พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 19

ตอนที่ 19 กดจุดถอนพิษ

เสี้ยโล่เยว่สั่งออกไปแบบนี้ทันใดนั้นก็มีบ่าวสองคนเข้ามาจับตัวนางแล้วลากออกไป

เย็นเอ๋อร์ตกใจหน้าถอดสีหมด ขนาดคุณหนูใหญ่ยังตกอยู่ในมือของพวกเขาตนเองก็คงจะรอดยาก

ถึงแม้จะทำใจเอาไว้แล้ว แต่ยังไงก็ยังเป็นแค่เด็กสาวคนหนึ่ง ทำไมจะไม่กลัวนางตัวสั่นตลอดทางที่ถูกลากออกมา นางกัดฟันข่มความกลัว

หลีโม่เห็นเย็นเอ๋อร์ถูกลากออกไปนางรู้สึกหน้ามืดยาออกฤทธิ์ทำให้รู้สึกชาไปครึ่งตัว

นางเห็นสีหน้าเย็นเอ๋อร์ที่เต็มไปด้วยความกลัวแต่นางไม่ร้องออกมาเลยได้แต่กัดฟันแน่นอดทน นางสัญญากับตัวเองว่าหากนางมีชีวิตรอดนางจะดูแลสาวใช้คนนี้ให้ดี

ทั้งสองถูกลากมาขังไว้ที่ห้องมืด ชุ่ยยุ่นหัวเราะอย่างเลือดเย็นแล้วพูดขึ้นว่า “คุณหนูใหญ่ลิ้มรสก่อนตายให้ดีๆแล้วกันนะ”

พูดจบก็เดินจากไปกับทุกคน

เย็นเอ๋อร์รีบเข้ามา “คุณหนูใหญ่ท่านเป็นอะไรไหม”

หลีโม่รู้ว่าต้องทำเวลาเพราะอีกเดี๋ยวเสี้ยล่เยว่และนายหญิงหลิงหลงจะต้องมาแน่ นางจะต้องฝังเข็มควบคุมพิษเอาไว้ก่อน ไม่เช่นนั้นหากรอให้ถึงคนของฮองเฮามาถึงนางก็ไม่สามารถช่วยอ๋องเหลียงได้

นางไม่กล้าคิดว่าอาการของอ๋องเหลียงจะไม่กำเริบเพราะอการกำเริบของอ๋องเหลียงคือโอกาสที่นางจะได้มีชีวิตอยู่ต่อ ไม่เช่นนั้น ก็คงต้องฆ่าคนตระกูนเสี้ยแล้วหนีออกไป

ไม่ถึงทางตันนางไม่มีทางเลือกทำแบบนั้นแน่ ไม่เช่นนั้นจะมาทนทุกข์ทรมานอยู่แบบนี้ทำไม

นางเสี้ยหลีโม่ไม่ใช่คนที่จะยอมอะไรง่ายๆ ต้องสู้จนวินาทีสุดท้าย

“รีบหยิบห่อเข็มจากกระเป๋าเสื้อข้ามาเร็วเข้า” หลีโม่พูดกับเย็นเอ๋อร์ด้วยความยากลำบาก

เย็นเอ๋อร์ไม่รู้ว่าทำไม แต่นางก็ยังคงทำตามคำสั่งของหลีโม่หยิบห่อเข็มออกมา

“เปิดออก” หลีโม่รู้สึกหายใจลำบาก เลือดไหลเวียนเร็วหัวใจเต้นแรงกว่าปกติ

“คะค่ะ” เย็นเอ๋อร์รีบเปิดออกแล้วพูดต่อว่า “หลังจากนั้นล่ะ”

หลีโม่พยายามลุกขึ้นมาแล้วรีบฝังเข็มไปที่จุดฝังเข็มของร่างกายแล้วถ่ายย้ายพิษไปทางขาซ้าย

แบบนี้ถึงจะขยับไม่สะดวกแต่ก็สามารถทำให้ฤทธิ์ของยาพิษมีผลต่อร่างกายน้อยที่สุด

แล้วหายใจลึกๆ แต่ก็ยังเวียนหัวอยู่ นี่ผลของฤทธิ์ยาพิษนางต้องอดทนไว้

“คุณหนูใหญ่นี่เกิดอะไรขึ้น” เย็นเอ๋อร์เห็นหน้าผากนางเต็มไปด้วยเหงื่อสีหน้าแลดูเจ็บปวดทรมานนางจึงถามขึ้นด้วยความตกใจ

