พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 337

ตอนที่ 337 ซือถูจิ้งเข้าพบฮ่องเต้

ซือถูจิ้งออกจากตำหนักฮองไทเฮา เดินไปข้างหน้าทีละก้าว โฉงหวาพูดขึ้นว่า “องค์หญิง ตำหนักซีเวยไกลมาก นั่งเกี้ยวไปดีกว่าไหม”

ซือถูจิ้งส่ายหัว “ไม่ ข้าเดินไปก็ได้ ฉินจือ โฉงหวา พวกเจ้ารอข้าอยู่ที่นี่ ไม่ต้องตามข้าไป”

“ให้บ่าวตามไปเถอะ” ฉินจือพูดขึ้น

ซือถูจิ้งยังคงส่ายหัว “ไม่ ระยะทางนี้ ข้าอยากเดินคนเดียว”

ฉินจือกับโฉงหวามองหน้ากัน ต่างก็รู้สึกว่าวันนี้องค์หญิงผิดปกติต่างจากทุกวัน ทั้งสองต่างก็เป็นห่วง แต่องค์หญิงรับสั่งไม่ให้ตามไป พวกเขาจึงตามไปไม่ได้

ซือถูจิ้งไปถึงตำหนักซีเวย ยืนอยู่ด้านนอกตั้งนาน แล้วค่อยๆเดินไปหน้าตำหนักทีละก้าว

องครักษ์ห้ามไว้ พนมมือแล้วพูดว่า “องค์หญิงห้ามเข้า”

“ข้าจะเข้าไป” ซือถูจิ้งมองดูพวกเขา แล้วพูดขึ้นอย่างจริงจังว่า “หลีกไป”

องครักษ์พูดว่า “องค์หญิง มีราชโองการของฮองไทเฮาไหม?”

“สิ่งของตัวแทนไทฮองไทเฮาอยู่นี่ ยังต้องมีราชโองการของฮองไทเฮาด้วยหรือ?” ซือถูจิ้งถามขึ้น

องครักษ์ไม่รู้จักสายเชือกเตาปา แต่เมื่อซือถูจิ้งพูดขนาดนี้ จึงพูดขึ้นว่า “องค์หญิงรอสักครู่ ข้าน้อยเข้าไปรายงานลู่กงกงก่อน”

ลู่กงกงได้ยินว่าซือถูจิ้งเสด็จมา ก็ขมวดคิ้วขึ้นมา “โอ้พระเจ้า องค์หญิงคนนี้จะมีเรื่องด้วยไม่ได้”

เขารีบออกไป เห็นซือถูจิ้งยืนอยู่หน้าตำหนัก เขายิ้มทำความเคารพ “โย้ องค์หญิงเสด็จมา?”

“ข้าจะเข้าไป” ซือถูจิ้งพูดขึ้น ยื่นมือสัมผัสสายเชือกเตาปา

ลู่กงกงมองเห็นสานเชือกเตาปา สีหน้ายิ่งให้การเคารพนับถือยิ่งกว่าเดิม “ครับ เชิญองค์หญิงเสด็จ”

ซือถูจิ้งก้าวเท้าเข้าไป ลู่กงกงถามขึ้นว่า “ทำไมองค์หญิงถึงไม่มีบ่าวใช้ตามมาด้วย? ท่านมาคนเดียวหรือ?”

“พวกเขารอข้าอยู่ที่ตำหนักฮองไทเฮา ลู่กงกง ฮ่องเต้เคยฟื้นขึ้นมาบ้างไหม?” ซือถูจิ้งถามขึ้น

ลู่กงกงถอนหายใจ “เคยฟื้นขึ้นมา แต่ก็มึนๆงงๆตลอด ฟื้นขึ้นมาก็ไม่มีสติ”

ซือถูจิ้งไม่พูดอะไร เงยหน้ามองดูท้องฟ้า สีของท้องฟ้ามืดครื้ม

“เจ้าไม่ต้องตามเข้าไปหรอก คนที่คอยรับใช้ก็สั่งให้ออกไปก่อน ข้ามีเรื่องอยากจะคุยกับฮ่องเต้” ซือถูจิ้งพูดขึ้น

ลู่กงกงลังเลแปบหนึ่ง “ให้บ่าวอยู่ด้วยดีไหม อาการฮ่องเต้ไม่สู้ดี ไม่สะดวกหากไม่คนอยู่ด้วย”

“ลู่กงกง ข้าจำได้ว่า เจ้าติดตามอยู่กับฮ่องเต้ตั้งแต่ยังเป็นองค์รัชทายาทใช่ไหม?”

“ใช่พะยะคะ บ่าวติดตามฮ่องเต้มานานหลายปีมากแล้ว”

ซือถูจิ้งพูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า “ดี ในเมื่อเป็นเช่นนั้น เจ้าก็คอยรับใช้อยู่ข้างๆก็ได้”

ตำหนักซีเวยมีหมอยาเฉพาะทางเฝ้าอยู่ เมื่อลู่กงกงเข้าไปก็ได้สั่งให้ออกไปก่อนทุกคน หมอยาออกมา ซิอถูจิ้งเข้าไป ลู่กงกงปิดประตูตำหนักอย่างสนิท

ประตูตำหนักที่แสนหนัก บดบังแสงแดดที่ส่องสว่าง เมื่อเข้าไปในห้องบรรทม ยังมีผ้าม่านอีกสองชั้น