พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 451

ตอนที่ 451 จัดการตระกูลเหลียง

คำพูดของซือถูเย้น ก็ยังคงแทงใจดำ

ถึงแม้ไท่ฝู้จะล้มลง แต่ก็ยังมีคนติดตามอยู่มากมาย แต่ไม่ใช่ว่าพวกนั้นจะจงรักภักดีหรอก แต่เป็นเพราะว่าไท่ฝู้กุมความลับของพวกนั้นอู่ ต่อให้เหลียงไท่ฝู้จะตกระกำลำบากเพียงใด พวกเขาก็ไม่กล้าที่จะไม่ฟังคำสั่งของเหลียงไท่ฝู้

ที่มาวันนี้ ไม่ใช่ทั้งหมด ฮ่องเต้ก็ตัดสินใจจะไว้ชีวิตพวกเขา ให้พวกเขามาต่อกรกับอ๋องหนานหวย ก็ต้องยืมมือของเหลียงไท่ฝู้ด้วย

เขายังมีอำนาจหลงเหลืออยู่ พลังอำนาจนี้ ถ้าไม่ใช้จะเสียดายเปล่าๆ

เห็นพวกนั้นฆ่าฟันกันเอง ช่างสะใจจริงๆ！

สีหน้าเหลียงไท่ฝู้เปลี่ยนไป สุดท้าย ก็หันมามองฮ่องเต้ “ถึงแม้อ๋องหนานหวยจะสร้างข่าวลือ แต่องค์รัชทายาทและเหลียงพิงก็เห็นฮ่องเต้เป็นโรคนั้น”

ซือถูเย้นหัวเราะ “เมื่อมีข่าวลือออกมา องค์รัชทายาทและเหลียงพิงก็รีบพากันออกมา ต้องการจะทำอะไรกันแน่ ใครบ้างไม่รู้? ดังนั้นฮ่องเต้ก็เลยให้หลีโม่มาวาดหน้าคนที่แขนของท่าน แล้วก็กินยาที่ทำให้เกิดผื่นแดง ทำให้ฮ่องเต้มีสภาพร่างกายที่คล้ายกับเป็นโรคนั้นจริงๆ มีจุดประสงค์เพื่อจะทดสอบองค์รัชทายาท ให้โอกาสเขาครั้งสุดท้าย ถ้าเขาออกไปแล้วไม่โวยวายอะไร ฮ่องเต้ก็จะให้โอกาสเขา แต่น่าเสียดาย พอเขาออกไป ก็รีบไปหาเหลียงไท่ฝู้ เหลียงไท่ฝู้ก็คิดว่านี่เป็นโอกาสเหมาะ ก็เลยไปร่วมมือกับอ๋องหนานหวย สุดท้ายก็ติดกับอ๋องหนานหวย”

เหลียงไท่ฝู้เข่าอ่อนหมดแรงล้มลง

เหลียงไท่ฝู้ถูกหามออกไป ลู่กงกงพูดนิ่มๆว่า “ท่านไท่ฝู้วางใจเถิด พวกเราทำงานเรียบร้อย ชั่วพริบตาเดียวเอง ไม่เจ็บหรอก”

เหลียงไท่ฝู้ลืมตาขึ้นมา แล้วก็เป็นลมสลบไป

หลังจากเหลียงไท่ฝู้ถูกหามออกไป ฮ่องเต้เองก็หมดแรงจนแทบจะสลบไป

ซือถูเย้นรีบเรียกหลีโม่เข้ามา นางก็เข้ามาตรวจสอบ พูดว่า “ไม่เป็นอะไรมาก แค่อ่อนเพลีย พักผ่อนหน่อยก็ดี ร่างกายฮ่องเต้อ่อนแอมาก”

ตรวจสอบตระกูลเหลียง ก็พบว่าจริงๆแล้วตระกูลเหลียงก็ไม่ค่อยร่ำรวยเท่าไร ทรัพย์สินรวมกันแล้วไม่เกิน3หมื่นตำลึง แสดงว่าหลายปีมานี้ เขาคงจะใช้เงินไปซื้อใจซื้ออำนาจมากมาย

