พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 322

ตอนที่ 322 คนร้ายไปฟ้องร้องก่อน

ฮองเฮาพูดไปร้องไห้ไป “ไท่เฟย ถ้าข้าพูดผิดไปแม้แต่คำเดียว ข้าให้ฟ้าผ่าข้า ให้ข้าไม่ตายดี”

ไทเฮาโมโห “หุบปาก เป็นถึงฮองเฮา มาสาบดสาบานเช่นนี้ได้อย่างไร มีอย่างที่ไหนกัน?”

ฮองเฮานิ่งไป ร้องไห้อย่างน่าสงสาร “ท่านแม่ ถ้าหม่อนฉันไม่ถูกรังแกขนาดนี้ ก็คงไม่มาขอพึ่งท่านหรอก ”

ไทเฮาเห็นฮองเฮาร้องไห้เช่นนี้ ดูเหมือนว่า เย้นเอ๋อร์จะพูดเช่นนั้นจริงๆ

เจ้าหลานคนนี้ ช่างหาเรื่องมาให้ข้าจริงๆ

“เจ้าลุกขึ้นก่อน ลุกขึ้นมานั่งก่อน บอกข้ามาว่าเรื่องมันเป็นอย่างไร?” ไทเฮาโมโห แล้วใช้สายตาสั่งซุนกงกงพยุงนางลุกขึ้น

ซุนกงกงเข้ามาพยุงที่แขนของฮองเฮาลุกขึ้น แล้วพูดเบาๆว่า “ฮองเฮาเชิญลุกขึ้นเถิด บนพื้นมันเย็น”

ฮองเฮาค่อยๆนั่งลงบนเก้าอี้ แล้วเอาผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดน้ำตา “วันนี้เฮ่าเอ๋อร์เข้าวังมา บอกว่าสนใจคุณหนูตระกูลหลิน หม่อมฉันเห็นว่าครั้งก่อนงานแต่งกับหลีโม่ล้มเลิกไป เป็นการยากที่เขาจะมองสาวคนอื่น ก็เลยตอบตกลงไป ไม่นึกว่าท่านอ๋องจะเข้าวังมาต่อว่าข้า บอกว่าข้ามีแผนการอะไรสักอย่าง แล้วยังด่าทอข้าอีก”

“เฮ่าเอ๋อร์อยากแต่งงานหรือ? ไทเฮาชะงัก แล้วก็โบกปัดมือ “คุณหนูตระกูลหลิน คนที่จะแต่งกับเสี้ยห้วยจุนน่ะหรือ? ถ้าเป็นเช่นนั้นข้าก็ไม่เห็นด้วย”

ฮองเฮาพูว่า “คนนั้นแหละเพคะ ความจริงข้าก็ไม่เห็นด้วย แต่เฮ่าเอ๋อร์บอกว่าชอบนางมาก ข้าเป็นแม่จะทำอย่างไรได้เล่า? ไทเฮาก็น่าจะรู้ดี”

ไทเฮานิ่งไป แล้วมองไปที่ชุยไท่เฟย

ชุยไท่เฟยพูดว่า “ก็แค่ขาพิการเล็กน้อย จะเป็นปัญหาอะไร? ก่อนหน้านี้ข้าไม่เข้าใจพวกท่าน ว่าทำไมไม่หาผู้หญิงดีๆให้เขาสักคน แต่จะไปเอาผู้หญิงอะไรก็ไม่รู้ ”

ไทเฮามองไปที่ฮองเฮาให้ระวังคำพูด

ไทเฮาไม่รู้ว่าอ๋องเหลียงขาหายดีแล้ว

“เฮ่าเอ๋อร์ชอบแม่นางคนนั้นจริงๆหรือ? ”ไทเฮาถาม

“เขาเข้าวังมาขอกับหม่อมฉันเอง คงจะชอบมาก หม่อมฉันคิดว่าทำผิดกับเขาไว้มาก เห็นเขาร้องขอ เพียงแค่ให้เขามีความสุข หม่อมก็เห็นด้วยทั้งหมด ” ฮองเฮาน้ำตาไหลเสียงสะอื้น

ไทเฮาไม่สงสัยความรักของนางที่มีต่อลูก แต่ว่า ไทเฮาไม่ค่อยชอบแม่นางคนนั้น แต่เฮาเอ๋อร์ก็ขาเจ็บ จะจบคู่อย่างไรดี

เมื่อเรื่องนี้แพร่ออกไป เขาจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน

ปู่ของคุณหนูหลินนี้ เป็นแค่ตำแหน่งซื่อหลาง ให้รางวัลนิดหน่อย ไม่น่าจะลำบากอะไร

เฮ้อ เด็กคนนี้ ชีวิตน่าสงสาร

“เย้นเอ๋อร์ก็เลยไปโวยวายในตำหนักเจ้างั้นหรือ?” ไทเฮาถาม

ฮองเฮาตอบว่า “ไม่ใช่ ยังมีอีกเรื่อง ก่อนหน้านี้หลีโม่ตรวจร่างกายให้เฮ่าเอ๋อร์ บอกวาสามารถรักษาขาให้หายได้ หม่อมฉันได้ยินเช่นนั้นก็ดีใจ แต่เมื่อรู้วิธีการรักษาแล้ว หม่อมฉันก็ไม่รับปาก ท่านอ๋องก็เลยบอกว่าข้านั้นไม่ไว้ใจหลีโม่”

“หลีโม่บอกว่าสามารถรักษาได้หรือ?แล้วจะรักษาอย่างไร? ” ไทเฮาเริ่มดีใจขึ้นมา

“นางบอกว่าครั้งก่อนต่อกระดูกไปคลาดเคลื่อน ต้องหักขาแล้วต่อใหม่ ฟังดูมันน่ากลัวมาก ถ้าขาหักไปแล้วต่อไม่ได้แล้ว วันข้างหน้าก็ลุกขึ้นยืนไม่ได้แล้วละสิ? หม่อมฉันคิดว่ามันอันตรายเกินไป ก็เลยไม่รับปากให้รักษา ท่านอ๋องคิดว่าหม่อมฉันไม่เชื่อถือหลีโม่ ก็เลยมาระบายอารมณ์”

“หักขาแล้วต่อใหม่?” ชุยไท่เฟยได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจ “อันตรายเกินไป ไม่ได้เด็ดขาด”