พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 254

ตอนที่ 254 วิธีการอันเฉียบขาด

บ้านการกุศลเป็นมูลนิธิที่จัดตั้งโดยประชาชนทั่วไป คนก่อตั้งคือชายชราตระกูลหู

ทุกวันนี้หูฮวนซีคือผู้สืบทอดกิจการทั้งหมด บ้านกุศลก็อยู่ในการดูแลของนาง

นางตั้งใจนัดเจอกับรัชทายาทที่บ้านการกุศล เพราะว่าที่นี่เป็นสถานที่ที่ข่าวแพร่กระจายได้เร็วที่สุด

บ้านการกุศลตั้งอยู่ทางทิศใต้ของเมืองหลวง ชาวบ้านอาศัยกันรอบบริเวณทั้งสี่ด้านของบ้านกุศล ชุมชนแออัดก็พักอาศัยอยู่บริเวณนี้ คนพวกนี้ ถ้าเป็นอรงงานอยู่ตามท้องถนน ก็ทำงานเป็นเสี่ยวเอ้อในร้านอาหารใหญ่ ถ้าไม่งั้นก็มีคนในบ้านทำงานอยู่ในบ้านเศรษฐีเป็นคนใช้หรือคนทำงานชั่วคราว

การแพร่ข่าวของคนชั้นล่างพวกนี้มีพลังงานอย่าน่าเหลือเชื่อ ใช้เวลาในระยะสั้นๆในการแปรเปลี่ยนให้เป็นแรงกดดัน

รัชทายาทได้รับการเชิญจากคุณหนูใหญ่ตระกูลหู ก็รู้สึกดีใจมาก

ท่านราชครูเคยบอกกับเขาไว้ว่า หากได้รับการเกื้อหนุนทรัพย์สมบัติจากตระกูลหู ถึงซือเย้นอยากแย่งชิงยุทธภพ เขาก็จะสามารถกดเขาไว้ได้อย่างง่ายดาย เพราะว่า ทรัพย์สมบัติของตระกูลหู มีพอสำหรับให้เขาซื้ออาวุธรุนแรงที่สุดได้ ม้าที่ดีที่สุด เชิญนักบู๊ฝีมือดีที่สุดในยุทธภพ

มีเงินก็เท่ากับมีอำนาจ แน่นอนว่าต้องดูใครเป็นกุมทรัพย์สมบัติไว้

เขาอดกลั้นมานานแล้ว แทบจะอยากขึ้นบัลลังก์เสียตอนนี้เลย ดึงซือถูเย้นลงมา

เขาทนมาพอแล้วที่ต้องดูสีหน้าของซือถูเย้น มีซือถูเย้นหนึ่งวัน รัชทายาทอย่างเขาก็ไร้ค่าเปล่าประโยชน์

เพราะฉะนั้น ถึงเขาจะไม่อยากไปบ้านการกุศลนั่น แต่ท่านราชครูบอกว่า ไปสถานที่นี้ดูสักครั้ง สามารถทำให้ประชาชนจำเขาได้ แล้วก็สามารถทำให้ประชาชนเห็นได้ว่าเขาให้ความสำคัญในความยากไร้ของประชาชน

ดังนั้น เรื่องที่เขาไปบ้านการกุศล ถึงคนตระกูลหูไม่ออกไปบอกใคร รัชทายาทอย่างเขาก็จะไปป่าวประกาศด้วยตัวเอง

แน่นอนว่าเสี้ยโล่เยว่ต้องได้ยินข่าวนี้ นางโกรธจนแทบเป็นบ้าอยู่แล้ว จึงรีบพาคนรับใช้ออกไปด้วย

ในกลุ่มผู้คน นางเห็นรัชทายาทดูแลหูฮวนซีดีมาก ทั้งสองเดินเข้าไปด้านใน มีประชาชนเดินตามเข้าไปด้วย นางเห็นสายตาชื่นชมของผู้คนอย่างชัดเจน

นางอิจฉาจนหน้าบูดหน้าเบี้ยว นางกำมือจนแน่น เดินตามผู้คนไปได้ระยะหนึ่ง เห็นรัชทายาทหมุนตัวหันข้าง นางไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ตรงเข้าไปก็ไปดึงไหล่ของหูฮวนซีไว้ ตบเข้าไปที่หน้าของหูฮวนซีฉาดใหญ่

หูฮวนซีไม่หลบ ตบนี้จึงปะทะเข้ากับใบหน้าของนางอย่างจัง ใบหน้าขาวมีรอยแดงขึ้นมาเป็นสี่ริ้ว

“นังผู้หญิงหน้าด้าน เจ้าไม่มียางอายรึไง ถึงกับกล้าหว่านเสน่ห์รัชทายาท？”พอเสี้ยโล่เยว่ตบเสร็จ ก็สบทด่าอย่างเกรี้ยวกราด

หุฮวนซีเหมือนจะถูกทำให้ตกใจมาก “เจ้าคือใครกัน？เพราะเหตุใดต้องใส่ร้ายคนอื่นด้วย？”

“ข้าเป็นใครเจ้ายังไม่รู้ถึงกับกล้ามาหว่านเสน่ห์รัชทายาทขนาดนี้เชียวหรือ？หูฮวนซี ข้ารู้จักเจ้ามานานแล้ว คนอื่นๆบอกว่าเจ้ามันนังจิ้งจอก ใช้เสน่ห์ล่อลวงผู้อื่นจนทำให้มีทุกวันนี้ได้ คิดไม่ถึงว่าเจ้ากล้าลงมือกับรัชทายาท เจ้าคิดว่าคนอื่นเขาเป็นของเล่นให้เจ้าเล่นรึไงถึงคิดจะทำอะไรก็ได้น่ะ？วันนี้ข้าจะเปิดโปงเจ้าต่อหน้าของทุกคน หูฮวนซีผู้ใจบุญนั่นน่ะ ในตัวมีแต่ความร่านฟุ้งจนเหม็นเน่า”

ผู้คนเริ่มวิจารณ์กันเสียงหือ ต่างชี้หน้าของเสี้ยโล่เยว่ว่านางพูดจาเหลวไหล คุณหนูใหญ่ตระกูลหูคือผู้ใจบุญ คนที่นี้ต่างรู้กันทั่ว อีกทั้ง ทุกคนต่างเคยได้รับความช่วยเหลือจากนางกันทั้งนั้น นางจะเป็นผู้หญิงหยำฉาอย่างนั้นได้อย่างไร？

อีกทั้ง ราชยาทยังไม่ได้แต่งงาน คุณหนูใหญ่ตระกูลหูกับรัชทายาทจะมีใจให้กันมันผิดตรงไหน？

เสี้ยโล่เยว่คิดไม่ถึงว่าทุกคนจะหันกลับมาชี้ด่านาง โกรธเกรี้ยวอย่างหนัก ชี้จมูกหูฮวนซีแล้วพูดอย่างเกรี้ยวกราด “คนผู้นี้ถูกเจ้าซื้อตัวไว้ใช่ไหม？ข้าขอเตือนเจ้านะ เจ้าทำท่าทางอ่อนแอใสซื่ออย่างนี้หลอกราชยาทได้เท่านั้นแหละ หลอกข้าไม่ได้หรอก”

หูฮวนซีมองหน้านางอย่างน้ำตาคลอเบ้า “เจ้าพูดจาเหลวไหลอย่างนี้ไม่ได้นะ ข้ากับรัชทายาทแค่มาดูคนยากไร้ ไม่มีการหว่านเสน่ห์อะไรทั้งนั้น ？”