคย ขอบตาของเขาแดงก่ำขึ้นมา

ภายในจวนอวี้อ๋องเงียบสงัดผิดปกติ เขาเรียกเบา ๆ

“เสี่ยวจื้อ … ต้าจื้อ พวกเจ้าอยู่หรือไม่?”

ครู่หนึ่ง ประตูหลายบานถูกเปิดออก หัวคนหลายคนยื่นออกมาอย่างลังเล

เสี่ยวจื้อที่เห็นเขาเป็นคนแรกยื่นหัวออกมา เมื่อเขาเห็นชัดเจนว่าเป็นใคร เขารีบออกมาอย่างตื่นเต้นจนแทบจะกระโจนออกมา เปิดประตูห้องอย่างรวดเร็ว และเดินเร็วมาอยู่ตรงหน้าเหลิ่งอวี้ จ้องมองเขาด้วยสายตาที่ไม่เชื่อ

“ท่านอาจารย์ ใช่ท่านหรือไม่?”

เหลิ่งอวี้ลูบหัวเขา พยักหน้าหนักแน่น “ข้าเอง พวกเจ้าสบายดีกันหรือไม่?”

เขาเงยหน้าขึ้นมองต้าจื้อ หลิ่วเม่ยเอ๋อร์ อากัง อาหลี และบ่าวรับใช้ที่จงรักภักดีอีกสองสามคนที่กำลังมองเขาอยู่

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน