พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 369

ตอนที่ 369 ยุแหย่ให้แตกแยกกัน

อี้เฟยได้ยินว่าคนในพระตำหนักฮองเฮามาเรียก และก็รู้ว่าคงจะเป็นเรื่องราวในวันนั้น จึงไม่กล้าชักช้า รีบไปทันที

มาถึงพระตำหนักจิ้งหนิง ทำความเคารพแล้ว ฮองเฮาก็ถามขึ้นทันทีว่า “เจ้าไปขอพรที่วัดฮ่อง ทำไมถึงกลับมาเร็ว?”

อี้เฟยตอบว่า “เมื่อวานเกิดเรื่องขึ้นนิดหน่อย ข้าก็เลยกลับมาก่อน”

ฮองเฮาเห็นนางไม่มีทีท่าว่าจะปิดบัง จึงให้นางนั่งลง “เจ้าเล่ามาให้ข้าฟัง วันนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”

อี้เฟยนั่งลง ถอนหายใจ “เรื่องนี้ข้าเองก็ลังเลมาทั้งคืน ไม่รู้ว่าสมควรเล่าให้ฮองเฮาเหนียงเหนียงฟังดีไหม เพราะ ยังไงข้าก็เป็นแค่คนนอก เรื่องนี้ให้ข้าเป็นคนพูด กลังว่าจะเป็นการทำลายความสัมพันธ์ระหว่างเหนียงเหนียงกับหวังเฟย ยิ่งจะเป็นการบั่นทอนความสัมพันธ์ระหว่างองค์ชายรัชทายาทกับอ๋องซื่อเจิ้ง”

ฮองเฮาพูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า “หากจริงใจต่อกัน ยังไงก็ทำลายไม่ได้ หากเป็นความเท็จ ก็ไม่ถือเป็นการทำลายหรือไม่ทำลาย เจ้ามีอะไรก็พูดมาตรงๆเลย”

อี้เฟยเงยหน้าขึ้น มองดูสีหน้าอันเยือกเย็นของฮองเฮา สีหน้านางก็แสดงท่าทางจำใจ “ในวัดฮ่องไม่มีคนอื่น นอกจากพระอาจารย์ ข้าเป็นเพียงคนเดียวที่อยู่ในเหตุการณ์ วันนั้นองค์ชายรัชทายาทจับตัวหญิงสามัญชนมาคนหนึ่ง ขังไว้ในห้องเก็บฟืนของวัดฮ่อง แต่ได้ยินพวกองครักษ์พูดว่า หญิงสามัญชนคนนั้นพูดจาดูหมิ่นองค์ชายรัชทายาท องค์ชายรัชทายาทจึงจับนางมาขังไว้ เพียงแค่อยากขู่นางเชยๆ คิดไม่ถึงว่าหญิงสามัญชนคนนั้นมีที่มาไม่ธรรมดา เพิ่งจับมาขังไว้ได้ไม่นาน หวังเฟยก็พาคนมา รุมทำร้ายองค์ชายรัชทายาท ยังฆ่าองครักษ์ขององค์ชายรัชทายาทตายไปสองนาย ตอนนั้นข้าตกใจจนตาลาย ไม่ว่ายังไงที่นั่นก็เป็นถึงวัดของเชื้อพระวงศ์ ทำไมถึงฆ่าคนไปเรื่อย? อีกอย่างท่าทางหวังเฟยก็เหี้ยมโหดมาก ไม่เหมือนกันปกติที่รู้จักนอบน้อม หากไม่ใช่เพราะข้าได้เห็นกับตาตัวเอง คิดว่ายังไงก็คงไม่มีทางเชื่อ”

ฮองเฮาฟังจนปอดแทบระเบิด กัดกรามพูดขั้นว่า “เห็นทีที่ผ่านมาข้าคงรู้จักนางน้อยไป มิน่าละคนคนนี้สามารถทำให้เฉิงเสี้ยงกับนายหญิงแก่ล้มละลาย ที่แท้ก็เป็นคนเหี้ยมโหดแบบนี้นี่เอง”

