พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 458

ตอนที่ 458 พวกเราก็ลองใจกันทั้งนั้น

หูฮวนซีพูดว่า “จะไปสนใจสายตาคนอื่นทำไม? ใช้ชีวิตด้วยตัวเองก็พอ”

ซุนฟางเอ้อร์ก็จุก นางก็เลยดื่มเหล้าเพื่อปกปิดอารมณ์ตัวเอง

แม้จะดื่มเหล้า นางก็ทำตามใจตัวเองไม่ได้ ชีวิตแบบนี้ เป็นของนางหรือ? นางไม่คิดใช้ชีวิตตามใจตัวเอง

หูฮวนซีถอนหายใจ “เอาเถอะ ไม่อยากพูดเยอะ ข้าดื่มให้เจ้าหนึ่งจอก ยินดีที่เจ้าจะเป็นพระชายาอ๋องหนานหวยแล้ว”

พูดจบนางก็รินเหล้าให้ซุนฟางเอ้อร์แล้วก็รินให้ตัวเองเต็มจอก ยกจอกเหล้าขึ้น “ขอให้เจ้าอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ถือไม่เท้ายอดทองกระบองยอดเพชร”

สีหน้าซุนฟางเอ้อร์มองนางอย่างสับสน แล้วจับจอกแล้ว แต่ยังไม่ยกขึ้นมา

หูฮวนซีวางเหล้าลง “เจ้าคิดว่าข้าไม่สมควรจะอวยพรเจ้าหรือ? ก็ใช่นะ พวกเจ้าเป็นราชนิกุล จะมาสนใจพ่อค้าแม่ค้าอย่างข้าได้อย่างไร? ข้าทำเกินไป”

พูดจบ นางก็ดื่มเหล้าตัวเอง วางจอกเหล้าลงแล้วลุกขึ้น

ซุนฟางเอ้อร์ก็รีบพูดขึ้นว่า “ข้าไม่ได้หมายความเช่นนั้น！”

นางยกจอกเหล้าขึ้น แล้วดื่มอย่างรวดเร็ว แล้วพูดอย่างสำลักเหล้า “ขอบใจเจ้ามากที่มานั่งเป็นเพื่อน”

เหล้าจอกนี้นางดื่มแล้ว แต่ว่า ไม่ใช่เพราะว่าจะเป็นพระชายา

หุฮวนซีเอามือตบๆที่หลังมือนาง “ชีวิตคนก็แบบนี้แหละ อย่าลำบากตัวเองเลย ข้าไปก่อน ถ้าเจ้าอยากดื่มเหล้ากับข้า ก็มาหาข้าได้ พวกเราจะไม่พูดเรื่องการเมือง ไม่พูดเรื่องศัตรู เจ้าคือซุนฟางเอ้อร์ส่วนข้าคือหูฮวนซี แค่นั้นพอ”

พูดจบ นางก็ลุกขึ้นเดินออกไป

ซุนฟางเอ้อร์มองนางทางด้านหลัง แล้วก็เอามือมาสัมผัสจุดที่นางจับเมื่อครู่ มันอบอุ่นมาก ราวกับสามารถขับไล่ความเย็นยะเยือกในใจออกไปได้

คืนก่อนปีใหม่ หูฮวนซีเอาของขวัญไปเยี่อมทุกบ้าน ยุ่งมาก มาถึงพระชายาอ๋องซื่อเจิ้ง แล้วก็ให้คนเอาไปให้ซุนฟางเอ้อร์ด้วย เป็นผ้าไหมแล้วก็กำไลข้อมือ

“เอาของขวัญไปให้นางหรือ?” หลีโม่มองหูฮวนซี “เหมือนไม่ใช่นิสัยการค้าของเจ้า”

หูฮวนซียักไหล่ “ต้องมีคนเข้าใกล้นาง ไม่งั้น เจ้ามีวิธีรู้ยาถอนพิษได้หรือ?”

“เจ้าต้องระวังตัวด้วย” หลีโม่ตักเตือนนาง

“วางใจเถอะ ข้าจะระวัง จริงๆแล้วนางก็น่าสงสาร แต่คนที่น่าสงสารก็ต้องมีจุดที่โกรธแค้น”

หลี่โม่พูด “จริงๆนางไม่ควรลงมือกับซุนฮูหยิน ถึงอย่างไรซุนฮูหยินก็รักนางจริงๆ”

“อืม ทุกวันนี้โหรวเหยาก็ยังไม่ให้อภัยนาง หูฮวนซีลุกขึ้น “ถ้านางออกมาจากอ๋องหนานหวย ข้าก็สามารถให้เงินนางก้อนหนึ่ง ไปใช้ชีวิตของตนเอง แต่ก็แล้วแต่นางว่าจะเลือกอะไร ถ้านางอยากเป็นฮองเฮา งั้นข้าก็หมดปัญญา”

หลีโม่พูดอย่างซาบซึ้งว่า “ขอบใจเจ้ามาก ฮวนซี”

“ไม่ต้องขอบใจ มีผลดีต่อกันอยู่แล้ว” หูฮวนซีกล่าว

หลีโม่รู้ดีว่าไม่ใช่แค่มีผลประโยชน์ร่วมกัน เพราะเป็นคนบ้านเดียวกันต่างหาก และอยากให้อีกฝั่งมีชีวิตที่ดี

แต่ก็ต้องตักเตือนหน่อย “นางรู้วิชายาพิษอาคม นิสัยโดดเดี่ยว ต้องระวังตัวไว้”