พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 255

ตอนที่ 255 ตีทีหนึ่งเพื่อระบายอารมณ์

หลังจากที่เสี้ยโล่เยว่เดินจากไป ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างพากันสงสารหูฮวนซี ผู้คนต่างพากันด่าทอคุณหนูรองตระกูลเสี้ยที่นิสัยปากคอเราะร้ายยังทำร้ายร่างกายคนอื่นอีก

หูฮวนซีกลับก็มหน้าก็มตา เดนเข้าไปในบ้านกุศลอย่างน้ำตาคลอเบ้า

ขณะเดียวกัน เสี้ยโล่เยว่ก็นั่งรถม้าจากไป

สาวใช้หัวเราะพลางพูดขึ้นว่า “ผู้คนต่างพากันพูดว่าคุณหนูเก่งกาจ หนูปี้ดูท่าแล้วทุกคนคงกลัว ถูกคุณหนูรองขู่ขนาดนั้น นางไม่แม้แต่จะกล้าพูดเลยเจ้าค่ะ ดูท่าทางอ่อนแออย่างนั้น ยังกล้าเพ้อฝันอยากจะแต่งกับรัชทายาทอีก”

ถือว่าเสี้ยโล่เยว่วันนี้ทำอะไรบุ่มบ่ามไป แต่นางไม่มีวิธีอื่นแล้ว ถ้าไม่จัดการหูฮวนซีนังคนนี้ที่หวังจะไต่เต้าออกไป รัชทายาทเกิดหลงรักนางขึ้นมาจะทำอย่างไร

ถึงวันนี้ทำอย่างนี้จะเป็นการทำร้ายชื่อเสียงตัวเอง แต่ชาวบ้านชนชั้นล่างพวกนี้ หลังจากนี้นางก็จะไม่ยุ่งเกี่ยวอีก ช่างพวกเขาจะว่านางยังไง？

นางพูดอย่างเกลียดชัง “ข้าจะไม่มีวันให้ใครหน้าไหนมาฉุดรั้งขัดขวางการขึ้นเป็นพระชายาของข้าหรอก ถ้าหากยังมีครั้งหน้าอีก ข้าจะตีขาสองข้างของหูฮวนซีให้หักทั้งสองข้างต่อหน้าข้าเลย”

นี่เป็นฝันของนางทั้งชีวิตหนึ่งเดียวของนาง นางทุ่มเททุกอย่างมามากมาย ไทฮองไทเฮาก็ยังคงไม่มีรับสั่ง ทำให้ฮองเฮาเหนียงๆ ที่ถึงแม้จะมีพระราชทานลงมาแล้ว แต่กลับยังไม่กำหนดวัน นางร้อนใจยิ่งนัก นางได้แต่ปลอบใจตัวเองมาตลอด แต่ว่า นางรู้ว่าเรื่องนี้มีอะไรที่ทำให้เปลี่ยนแปลงได้อย่างมากมาย สิ่งนางต้องทำตอนนี้คือ กำจัดพวกตัวอันตรายพวกนี้ออกไปให้หมด

โดยเฉพาะ แม่ค้าอย่างหูฮวนซีคนนี้ ฝันไปเถอะว่าจะแย่งทุกอย่างไปจากนางได้

“คุณหนูรองเจ้าคะ ด้านหน้ามีรถม้าคว่ำเจ้าค่ะ ไปไม่ได้”คนบังคับรถม้าเปิดหน้าต่างมาพูด

เสี้ยโล่เยว่มองเพียงครู่ เห็นรถม้าคันหนึ่งค่ำอยู่ด้านหน้าจริงๆ ด้วย ขวางทางอยู่

“เปลี่ยนเส้นทางเถอะ”เสี้ยโล่เยว่พูด

“ขอรับ หนูไฉ่จะเปลี่ยนเส้นทางขอรับ”คนขับรถม้าถือแส้ขึ้นแล้วหวดไปที่ม้า เพื่อให้ม้าไปทางขวา ด้านหนึ่งมีถนนเส้นหนึ่งที่เล็กกว่า รถม้าสามารถไปได้แค่หนึ่งคัน

