พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 137

ตอนที่ 137 ความวุ่นวายยกใหญ่

หลานหยู้กูกูรุดหน้าเพื่อที่ผลักประตูห้องพักเข้าไป แต่กลับพบว่าประตูนั้นถูกล็อกจากด้านใน

หลานหยู้กูกูตื่นตกใจเล็กน้อย ก่อนจะหันไปพูดกับนายหญิงว่า “นายหญิงแก่ ประตูห้องนี้ล็อกอยู่ มีคนอยู่ข้างใน”

นายหญิงแก่พูดขึ้นด้วยความสงสัยว่า “จะเป็นไปได้อย่างไร ? ปกติแล้วห้องพักนี้ไม่มีคนเลยนะ”

“หรือว่าฮูหยินจะประทับอยู่ข้างใน?” หลานหยู้กูกูคาดเดา

หลิงหลงฮูหยินและเสี้ยโล่เยว่เองก็พาเหล่าหญิงสาวกลุ่มหนึ่งเข้ามาที่นี่ เมื่อเสี้ยโล่เยว่ได้คนพูดถึงหลี่ซื่อว่าอาจจะอยู่ข้างใน จึงได้หมุนตัวกลับไปสอบถามซู่หยู้ว่า “มันเกิดอะไรขึ้น? ทั้งๆที่รู้อยู่ว่าฮูหยินได้รับบาดเจ็บอยู่ก็ยังไม่ค่อยติดตามนางมาดีๆอีก”

ซู่หยู้พูดขึ้นอย่างไม่ได้รับความเป็นธรรมว่า “คุณหนูรอง ฮูหยินทรงบอกว่าอากาศนั้นจะค่อนข้างหนาว จึงให้หม่อมฉันนำเสื้อคลุมตัวนอกมาด้วยเพคะ”

“เช่นนั้นเจ้าก็ไม่สามารถให้นางอยู่ที่นี่ไว้เพียงลำพังได้นะสิ” เสี้ยโล่เยว่พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงโกรธเคือง

ซู่หยู้พูดขึ้นว่า “ไม่ใช่เพียงลำพังหรอกเพคะ เฉินเอ้อก็ประทับอยู่ด้วย ฮูหยินก็ต่างรู้จักกับเฉินเอ้อมาเนิ่นนานหลายปี เฉินเอ้อก็มายังลานเสี้ยจื้ออยู่บ่อยครั้ง เหมือนกับเสี้ยฉวนผู้ดูแลบ้าน ดังนั้นหม่อมฉันจึงขอร้องเฉินเอ้อช่วยดูแลฮูหยินก่อน หม่อมฉันจึงไปนำเสื้อคลุม”

เมื่อเสี้ยฟางเอ๋อร์ได้ยิน ก็พูดขึ้นด้วยความใคร่สงสัยว่า “ดวงอาทิตย์ในวันนี้ก็ช่างใหญ่โต นางยังรู้สึกหนาวหรือ? ช่างน่าแปลกใจเสียจริง ในฐานะที่เจ้าเป็นนางในติดตัวนาง ทำไมไม่ให้เฉินเอ้อไปนำเสื้อคลุมมาให้ แต่กลับทิ้งให้ป้าสะใภ้ใหญ่อยู่เพียงลำพังกับบุรุษตามลำพัง ใช้ได้ที่ไหนกัน ? ”

ด้านนั้น เฉิงเสี้ยงเสี้ยก็พาอาเสี้ยรองและอ๋องเหลียงเข้ามา

เมื่อได้ยินบทสนทนาของพวกนาง สีหน้าของเฉิงเสี้ยงเสี้ยก็เคร่งขรึมขึ้นทันใด “ช่างเถอะ ให้นางพักผ่อนอยู่ในนั้นแหละ เราไปกันเถอะ”

เฉิงเสี้ยงเสี้ยรีบร้อนให้ทุกคนออกไป แต่กลับทำให้ทุกคนเกิดความสงสัยขึ้นภายในใจ

หลี่ซื่อก็สูญเสียการมองเห็น ถูกล็อกอยู่ภายในห้องพัก เขากลับไม่มีคำสั่งให้เปิดประตูแต่อย่างใด แล้วยังให้ทุกคนออกไปอีก ต้องมีเรื่องอะไรเกิดขึ้นภายในอย่างแน่นอน?

อาเสี้ยรองกลับพูดออกไปว่า “ พี่สะใภ้อยู่ข้างในใช่ไหม? รีบเปิดประตูเร็ว ไม่แน่ว่าอาจจะมีโจรเข้าไปทำมิดีมิร้ายก็ได้?”

เฉิงเสี้ยงเสี้ยพูดน้ำเสียงเฉียบขาดว่า “ไม่ต้อง ไปกันเถอะ ไปกันให้หมดเลย”

เขาเดินเข้ามาไล่ต้อนคนให้เดินออกไปอย่างหยาบคาย ซึ่งแตกต่างกว่าปกติที่เขาเป็นมากทีเดียว ถึงขึ้นผิดปกติเลยทีเดียว

เมื่ออ๋องเหลียงหันกลับไป ก็เห็นหลีโม่และเฉินหลิ่วหลิ่วยืนอยู่ใต้ต้นหลิวข้างริมแม่น้ำ นางกระตุกยิ้มออกมาเล็กน้อย ใบหน้าแต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้ม

อ๋องเหลียงจึงได้แต่ยิ้มออกมาเงียบไป ก่อนพูดออกไปว่า “องครักษ์ มาเปิดประตูสิ!”

อ๋องเหลียงออกคำสั่ง องครักษ์ก็ต่างรุดหน้ากันเข้ามา เตรียมพร้อมกับทุบประตูเข้าไป

หลิงหลงฮูหยินและเสี้ยโล่เยว่มองหน้ากัน ก่อนจะยิ้มออกมาด้วยความลำพองใจ

เสี้ยฟางเอ๋อร์รู้แผนการมาจากเสี้ยโล่เยว่ จึงเฝ้ารอคอยมากทีเดียว นางตามหาแม่ของแม่ตัวเองด้วยจิตใต้สำนึก แต่กลับไม่พบนาง จึงอดที่จะสงสัยขึ้นมาไม่ได้

เมื่อประตูถูกองครักษ์ทุบจนเปิดออก ก็มีคนพุ่งนำเข้าไปข้างในทันที

ซู่หยู้จึงรีบพุ่งเข้าไปข้างในอย่างรีบร้อนเช่นกัน พร้อมกับตะโกนร้องเรียกว่า “ ฮูหยิน ฮูหยินเพคะ!”