พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 131

ตอนที่ 131 คุณหนูชุดแดง

หลีโม่พูดขึ้นเบาๆว่า “หลานยู้กูกูไม่จำเป็นต้องเสด็จหรอกเพคะ ไปก็ไม่มีประโยชน์ หม่อมฉันได้ส่งหยางมามาไปแทนแล้วเพคะ วันนี้ฮูหยินก็ล้วนแล้วแต่ไม่เสด็จกันทั้งนั้น นางต้องการแค่เพียงพักผ่อนอยู่ในห้องเท่านั้นเพคะ”

โอกาสเช่นนี้ในกาลข้างหน้า เสด็จแม่จะเข้าหรือไม่เข้าร่วม ก็ไม่มีใครสนใจอยู่แล้ว ในเมื่อวันนี้ยืนหยัดว่าอยากให้นางมา ก็ไม่ต้องไปสนใจว่าจะมีการแสดงอะไรรออยู่?

การแสดงที่ดีนี้ จำเป็นต้องขึ้นแสดงด้วย แต่ผู้กำกับไม่สามารถแสดงเป็นนายหญิงได้ดีพอ จึงต้องเป็นนาง

นายหญิงแก่หรี่ตาลงมองหลีโม่ “ถ้าเช่นนั้น วันนี้เจ้าจะมาโวยวายใส่ข้าหรือ?”

หลีโม่ยิ้ม “หลีโม่มาตามความต้องการของนายหญิงแก่เพคะ ยังไงก็ต้องมาอวยพรวันเกิดให้นายหญิงแก่ไม่ใช่หรือเพคะ? หลีโม่ก็ขอให้นายหญิงแก่มีอายุยืนยาวเป็นหมื่นๆปี อายุมั่นขวัญยืนนะเพคะ”

“ในฐานะที่เป็นแม่ใหญ่ของตำหนัก วันนี้มีแขกมาร่วมงานเป็นจำนวนมาก นางก็ยังไม่ปรากฏออกมาอีก มันใช้ได้ที่ไหนกัน ?” นายหญิงแก่พูดขึ้นด้วยความเดือดดาล

หลีโม่มองไปทางหลิวซื่อ “บุตรชายของอารองไม่มาหรือเพคะ? นายหญิงสองสามท่านของอารองก็ไม่เห็นวี่แววเลย”

“บังอาจ” เมื่อหลิวซื่อได้ยินประโยคนี้ จึงได้พูดขึ้นด้วยแววตาโกรธเคืองว่า “พวกนางเป็นสนม บุตรของพวกนางก็เป็นลูกนางสนม จะมาเทียบเทียมกับเสด็จแม่ของเจ้าได้อย่างไร? หรือเจ้าจะบอกว่าเสด็จแม่ของเจ้าก็เป็นนางสนมเช่นกัน? ไม่ผิด ตอนนี้นางไม่ออกมาก็เท่ากับเป็นนางสนม นางต้องค้นหาด้วยตัวเองแล้วละ”

นางคิดว่าการใช้วิธีการนี้จะสร้างความอับอายให้แก่หลีโม่ได้ และทำให้หลีโม่รู้สึกลำบากใจมากยิ่งขึ้น ถึงอย่างไรฮูหยินผู้ทรงสง่าและคุณหนูลูกภรรยาหลวงก็ถูกคนสร้างความอับอายกล่าวหาว่าเป็นนางสนมและลูกนางสนมอยู่แล้ว มันเป็นอะไรที่น่าอับอายขายหน้าอย่างยิ่งยวดเสียจริง

แต่หลีโม่ทำได้เพียงยิ้มออกมาบางๆ “เสด็จแม่ของหม่อมฉันทรงประทับอยู่ในตำหนัก ก็ถูกกล่าวหาว่าเป็นนางสนมแล้วอย่างนั้นหรือ? ไม่เพคะ นางสนมก็ล้วนแล้วแต่สู้ไม่ได้ทั้งนั้น เหล่าข้าหลวงชั้นผู้ใหญ่ก็ต่างพากันเหยียบย้ำรังแกอยู่เหนือศีรษะ นี่เป็นตำหนักที่ไร้ซึ่งกฎระเบียบอย่างยิ่ง พวกท่านยังไม่คุ้นชินอีกหรือ? ทำไมถึงได้แสดงท่าทางตื่นตระหนกตกใจเช่นนี้ละ?”

“เจ้าช่างโหดร้ายเสียจริง!” หลิวซื่อพูดขึ้นด้วยสายตาเหยียดหยาม

หลีโม่ยืนแข็งทื่ออยู่ด้านข้าง โดยไม่พูดอะไรออกมาอีก

นายหญิงแก่ถอนหายใจออกมา ก่อนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ใช้หมี่ซั่วก่อน แล้วให้ข้าออกไปต้อนรับแขกผู้มีเกียรติของวันนี้”

เมื่อหลิวซื่อเห็นว่านายหญิงแก่ก็ไม่ได้กล่าวคำใด จึงได้จ้องเขม็งไปทางหลีโม่ ถือซะว่ายกโทษให้นางชั่วคราวละกัน

หลังจากทานหมี่ซั่วแล้ว แขกผู้มีเกียรติก็เริ่มทยอยกันมาเรื่อยๆ

เที่ยงวันนี้ได้มีการเตรียมพร้อมสำหรับงานเลี้ยงที่จะจัดขึ้นภายในสวนดอกไม้แห่งนี้

เมื่อวานนี้เหล่านางในก็ต่างวิ่งวุ่นกันตลอดทั้งวัน เพื่อจัดแจงสวนดอกไม้ให้สวยสดงดงาม นอกจากนี้ก็ยังมีสายไฟห้อยระโยงระยางอยู่บนต้นไม้ ซึ่งบนสายไฟเหล่านั้นได้ติดอักขระอวยพรวันเกิดอีกด้วย ช่างงดงามวิจิตรตระกาลตาอย่างหาที่เปรียบไม่ได้จริง ๆ

สิ่งที่อยู่ ณ เบื้องหน้าสายตาของหลีโม่ในตอนนี้ เหมือนกับเรื่องตลกของเทพยาดาอย่างหนึ่ง เป็นดั่งที่เซียวโธ่พูดไว้จริง ๆ จวนเฉิงเสี้ยงไม่อยากเสียหน้า จึงได้ทำการจัดงานเลี้ยงวันเกิดที่มีเจตนาไม่ดีแอบแฝงอยู่ในวันนี้อย่างใหญ่โต

บรรดาแขกเริ่มทยอยกันเดินทางมาถึงหน้าประตู หลีโม่ เสี้ยโล่เย่วและเสี้ยงฟางเอ๋อร์ต่างก็พากันไปต้อนรับคุณหนูตระกูลสูงศักดิ์เหล่านี้ แต่แทบจะไม่มีใครสนใจหลีโม่เลยแต่อย่างใด เพราะ ชื่อเสียงเรียงนามของนางเหม็นเน่าที่สุดในเมืองปักกิ่ง เมื่อคุณหนูตระกูลสูงศักดิ์ในเมืองปักกิ่ง แววตาที่มองไปทางหลีโม่ ก็ล้วนแต่เต็มไปด้วยความเกลียดชัง

ส่วนคุณหนูตระกูลสูงศักดิ์เหล่านี้เองก็รู้สึกว่า สมาพันธ์เช่นนี้จะต้องลุกขึ้นมาขับไล่นาง โจมตีนางอย่างแน่นอน