พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 180

ตอนที่ 180 ไฟไหม้

เมื่อซีเหนียงออกไปแล้ว เสี้ยฉวนมองหลีโม่อย่างรำคาญ “คุณหนูใหญ่มีเรื่องอะไร?”

หลีโม่พูดว่า “ข้ารู้สึกอ่อนเพลียไม่มีแรง เจ้าเข้ามาประคองฮูหยินไปนั่งด้านโน้นที”

เสียงกลองยิ่งอยู่ยิ่งดัง ดูแล้วมังกรไฟเข้ามาใกล้แล้ว

เสี้ยฉวนพูดขึ้นอย่างรีบร้อนว่า “ข้าจะออกไปเรียกคนมา”

พูดจบ ก็เดินออกไปเลย

หลีโม่ยกเก้าอี้ตัวหนึ่งโยนลอยไป เก้าอี้กระแทกโดนหลังเสี้ยฉวน ทำให้เสี้ยฉวนล้มลงกับพื้น

หลีโม่รีบไปปิดประตู กีดขวางทางเขา แล้วพูดด้วยเสียงต่ำว่า “เสี้ยก่วนเจียไม่ได้เห็นความสำคัญของคุณหนูใหญ่อย่างข้าเลยนะ”

เสี้ยฉวนรีบลุกขึ้นมาจากพื้น “บ่างผิดไปแล้ว คุณหนูใหญ่อย่าโกรธเลย บ่าวจะไปตามคนมาเดี๋ยวนี้”

ข้างนอกประตูกับภายในห้องราดน้ำมันก๊าชไว้หมด เพียงแค่มังกรไฟผ่านมา เกิดอุบัติเหตุนิดเดียว ห้องด้านข้างนี้ก็จะกลายเป็นทะเลไฟทันที

ดังนั้น เขาจะต้องรีบไปจากที่นี่

เขารีบลุกขึ้นมาอย่างรีบเร่ง อยากไปเปิดประตู

แต่หลีโม่ขวางอยู่ข้างหน้าเขา สีหน้าดุดัน

“ไม่ทันแล้ว เสี้ยฉวน แผนการที่เจ้าช่วยพวกเขาวางไว้ เจ้าจะต้องรับกรรมเอง” หลีโม่พูดอย่างสะใจ

เมื่อเหลียงซือได้ยิน จึงรีบลุกขึ้น พูดอย่างลำบากว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

หลีโม่มองดูเหลียงซือ ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ใครใช้ให้เจ้ามาห้องด้านข้างกับข้า?”

“ตรวจนับสินสอดไง” เหลียงซือพูดขึ้นอย่างมึนงง

“ตรวจนับสินสอด? หากข้าจำไม่ผิด ตอนที่พวกเจ้าเอาสินสอดมา วางอยู่ที่ห้องด้านข้างหน้าจวน แล้วทำไมต้องมาที่ห้องด้านข้างสวนดอกนี้?”

เหลียงซือตกใจอย่างมาก “ที่...ที่นี่มีอุบายอะไร? ทำไมข้าถึงเวียนหัว?”

“เพราะเหล้าที่เจ้าดื่มเข้าไปมียาพิษ”

มองเห็นสีหน้าที่ตกใจของเหลียงซือแล้ว คิดไม่ถึงว่านางไม่รู้เรื่องอะไรเลยสัดนิด

“ซีเหมินเสี่ยวเยวี่ย นางเป็นคนให้ข้ามาตรวจนับสินสอด นางให้ข้าหาโอกาสขอโทษเจ้า” ในที่สุดเหลียงซือก็ได้สติขึ้นมา “พระเจ้า นางจะกำจัดข้า?”

เสี้ยฉวนเห็นทั้งสองคุยกัน จึงรีบลุกขึ้นมาหวังที่จะต่อยหลีโม่

เขามีวิชาการต่อสู้นิดหน่อย คิดว่าเอาชนะหลีโม่นั้นเป็นเรื่องที่ง่ายมาก

แต่หลีโม่กระโดดขึ้น ข้อศอกศอกบนหัวเขา ยกเข่า ตีตรงท้องเขาพอดี

หลีโม่ลงมืออย่างรวดเร็ว ออกแรงอย่างหนัก สองหมัดต่อยไปโดนหน้าสองข้าง ต่อยจนเขาเวียนหัวตาลาย ร่างอ่อนล่วงลงกับพื้น

หลีโม่ใช้หมัดมวยไทย ซึ่งหมัดมวยไทยจะเน้นแรงกระแทกอย่างแรง ค่อยๆต่อยอย่างว่องไว เสี้ยฉวนก็มีฝีมือการต่อสู้ แต่ก่อนที่เขาจะได้ลงมือ หลีโม่ชิงลงมือก่อนอย่างสวยงามแล้ว

ทันทีที่เสี้ยฉวนล้มลงกับพื้น ข้างนอกประตูก็มีเสียงเอะอะวุ่นวายดังขึ้น

เขามองลอดออกไปตรงรูประตู มองเห็นเปลวไฟที่ลุกไหม้ แววตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว ตะเกียกตะกายลุกขึ้นไปพังประตู

หลีโม่ใช้เท้าถีบเขา “เจ้าไม่ต้องออกไปหรอก รออยู่ที่นี่แหละ”

“เจ้าบ้าแล้วหรือ เจ้าก็จะโดนเผาตายเหมือนกัน” เสี้ยฉวนตะโกนร้องอย่างตกใจ “ฮูหยินรอง รีบมาจับนางไว้ ข้าจะไปเปิดประตู”