ถนนเส้นนี้พึ่งไปได้แค่ครึ่งทาง กลับหยุดลง

เสี้ยโล่เยว่เปิดหน้าต่างพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสีย “เกิดอะไรขึ้นอีกเนี่ย？”

ด้านหน้ารถม้า มีชายหนุ่มยืนอยู่ไม่กี่คน ด้านหน้าของพวกเขา ยังมีอีกคน ก็คือหูฮวนซีที่นางตบตีไปเมื่อครู่

ตอนนี้นางเอากอดอก ยืนอยู่ด้านหน้าของรถม้า บนใบหน้าไม่มีความน่าสงสารเมื่อครู่เลยแม้แต่น้อย กลับกัน เหมือนลักษณะของนักเลงหัวไม้มาก

“เจ้าเองหรอ？”เสี้ยโล่เยว่ยิ้มอย่างเย้ยหยัน แล้วเดินลงจากรถม้า เดินไปข้างหน้าของหูฮวนซี“ทำไมหรอ？เมื่อกี้ยังโดนตบไม่พออีกหรือ？”

หูฮวนซีมุมปากมียิ้มชั่วร้ายกระตุกขึ้นมา ถีบเข้าไปกลางอกของนางทีหนึ่ง แล้วตามด้วยกำปั้นชกเข้าไปหนึ่งที เสี่ยโล่เยว่ร้องเสียงโหยหวนด้วยความเจ็บปวด

เสี้ยโล่เยว่ไม่กล้าเชื่อว่าหูฮวนซีที่อ่อนแอปวกเปียกจะกลายเป็นเหมือนปีศาจร้ายก็ไม่ปานกะทันหันขนาดนี้ นางยื่นมือออกไปเพื่อบัง แต่ หมัดของหูฮวนซีรุนแรง หนักหน่วง ชกไปสามสี่มัดเอานางล้มลงกับพื้นเลยทีเดียว

คนบังคับรถม้ากับสาวใช้รีบวิ่งขึ้นไปด้านหน้าทันที แต่ถูกคนที่หูฮวนซีพามาด้วยสกัดกั้นไว้ คนหนึ่งพูดขึ้นมาว่า “เป็นหนี้ต้องชำระ เป็นคนไม่ดีก็ต้องชดใช้กรรม พวกเราตีแค่เสี้ยโล่เยว่ คนที่ไม่เกี่ยวก็ถอยกลับไปซะ ไม่งั้นจะโดนลูกหลง ”

พอคนขับรถม้ากับสาวใช้เห็นอย่างนั้น ก็ตกใจกลัวจนไม่กล้าเข้าใกล้

แต่ทางด้านปากทาง กลับไม่ม่รู้ว่าเมื่อไหร่ ก็มีพ่อค้าขายน้ำมันถงโหยวยืนเต็มไปหมด นั่งคุยกันที่ปากทาง ไม่ให้ใครเข้าออก คนแรกพูดคุยกันอยู่ดีๆ แต่กลับทะเลาะขึ้นมาอย่างกะทันหัน ทะเลาะกันอย่างดุดัน และลงไม้ลงมือกัน โหวกเหวกโวยวาย จนทำให้กลบเสียงมัดกับเนื้อกระทบกันอยู่ในถนนเส้นนี้

“เกิดเป็นคนสิ่งที่น่ากลัวที่สุดก็คือ ยกตัวเองขึ้นสูง เสี้ยโล่เยว่ จำการสั่งสอนครั้งนี้ไว้ดีๆ แล้วกัน หากวันหน้าเจ้ายังไม่ตาย นั้นเป็นเพราะการสั่งสอนของข้าในวันนี้”หลังจากที่หูฮวนซีทุบตีเสร็จ ยื่นมือออกนวดตรงกำปั้น แล้วพูดขึ้นอย่างเย้ยหยัน

เสี้ยโล่เยว่ถูกชกจนฟันหลุดออกมาหนี่งซี่ บ้วนเลือดในปากออกมา แล้วฝืนยืนขึ้นมา จ้องหูฮวนซีด้วยความเคียดแค้น “ข้าไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่ ฝากไว้ก่อนเถอะ”

หูฮวนซีจัดระเบียบเสื้อผ้า แล้วเอามือสาวผมไปทีหนึ่ง พลางพูดขึ้นว่า “ตามใจ！”