จากบัญชีทรัพย์สินตระกูลเหลียงพบว่า เหลียงพิงให้เงินกับตระกูลเหลียงจำนวนมาก แล้วเงินของนางมากจากไหน? เงินรายปีของนางก็ไม่ได้มากมาย

ค่าใช้จ่ายในวังก็มาก และนางก็ดูแลบัญชี ค่าใช้จ่ายในวังก็สูงผิดปกติ นางคงจะเอาเงินจำนวนนั้นมาให้กับตระกูลเหลียง

องค์รัชทายาทถูกปลด ย้ายไปอยู่แถวถนนเสี้ยอาน ซึ่งเป็นเขตพื้นที่ ที่ยากจนที่สุดในเมืองหลวง รอบๆมีชาวบ้านยากจนอยู่มากมาย การค้าขายก็เป็นแผงวางกับพื้นดิน ร้านค้าก็มีบ้าง แต่ส่วนมากก็ขายไม่ได้ เพราะว่า คนจนคิดว่า สินค้าที่วางกับแผงพื้นดินจะถูกกว่าในร้าน

สถานที่แบบนี้ แต่กลับให้องค์รัชทายาทและไท่ฝู้ผู้มีชื่อเสียงมาพำนักอยู่ ใครจะรู้ว่าชีวิตคนนั้นมีขึ้นมีลงตลอดเวลา

ไท่ฝู้ถูกตอนเจ้าโลกออกไป ทั้งยังถูกตัดเส้นเอ็นมือเท้า ตอนนี้เขากลายเป็นคนพิการ

แต่ถึงแม้จะเป็นคนพิการ ซือถูเย่ก็ยังคงเกรงกลัว เพราะว่า ตั้งแต่วันที่เข้าไปอยู่ในถนนเสี้ยอาน ไท่ฝู้ก็พูดกับองค์รัชทายาทว่า “ถ้าเจ้าอยากจะกอบกู้อำนาจคืน ก็ต้องดูแลข้าให้ดี ในมือข้ามีความลับของคนมากมาย คนพวกนั้นจะต้องรับใช้ข้า”

ทางราชสำนักให้ค่าใช้จ่ายรายวัน ไม่มีคนดูแลให้ จากนี้ การผ่าฟืนทำกับข้าว ตักน้ำซักผ้า ก็ต้องให้ผู้ที่เคยเป็นองค์รัชทายาทนั้น มาจัดการทำเอง

จะว่าไปก็น่าบังเอิญมาก เสี้ยโล่เยว่ที่เคยถูกกรีดหน้าจนเสียโฉมนั้น ก็ขอทานมาจนถึงถนนเสี้ยอาน เป็นลมสลบอยู่ที่หน้าประตูบ้านของซือถูเย่ แล้วเขาก็เอาตัวนางเข้ามาในบ้าน แล้วสั่งให้นางเป็นคนรับใช้ปรนนิบัติทั้งสองคน เมื่อก่อนเสี้ยโล่เยว่อยากจะแต่งกับองค์รัชทายาท ในที่สุดวันนี้ก็ได้มาอยู่ข้างกายเขา แต่น่าเสียดาย ตอนนี้เขาไม่ได้เป็นองค์รัชทายาทแล้ว

แต่ว่า นางก็ไม่สนใจอะไรมาก เพราะว่า ขอแค่ให้มีข้าวกิน ก็ถือว่าดีต่อนางมากแล้ว

ในยุคสมัยนี้ ผู้หญิงไม่รู้จักทำมาหากิน ทั้งยังเสียโฉมอีก ถึงแม้จะหาชาวบ้านด้วยกันแต่งงานด้วย ก็ไม่มีใครเอานาง อีกอย่างนางยังเป็นลูกสาวนักโทษทางการเมืองอีก ใครจะอยากหาเรื่องใส่ตัวเล่า?