พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 332

ตอนที่ 332 ถามหานชิงชิว

หลีโม่พูดต่อว่า “ข้อสงสัยที่สอง นั่นก็คือทำไมฮองไทเฮาถึงออกราชโองการให้พวกเขา ตามที่ซือถูจิ้งพูดมาก่อนหน้านี้ ฮองไทเฮารักและเอ็นดูซือถูจิ้งมาก นางรู้ว่าเซียวเซียวหักหลังซือถูจิ้ง แล้วจะสู่ขอบ่าวใช้ของซือถูจิ้ง นางไม่โกรธกลับออกราชโองการให้พวกเขาได้แต่งงานกัน นี่ไม่แปลกหรือ?”

ซือถูเย้นเห็นด้วย “ตามข้อสงสัยสองข้อนี้ เจ้าสงสัยอะไร? หรือว่า เจ้าเดาว่ายังไง?”

หลีโม่เงียบไป นางมองดูซือถูเย้น ไม่รู้ว่าควรพูดหรือไม่ควรพูด

ซือถูเย้นรู้ว่านางกังวลอะไรอยู่ “มีเพียงเราสองคน เจ้าพูดตรงๆได้”

หลีโม่จึงพูดว่า “ได้ ในเมื่อเช่นนี้ ข้าก็จะพูดตรงๆ ข้าสงสัยว่าครั้งแรกที่เซียวเซียวไปสู่ขอกับฮ่องเต้ ฮ่องเต้ไม่ยอมตกลง”

“แต่เจ้าอย่าลืมว่า เป็นฮ่องเต้เองที่ยกเลิกการอภิเษกของซือถูจิ้งกับองค์ชายรัชทายาทแคว้นเหลียง หากเขาไม่ตกลง ก็ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้นี่ ให้ซือถูจิ้งแต่งงานไปกับองค์ชายรัชทายาทแคว้นเหลียงก็จบ เพราะเรื่องที่มีการยกเลิกการอภิเษก ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างสองแคว้นไม่ได้เป็นไปในทางที่ดีเลย” ซือถูเย้นพูดค้าน

หลีโม่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “นี่ก็ถูก หากฮ่องเต้จะไม่ตกลง ก็ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องยกเลิกการอภิเษกกับแคว้นเหลียง”

นางมองดูเขา “หรือว่า เป็นฮองไทเฮา?”

ซือถูเย้นพูดขึ้นว่า “หากเป็นฮองไทเฮา นางไม่มีความจำเป็นที่จะต้องมาอ่านราชโองการของฮ่องเต้ฮู่ยจู่ต่อหน้าขุนนาง”

หลีโม่ก็รู้สึกว่ามีเหตุผล ครุ่นคิดอย่างเคร่งเครียด ก็ไม่ได้คำตอบอะไร ในใจทรมานเป็นที่สุด

“ดูแล้ว หากอยากรู้ความจริง ก็ต้องถามเซียวเซียว” หลีโม่พูดขึ้น

“เซียวเซียวไม่มีทางพูดหรอก หากเขายอมพูด ก็ไม่ต้องหลบไปตั้งนานหลายปี” ซือถูเย้นพูดขึ้น

หลีโม่ปัดมือ “งั้นปมนี้ก็ต้องสู้กันต่อไปตลอดหรือไง? จนถึงวันที่ซือถูจิ้งตายก็ไม่มีทางแก้? ด้วยความเจ็บปวดที่ซือถูจิ้งเป็นอยู่ทุกวันนี้ แผนการของหานชิงชิวอาจจะประสบความสำเร็จ ให้นางอภิเษกกับคนที่นางไม่ได้รัก เท่ากับเป็นการทำให้นางเจ็บปวดยิ่งกว่าฆ่านางให้ตายไม่ใช่หรือ?”

ซือถูเย้นเงยหน้าขึ้นอย่างกะทันหัน มองนางด้วยแววตาเป็นประกาย “เจ้าพูดอะไร? พูดอีกครั้งสิ”

หลีโม่มองเขาอย่างงุนงง “ปมนี้ก็ต้องสู้กันต่อไปตลอดหรือไง? จนถึงวันที่ซือถูจิ้งตายก็ไม่มีทางแก้?”

“ไม่ใช่คำนี้” ซือถูเย้นพูด

หลีโม่ครุ่นคิด เกือบลืมไปแล้วว่าเมื่อกี้ตนเองพูดอะไรไปบ้าง

“เจ้าบอกว่าแผนการของหานชิงชิวอาจจะประสบความสำเร็จ บอกว่าอภิเษกกับคนที่ตนเองไม่ได้รัก ทำให้นางทรมานยิ่งกว่าฆ่านาง เจ้าพูดแบบนี้?” ซือถูเย้นถามนางด้วยคิ้วขมวด

หลีโม่นึกว่าสงสัยคำพูดของนาง จึงพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสูงว่า “หรือไม่ใช่? ซือถูจิ้งจะทรมานขนาดไหน? อยู่กับคนที่ตนไม่ได้รักไปทั้งชีวิต”

ซือถูเย้นยิ้มหน้าบาน “อืม เข้าใจล่ะ”

หลีโม่มองเขาอย่างแปลกใจ “เข้าใจอะไร?”

“เจ้าชอบข้า” ซือถูเย้นพูดอย่างดีใจ

หลีโม่เกือบกระอักออกมาเป็นเลือด “ข้าเคยพูดตั้งแต่เมื่อไหร่? อีกอย่างเมื่อกี้ไม่ใช่กำลังพูดถึงเรื่องของซือถูจิ้งหรือ? ทำไมถึงกลายมาเกี่ยวข้องกับข้า?”

“ซือถูจิ้งไม่เคยพูดว่าหากแต่งงานกับคนที่ตนไม่ได้รักจะตายทั้งเป็น นี่เป็นสิ่งที่เจ้าคิด เจ้าคิดว่าได้แต่งงานกับคนที่ไม่ได้รักจะต้องทุกข์ทรมาน นี่ก็แปลว่า เจ้าชอบข้า จึงยอมแต่งงานกับข้า” ซือถูเย้นพูดขึ้นอย่างได้ใจ

หลีโม่กรอกตาไปมา “ตอนนี้ข้าทุกข์ทรมานมาก”

“ไม่มีประโยชน์ เสี้ยหลีโม่ ข้ารู้ว่าเจ้าชอบข้า” ซือถูเย้นหัวเราะอย่างประหลาด ปากกว้างจนฉีกจะถึงข้างหลังใบหูแล้ว