พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 365

ตอนที่ 365 นางจะไม่มีทางสมดั่งปรารถนา

เฉินหลงพูดไปด้วย มองเซียวโธ่ไปด้วย คางเซียวโธ่ยานจนจะแตะพื้นอยู่แล้ว เฉินหลิ่วหลิ่วมีสินสอดร่ำรวยขนาดนี้ ทำไมถึงไม่ได้แต่งงานสักที?

เฉินหลงหัวเราะพร้อมพูดขึ้นว่า “ที่จริง หลิ่วหลิ่วจะออกเรือน สินสอดพวกนี้จะบอกก่อนไม่ได้ แต่จู๋หมู่บอกว่ารีบๆให้นางออกเรือนไป จึงได้มีการประกาศก่อน หลายวันมานี้มีคนมาสู่ขอไม่น้อย จนธรณีประตูจะพัง และนี่คุณชายตระกูลฟู่ก็บอกว่าพรุ่งนี้จะมาสู่ขออย่างเป็นทางการแล้ว”

“พรุ่งนี้เช้า?” เซียวโธ่อึ้งไป “เช้าขนาดนี้เลยหรือ?”

“สงสัยเขาน่าจะมาเพื่อสินสอดนี้แหละ จะทำยังไงได้ละ? งานแต่งของหลิ่วหลิ่วจะยึดยื้อต่อไปไม่ได้แล้ว เซียวโธ่ หลิ่วหลิ่วบอกเจ้าว่าสามารถคิดก่อนอีกสองสามวัน พวกเราก็ไม่ควรบังคับเจ้า วางใจได้ พรุ่งนี้เมื่อคุณชายตระกูลฟู่มา พวกเราจะหาหนทางปฏิเสธให้ได้ กลัวก็แต่พ่อกับแม่ ถ้าพวกเขาใจร้อน ตกลงรับปากไป”

เซียวโธ่รีบพูดขึ้นมาทันทีว่า “ข้ายังมีธุระ ต้องขอตัวก่อน”

พูดจบ เขาก็วิ่งไปเหมือนดั่งลม

เขาควบม้ากลับมาจวนเหา หยิบเอาระฆังที่คนเฝ้าประตูเอาไว้ใช้ตีเมื่อมีเหตุไฟไหม้ขึ้นมาตีไปรอบๆจวน ตีไปด้วยตะโกนไปด้วยว่า “ลุกขึ้นมา ลุกขึ้นมา ลุกขึ้นมาทุกคนเลย”

เหาเย๋โดนเขาปลุกให้ตื่น ออกมาดูก็ไม่เห็นมีไฟไหม้ โกรธจนเข้าไปหิ้วหูเขามาพูดขึ้นว่า “ขอให้เจ้ามีเรื่องสำคัญจริงๆ”

คำคำนี้ช่างคุ้นหูนัก แต่ก็ไม่สนใจอะไรมากแล้ว เซียวโธ่วางระฆังลง แล้วก็คุกเข่าลง “ข้าจะไปสู่ขอเฉินหลิ่วหลิ่ว”

ตอนที่เหาเย๋เห็นเขาคุกเข่าลงก็คิดว่าเขาไปก่อเรื่องมา ยกฝ่ามือเหล็กขึ้นเตรียมพร้อมที่จะตบลงไป คิดไม่ถึงว่าจะเป็นประโยคนี้ออกมาจากปาก เขาต้องเอาฝ่ามือของตัวเองตบหน้าตัวเอง หัวเราะพร้อมประคองเขาขึ้นมา “ลุกขึ้นมาคุย พวกเราค่อยๆปรึกษากัน”

“ปรึกษากันไม่ได้แล้ว หากยังจะปรึกษาหลิ่วหลิ่วก็จะโดนคุณชายตระกูลฟู่สู่ขอไปแล้ว รีบไปเตรียมสารเตรียมสินสอดตอนนี้เลย แล้วก็รีบไป” เซียวโธ่พูดขึ้นอย่างรีบร้อน

พ่อของเซียวโธ่แม่ทัพเซียวพูดขึ้นอย่างแปลกใจว่า “ทำไมต้องรีบร้อนขนาดนั้น? เขียนสารก็ต้องเลือกวันดีๆ พรุ่งนี้อาจจะเป็นวันที่ไม่ดีก็ได้”

“วันดี พรุ่งนี้ก็คือวันดี รีบจัดการส่งมัดจำไปก่อน อย่าให้โดนคนอื่นสู่ขอไปก่อน” เซียวโธ่รีบร้อนจนวุ่นวาย หากไปชักช้า หลิวซิงฉุยกระบี่ปี้อวู้อะไรก็ไม่มีแล้ว

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องรีบร้อนไปสู่ขอหลิ่วหลิ่วขนาดนี้ แต่ว่าบ้านตระกูลเซียวก็ยินดีกับเรื่องนี้มาก จวนเหาของพวกเขาต้องการลูกสะใภ้ที่ไม่ใช่พวกอ่อนแอแบบนั้น แบบหลิ่วหลิ่วเหมาะสมที่สุด และยังสามารถคงความมั่งคงความสัมพันธ์กับตระกูลเฉิน การดองกันระหว่างแม่ทัพ ถือเป็นการอิทธิพลอย่างไม่ธรรมดา

แล้วก็แบบนี้ เซียวโธ่วุ่นวายอยู่ทั้งคืน แล้วก็ในที่สุดก็สามารถมารออยู่ที่หน้าประตูตระกูลเฉินก่อนฟ้าสว่าง

เมื่อพระอาทิตย์ขึ้น เหาเย๋ก็เคาะประตูใหญ่ และเหล่าไท่จูนตระกูลเฉิน ก็ได้นั่งรอบนเก้าอี้ไท่ซือในห้องโถงอย่างสง่า มองดูหลานเขยของตัวเองเดินเข้ามาทีละก้าว

ทางด้านนี้คุยเรื่องแต่งงานกันอย่างหวานซึ้ง ที่ว่าราชการเช้ากับฟาดฟันกันอย่างดุเดือด

อ๋องเยว่ตงเสนอต่อที่ว่าราชการ ว่าจะหาราชบุตรเขยให้องค์หญิง เกิดเรื่องกับองค์หญิง เป็นเรื่องที่ทุกคนต่างก็รู้ดี แต่ยังไงก็เป็นเรื่องภายในของเชื้อพระวงศ์ เอามาพูดในที่ว่าราชการมันเรื่องที่ไม่สมควร พวกขุนนางก็ไม่สะดวกที่จะออกความคิดเห็น

แต่อ๋องเยว่ตงกลับพูดออกมาในที่ว่าราชการเช้านี้ บอกว่าบ้านไหนมีคุณชายที่เหมาะสม ก็สามารถเสนอมาได้หรือหาคนมาช่วยพูดได้

ซือถูเย้นโกรธจนหน้าดำ เข้ากำลังคิดว่าวันนี้จะแอบไปพูดเกลี้ยกล่อมฮองไทเฮาล้มเลิกความคิดนี้ เพราะวันนั้นอ๋องเยว่ตงก็อยู่ด้วย ยังไงฮองไทเฮาก็ต้องเห็นแก่หน้าเขาบ้าง จะปฏิเสธอย่างเด็ดขาดไม่ได้ หากแอบคุยกันเป็นการส่วนตัวอีก นางอาจจะเปลี่ยนความคิดก็ได้

แต่คิดไม่ถึงว่า อ๋องเยว่ตงกลับพูดขึ้นมาต่อหน้าขุนนางมากมายแล้ว