อี้เฟยพูดว่า “ใครว่าไม่ใช่ละ? ที่ผ่านมาเห็นนางท่าทางน่าสงสาร ยังคิดว่านางโดนทอดทิ้ง ที่จริงตั้งแต่วันที่ยกเลิกงานอภิเษกกับอ๋องเหลียงก็ดูรู้แล้วว่านางมีแผนการลึกซึ้ง หากนางไม่อยากอภิเษก สามารถพูดออกมาได้ตั้งแต่แรก กลับทำให้อ๋องเหลียงต้องอับอายขายหน้า ต่อหน้าแขกตั้งมากมาย ตอนนี้นางคงอยากที่จะทำอะไรเพื่อเอาใจอ๋องเหลียง ท่านอ๋องจะได้มองนางในแง่ดีขึ้น ต้องรู้ว่า อ๋องซื่อเจิ้งนั้นรักและเทิดทูนอ๋องเหลียงมาก เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน น่ากลัวว่าจะเป็นแผนร้าย หญิงสามัญชนคนนั้นออกมาจากตำหนักองค์หญิง และตอนนั้นหวังเฟยก็อยู่ในตำหนัก ได้ยินว่ามีเรื่องกันก็ตอนที่อยู่ในตำหนักองค์หญิง หญิงสามัญชนคนนั้นพูดจาดูหมิ่นองค์ชายรัชทายาท คงเพราะว่านางมีหวังเฟยคอยให้ท้ายตัวเอง”

ฮองเฮาครุ่นคิดไปมา รู้สึกว่าอี้เฟยพูดมีเหตุผล ก่อนหน้านี้เฮ่าเอ๋อบอกว่าจะขอหวังอี้เอ๋อร์อภิเษก ต่อมาโดนนางขัดค้านบวกกับปัญหาของตัวเขาเอง ดังนั้นจึงผ่านไป ตอนนี้เขาหายดีแล้ว คงคิดเรื่องนี้ขึ้นมาอีก มิน่าละเมื่อวานถึงรีบไปถอนหมั้นที่บ้านตระกูลหลิน

นางคิดถึงองครักษ์พูดว่า หวังอี้เอ๋อร์โดนข่มขื่นแล้ว จึงถามอี้เฟยว่า “หลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นโดนจับไปแล้ว องค์ชายรัชทายาทสั่งให้คนไปขมขื่นนางไหม?”

“เรื่องนี้ข้าไม่ได้เห็นกับตา องค์ชายรัชทายาทไปวัดฮ่องจริง แต่ไปทักทายข้าก่อน เขาไม่ได้อยู่ที่ห้องเก็บฟืน ไม่รู้ว่าองครักษ์กระหายแล้วกระทำอะไรไปบ้างก็ไม่รู้ได้” อี้เฟยพูดขั้น

ฮองเฮาอืมหนึ่งคำ ในใจคิด ไม่ว่าจะข่มขื่นแล้วหรือไม่ อี้เอ๋อร์คนนั้นไม่ว่ายังไงก็จะไม่มีทางได้อภิเษกกับเฮ่าเอ๋อเด็ดขาด อีกอย่าง เสี้ยหลีโม่สามารถยุแหย่ได้ กว่าครึ่งคงเป็นเพราะในใจเขายังมีนางอยู่ คงต้องให้นางตาย ถึงจะสามารถตัดขาดความคิดนี้ของเขา และจะได้ไม่ถูกใครเอาไปหลอกใช้อีก

เมื่อคิดถึงตรงนี้ นางมองดูอี้เฟยแล้วพูดว่า “อี้เฟย เรื่องที่เกิดขึ้นที่วัดฮ่อง ยังไงก็ถือเป็นการบั่นทอนชื่อเสียงขององค์ชายรัชทายาท จึงขอให้เจ้าอย่าได้พูดเรื่องนี้ออกไปเด็ดขาด”

อี้เฟยยิ้มพูดว่า “เหนียงเหนียง ข้าจะไม่พูดแน่นอน จะให้พูดได้อย่างไรว่า เพียงเพราะผู้หญิงสามัญชนคนหนึ่ง แล้วโดนหวังเฟยรุมทำร้าย? อีกอย่าง ในวัดวาอาราม เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น พูดออกไปก็ไม่น่าฟัง”

“ใช่ ยังไงก็เป็นวัดฮ่อง เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น คนอื่นเขาจะคิดกันอย่างไร?” ในใจฮองเฮากำลังพึมพำอยู่คนเดียว ไม่เห็นแววตาที่แฝงความหมายอื่นของอี้เฟย

อี้เฟยเกลียดหลีโม่จนถึงขั้วกระดูกอยู่แล้ว แต่ว่า จะฆ่าคนคนหนึ่ง ดีที่สุดก็คือการยืมมือคนอื่น ฮองเฮาลงมือเป็นเรื่องที่ง่ายกว่านางลงมือ

“หากไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ข้าขอตัวกลับก่อน” อี้เฟยลุกขึ้นมาย่อตัวแล้วพูดขึ้น

“ได้ เจ้ากลับไปก่อน ใช่ สองวันก่อนได้ยินว่าองค์ชายเจ็ดไม่สบาย ตอนนี้ดีขึ้นหรือยัง?” ฮองเฮาถามขึ้น