หลีโม่ไม่ได้พูดอะไรออกมานางหยิกกำไลสะกดจิตปล่อยพลังออกมาแล้วไปถอนพิษที่ขาซ้าย

นี่ไม่ใช่แค่ทำครั้งเดียวแล้วสามารถถอนพิษออกหมด อย่างน้อยต้องใช้เวลาเจ็ดแปดวันถึงจะสามารถถอนพิษออกมาได้หมดและต้องใช้ควบคู่กับยาถอนพิษถึงจะสามารถถอนพิษทั้งหมดออกมาจากร่างกายได้

พอทำเสร็จหมดทุกอย่างก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาจากข้างนอก

ทุกอย่างเป็นไปตามที่หลีโม่คิดเอาไว้เสี้ยโล่เยว่และนายหญิงหลิงหลงมาแล้ว

พวกนางพหญิงแก่มาด้วยสองคน คนหนึ่งในนั้นคือคนที่เฝ้าดูหลีโม่นั่งคุกเข่าหน้าศาลเจ้า วันนั้นหลีโม่ตบนาง นางแค้นมาตลอด เมื่อกี้นายหญิงหลิงหลงส่งคนไปตามนางก็รีบมาทันที

หลีโม่จ้องหน้าเสี้ยโล่เยว่ “เจ้าคิดว่าเฉิงเสี้ยงเสี้ยเป็นพ่อแท้ๆของเจ้างั้นหรือ พ่อของเจ้าคือเฉินเอ้อ นักเลงตลาดนั่นต่างหาก”

เสี้ยโล่เยว่ทำหน้าไม่เชื่อ “เจ้าคิดว่าจะมีคนเชื่อที่เจ้าพูดหรือยังไง เรื่องโกหกพวกนี้เก็บเอาไว้ไปพูดต่อหน้ายมทูตเถอะ”

“หากไม่เชื่อก็ถามแม่ของเจ้าดูสิ” นางพูดออกมา เมื่อกี้ตกใจไปหน่อยทำให้เลือดไหลกลับมาแต่นางก็ยังพยายามแสร้งไม่เป็นอะไร ทำหน้าปกติ

หลีโม่รู้แล้วว่าที่นางเดาไว้ถูกต้อง ถึงว่าทำไมนางหาความเหมือนจากหน้าของเสี้ยโล่เยว่และเสี้ยฮ่าวหรานไม่เจอเลยทั้งสองไม่เหมือนเฉิงเสี้ยงเสี้ยเลย ที่แท้ก็ไม่ใช่ลูกของเฉิงเสี้ยงเสี้ยนี่เอง

หลีโม่ลากขาซ้ายค่อยๆเดินเข้าไป ผมที่ถูกปิ่นปักผมที่ตอนนี้ไปปักอยู่ที่เท้าของแม่เฒ่าคนหนึ่งมวยเอาไว้ ตอนนี้ทำให้ผมของนางร่วงลงมาบวกกับลมที่มาจากด้านนอกประตูพัดผมของนางจนทำให้นางแลดูเหมือนผี สายตาที่มองมาด้วยความเคียดแค้น

นายหญิงหลิงหลงค่อยๆถอยไปทีละก้าวพร้อมกับตะโกนออก อย่างสุดเสียงว่า “ใครก็ได้เข้ามาหน่อย”

ด้านนอกเรือนมีเพียงบ่าวสองคนพอได้ยินเสียงก็รีบวิ่งเข้ามา

นายหญิงหลิงหลงชี้ไปที่หลีโม่แล้วสั่งว่า “เร็วเข้าลากนางไปแล้วตีนางให้ตาย”

บ่าวทั้งสองคนนั้นมองดูหลีโม่แล้วถูกสายตาของนางทำให้ตกใจถอยไปก้าวหนึ่ง

เสี้ยโล่เยว่พูดด้วยความโมโหว่า “เร็วเข้ารีบจับตัวนางเอาไว้”

บ่าวทั้งสองได้แต่เดินไปข้างหน้า คิดไว้ว่าจะเข้าไปจับคนละข้างแต่หลีโม่เร็วกว่านางกระโจนเข้าไปหานายหญิงหลิงหลงจนล้มลงไปกับพื้นนางบีบคอของนายหญิงหลิงหลงอย่างโหดเหี้ยม

แรงของนางเหลือน้อยเต็มทีแล้ว ฤทธิ์ของยาพิษร้ายแรงกว่าที่คิดไว้ หากนางไม่ทำแบบนี้เพื่อปกป้องตัวเอง พอคนของฮองเฮามาถึงนางก็คงไม่มีแม้แต่แรงที่จะเข้าวัง