พ่ายรักท่านอ๋องตัวร้าย นิยาย บท 300

ที่ลั่วหลันวางใจให้เขานอนอยู่คนเดียวที่นี่คืนหนึ่ง ก็เพราะนางรู้ว่าเขาไม่ต้องใช้ยาแล้ว ที่สำคัญตอนนี้คือปลุกสมองที่หลับลึกของเขาให้ตื่น

นางหยิบเอ็นเคฟาลินที่กระตุ้นเส้นประสาทในตู้ยาของตัวเอง หลังจากผสมยาเสร็จก็ฉี่เข้าไปในกล้ามเนื้อของเขา ยาชนิดนี้มีประโยชน์ต่อคนที่มีสภาพสมองไม่ตอบสนอง

นางเคาะส่วนศีรษะของเสี่ยวจื้อเพื่อตรวจด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า ผลชัดเจน สมองของเขากลับมาอยู่ในขอบเขตปกติ แบบนี้หมายความว่าเสี่ยวจื้อมีความเป็นไปได้ที่จะตื่นมาได้ตลอดเวลา

เห็นแผ่นนั้น มุมปากของนางยกขึ้นเล็กน้อย ดูท่ายากระตุ้นสมองที่ตัวเองคิดค้นมีประสิทธิภาพสูง สภาพการฟื้นฟูสมองของเสี่ยวจื้อดีกว่านางจินตนาการไว้เยอะ

นางเดินมานั่งลงข้างตัวเสี่ยวจื้อ กุมมือของเขาพูดเสียงเบาว่า

“เสี่ยวจื้อ เจ้ารู้ไหม? เพื่อเจ้าแล้ว เมื่อวานเกือบเกิดเรื่องใหญ่ แต่ว่าดูจากเรื่องเมื่อวาน ข้ารู้สึกว่าพ่อของเจ้ารักเจ้า ไม่ว่าความรักของเขาจะเป็นเพราะไม่เคยมีลูก หรือเพื่ออยากหาคนสืบทอดตำแหน่งอ๋อง อย่างน้อยเขาก็กล้าทำเรื่องที่คนทั่วไปไม่กล้าเพื่อเจ้า ข้าคิดว่าต่อไปเขาจะต้องดีกับเจ้า ดังนั้นเจ้าจะต้องรีบตื่นมา ตอนนี้ข้าพาเจ้าออกไปเจอเขา ปกติเจ้าเชื่อฟังพี่สาวที่สุด เดี๋ยวหากเจ้ารู้สึกถึงเสียงเรียกของเขา เจ้าก็ตื่นมาดีไหม?”

เสี่ยวจื้อยังคงนอนหลับไม่นิ่ง แต่ลมหายใจของเขาสม่ำเสมอ สีหน้าแดงขึ้น เหล่านี้ทำให้ลั่วหลันเบาใจลงไม่น้อย

นางมองเขาอย่างอ่อนโยน จากนั้นสะบัดมือเบาๆ ห้องผ่าตัดห้องนั้นหายไปในทันที เสี่ยวจื้อนอนบนเตียงอย่างสงบ

นางไม่มีเวลาคิดก็ได้ยินเสียงดังข้างนอก ทำให้นางอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว

เหลิ่งจื่ออันในตอนนี้ถูกคนมัดตัวพามาถึงหน้าห้อง เพียงแต่อารมณ์ของเขายังคงรุนแรง สองมือสะบัดไม่หยุดอยากจะหลุดจากเชือกที่มัดเขาไว้

ที่เหลิ่งอวี้สั่งให้คนใช้เชือกมัดเขาเอาไว้ ทั้งหมดเป็นเพราะเขาเกิดแรงจูงใจที่เห็นใครก็จะฆ่าคนนั้น และเหมือนตัดสินใจที่จะตายแล้ว

จู่ๆ เขาก็ตวาดอย่างบ้าคลั่ง

“พวกเจ้าปล่อยข้า เหลิ่งอวี้ เจ้ามันเลือดเย็นไร้ความรู้สึกเหมือนกับเหลิ่งจื่อจิ้น สวมแล้วที่พวกเจ้าเป็นพ่อลูกกัน”

“ปล่อยข้า ข้าจะแก้แค้นให้ลูกชายของข้า พวกเจ้าพาข้ามาที่นี่ทำไม? ทำให้ข้าเสียใจหรือ? พวกเจ้าเป็นคนใจดำอำมหิตจริงๆ”

“ปล่อยข้า......”

เสียงของเขาราวกับไม้ไผ่แตก ราวกับเสือร้ายที่คำรามอย่างบ้าคลั่ง

เหลิ่งอวี้ในตอนนี้ไม่รู้ควรอธิบายกับเขาอย่างไร เมื่อครู่หลันเอ๋อร์ให้เขาพาเสด็จอามา แต่ตอนที่เขาออกมาเมื่อเช้า ในห้องนั้นไม่มีอะไรแท้ๆ เมื่อครู่เขาก็แอบถามอาหง ตั้งแต่เขาออกไป หลันเอ๋อร์ไม่เคยออกจากห้องเลย หรือว่านางจะสามารถเสกเสี่ยวจื้อออกมาจากอากาศได้หรืออย่างไร?

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน