พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 125

ตอนที่ 125 สิ่งที่หมู่เฟยต้องการ

กลับมาถึงเสี้ยจื้อย้วน หลีโม่อยากตรวจดูอาการของหลีซือ แต่หลีซือกลับดึงมือนางแล้วพูดว่า “หลีโม่ ไปนอนก่อน มีอะไรพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”

“ไม่ ให้ข้า......”

“ได้ยินว่า ตอนนี้เจ้าต้องนอนพักผ่อนเยอะๆ” หลีซือยืนหยัด

หลีโม่มองดูใบหน้าที่ซีดเซียวแต่ดึงดัน รู้ว่านางเป็นห่วงตัวเอง จึงยอมกลับห้องไปก่อน

อาการของเสี่ยวซุนดีขึ้นแล้ว หยางมามาดูแลอย่างดี ช่วงที่หลีโม่ไม่อยู่ในจวน ก็ไม่มีใครกล้ามาวุ่นวายที่นี่

หยางมามาไม่ได้ถามสักคำ หลังจากดูแลหลีโม่แล้วก็เดินออกไป

หลีโม่เหนื่อยมาก ง่วงมาก แต่ในหัวยังมึนเวียน

เรื่องมีดสั้นทำให้นางสงสัย แต่ว่านางก็ไม่ได้สนใจ เพราะไม่ว่ามีดสั้นจะมีความเป็นมายังไง ตอนนี้ยังไงก็อยู่ในมือนาง

และก็ไม่ไปคิดว่าต่อไปจวนเฉิงเสี้ยงจะวางแผนกระทำอะไรนางอีก ที่จริงเรื่องนี้น่าจะเป็นเรื่องที่ต้องคิดมากที่สุด

เรื่องราวต่างๆเมื่อนำมาปะติดปะต่อกัน งั้นผู้บ่งการนักฆ่ากลุ่มที่สองที่จริงก็ลงมือแล้ว เขาจะเผชิญหน้ายังไง?

หลังจากที่กลับมาแล้ว ได้ยินพวกเขาพูดว่าโยกย้ายทหาร และพูดว่าให้จัดการแผลเขาให้ดีหน่อย หรือว่าเขาจะรู้ว่าเมื่อกลับถึงจวนแล้วจะยังมีการต่อสู้ต้องรับมืออีก?

สิ่งที่หลีโม่สันนิษฐาน ที่จริงมีความเป็นไปได้แปดถึงเก้าสิบเปอร์เซนต์

หลังจากที่ซือถูเย้นฆ่านักฆ่าสองคนนั้นแล้ว อ๋องหนานหวยก็กลับไปก่อน ข่าวในวังยังไม่แพ่งพายออกมา เขาให้คนไปกระจายข่าวว่านักฆ่าหลายคนนั้น ถูกซือถูเย้นฆ่าตาย

ดังนั้น เมื่อซือถูเย้นออกมาจากวัง จึงโดนลอบทำร้าย

อ๋องหนานหวยยืนอยู่บนกำแพงเมือง มองดูด้านล่างที่กำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือด

เขารู้ว่าซือถูเย้นมีการเตรียมตัวไว้อยู่แล้ว และจะเอาตัวรอดจากการโดนลอบทำร้ายในครั้งนี้ได้ แต่การลอบทำร้ายในครั้งนี้จำเป็นต้องมี เขาฆ่าคนตายในคืนนี้เพิ่มขึ้นหนึ่งคน ก็จะมีศัตรูเพิ่มขึ้นอีกหนึ่งบ้าน นักฆ่าพวกนี้ ล้วนมาจากองค์กร ไม่ได้มาส่วนตัว

“ท่านอ๋อง กลับไปเถอะ” ผู้หญิงในชุดคลุมสีขาวคนหนึ่งเอ้อระเหยลอยชายยืนอยู่ข้างหลังเขา กุมมือเขาเบาๆ แสงจันทร์สาดส่องใบหน้างดงามนั้น จนสีแสงจันทร์ยังทึ้งในความงาม

ตำหนักอ๋องซือเจิ้ง

กุ้ยไท่เฟยนั่งอยู่ในห้องโถงตำหนักของตน โคมมังกรที่แขวนอยู่ในตำหนักก่อนหน้านี้ล้วนถูกเอาออกไปจนหมด เรื่องในวัง นางได้รับรู้ข่าวแล้ว

หลังจากที่รู้เรื่องแล้ว มือของนางสั่นไม่หยุด

นางไม่ชอบความรู้สึกที่นางควบคุมสถานการณ์ไม่ได้แบบนี้ เรื่องราวไม่เป็นไปตามแผน ทำให้ในใจนางรู้สึกเดือดพล่าน

เสี้ยหลีโม่ยังมีชีวิตอยู่ ถือเป็นการเยาะเย้ยที่สะเทือนจิตใจ

องครักษ์สองคนคุกเข่าอยู่ตรงหน้าของนาง อย่างสั่นเทา พวกเขาคิดไม่ถึงว่า เสี้ยหลีโม่ยังสามารถมีชีวิตอยู่ได้ นางต่อสู้ไม่เป็น กระโดดลงหน้าผาน่าจะตายกับตายเท่านั้น แต่นางกลับมีชีวิตรอดกลับมา

ไท่เฟยถอนหายใจเบาๆ “พวกเจ้ามารายงานข้าว่า เสี้ยหลีโม่ตกเหวตายไปแล้วไม่ใช่หรือ? ทำไมนางถึงยังมีชีวิตอยู่?”

หากเสี้ยหลีโม่ไม่มีชีวิตอยู่ อาการบาดเจ็บของอาเย้น จะไม่สามารถรอดกลับมาได้ เขาจะขาดใจตายในตำหนัก บาดแผลใช้ยาลูกกอนรักษา ซึ่งยาลูกกอนนี้ก็สามารถเอาชีวิตเขาได้