พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 166

ตอนที่ 166 รับมือได้ยาก

โต๊ะสุราถูกจัดในตอนกลางวัน ส่วนกลางคืนถึงจะเป็นงานเลี้ยงใหญ่

โต๊ะจีนเรียงกัน100ร้อยโต๊ะ ต้องรอแขกวีไอพีนั่งให้หมดเสียก่อน คนที่เหลือถึงจะนั่งได้

คนของจิ้นโก๋วกงที่มาด้วยมีอาสองและป้าสองของซีเหมินเสี่ยวเยวี่ย และก็คนหนุ่มสาวในตระกูล เนื่องด้วยตอนที่กำลังไหว้ฟ้าดินนั้น ฝ่ายเจ้าสาวไม่สามารถเข้าร่วมได้ ดังนั้นเรื่องที่เกิดในห้องโถงเมื่อครู่ คนของตระกูลซีเหมินจึงไม่ทราบเรื่อง แค่รู้สึกว่ารอนาน ที่ยังไม่ได้ดื่มฉลอง คนที่มาด้วยจะต้องดื่มฉลองก่อนจึงจะกลับไปได้ ถ้าไม่ได้ดื่ม ก็ไม่สามารถกลับก่อนได้

คนที่มาด้วยไม่ได้กินแม้ข้าวเช้า เข้าประตูมาช่วงเที่ยง จวนจะถึงเวลาบ่ายแล้วก็ยังไม่ได้กินข้าวกลางวัน คนพวกนั้นหิวกันอย่างมาก แต่องค์รัชทายาทและซือถูเย้นยังไม่ออกมา จะเร่งก็ไม่ได้

รอจนเริ่มงาน พวกเขาถึงขั้นลืมไปถามไถ่ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ย ถึงเวลาก็ตรงไปกินข้าวเลย

ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยไม่อยากจะไปชนแก้วเหล้าทำความเคารพแล้ว ถึงแม้แม่สื่อจะบอกว่าให้ทำ แต่ว่า นางกลับบอกว่าปวดหัว เสี้ยเฉิงเสี้ยงรู้ดีว่านางไม่พอใจ ก็เลยพูดว่า “ถ้าเจ้าไม่สบาย ก็ไม่ต้องไปต้อนรับแล้ว นั่งลงเสีย กินเสร็จก็กลับไปพักผ่อน เดี๋ยวข้าไปต้อนรับเอง”

ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยซึ้งในความเอาใจใส่ แต่ความโกรธในใจก็ยังไม่หาย ได้แต่เออออตามน้ำไป “ได้เลย ลำบากเฉิงเสี้ยงแล้ว”

เสี้ยเฉิงเสี้ยงกำมือนางที่ใต้โต๊ะ ยิ้มอย่างอบอุ่น “หลังจากนี้พวกเราก็เป็นสามีภรรยากันแล้ว เรื่องของเจ้า สายสายตาข้านั้น คือสำคัญที่สุด”

ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ยรู้สึกซาบซึ้ง จ้องไปที่เฉิงเสี้ยง “เฉิงเสี้ยง ถึงแม้ร่างกายข้าจะไม่สบาย แต่การออกไปต้อนรับนั้นมันเป็นประเพณี ถ้าข้าไม่ไปเกรงว่าจะเสียมารยาท ข้าไปต้อนรับก่อนดีกว่า”

ซือถูเย้นนั่งร่วมกับญาติแขกวีไอพี ราชนิกุลในวังอย่างน้อยก็ต้องมีอาหารดีหน่อย ซือถูเย้นดื่มสุราติดต่อกันหลายจอก แล้วค่อยหยุด คุยกับคนอื่นๆ ดูเสียมารยาทมาก

ตอนที่มาชนจอกเหล้าต้อนรับ เดิมทีควรเป็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวมาทำความเคารพแก่แขก แล้วก็รับอั่งเปา แต่ใครจะรู้เล่า พวกขุนนางพวกนั้น พาลูกสาวตนเองมาทำความเคารพซือถูเย้น

ไม่เพียงเท่านั้น พวกเขายังพกสุรามาเอง ถึงแม้จะเป็นเหล้าไหละ5กิโล10กิโล แต่ว่า แต่ละไหที่วางอยู่นั่น รวมกันแล้ว มี20กว่าไห

สุราพวกนี้ พวกเขาไม่ได้เอามาดื่มตอนนี้ แต่เอาให้แก่ซือถูเย้น

ทุกคนรู้ดีว่า ซือถูเย้นไม่เคยรับของจากใคร ถ้าจะรับก็มีแต่สุรา

เขารักในสุราชั้นเลิศ เป็นเรื่องที่ทุกคนในเมืองหลวงต่างรู้กันดี

ซือถูเย้นมองไปที่ไหเหล้าพวกนั้น ตานี่เป็นประกาย ราวกับเห็นสิ่งที่สวยงามที่สุด

ตอนนี้ทุกคนยังไม่ค่อยเริ่มดื่มสุรา เขากลับซัดไปแล้วหลายจอก ตอนที่ขุนนางพวกนั้นเอาสุรามาให้ ท่าทางของเขาเป็นมิตรอย่างมาก รีบพูดกับคนพวกนั้น พวกนั้นแนะนำลูกสาวตนเอง เขาก็ทำท่าวางมาดพิจารณา แต่ไม่ได้ชื่นชมว่านางพวกนั้นมีรูปร่างหน้าสะสวยมารยาทดีงามอย่างไร รอยยิ้มนั้นกว้างเสียจนจะถึงใบหู

หลีโม่มองมาจากไกลๆ หมั่นไส้อย่างมาก เคยบอกว่าถ้ามีหญิงสาวมาพัวพันก็จะไปจัดการให้ แต่เห็นรอยยิ้มเขาแล้วไม่รู้ว่ามีความสุขแค่ไหน ยังมีหน้ามาให้ช่วย

เฉินหลิ่วหลิ่วกำลังใจลอย ถึงตอนนี้เซียวโธ่ก็ยังไม่มา ยังดีที่สุราอาหารนั้นเลิศรส นางกินอย่างเอร็ดอร่อย กินไปๆแล้วเห็นว่าหลีโม่ดูนิ่งๆ เลยถามว่า “เจ้าไม่สนุกหรือ?”

หลีโม่ส่ายหัว “สนุกมาก”