พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 459

ตอนที่ 459 มื้ออาหารก่อนปีใหม่

มื้ออาหารก่อนปีใหม่ จะต้องกินด้วยกันทั้งหมด

หลีโม่ยังไม่เคยกินข้าวร่วมกับกุ้ยไท่เฟย แล้วก็ยังไม่เคยกินข้าวกับอ๋องหนานหวย

ซือถูเย้นกลับมาตอนบ่าย แล้วก็พูดกับหลีโม่ว่า “ไม่กินมื้อปีใหม่แล้ว พวกเรากลับไปหาแม่ยายแก่กัน”

“แม่ยายก็แม่ยายสิ จะเพิ่มคำว่าแก่ทำไม? นางยังไม่40เลย ” หลีโม่หัวเสีย

ซือถูเย้นนั่งลงกินเมล็ดทานตะวัน “จะอายุน้อยแค่ไหนก็แม่ยายแก่”

“พวกเราจะกลับไปกินหรือ? ไม่ค่อยดีมั้ง? เดี๋ยวพี่สามของเจ้าก็ว่าอีก ” หลีโม่กล่าว อ๋องหลี่ชินของเจ้าให้ความสำคัญกับการนับญาตินะ เขาคนนี้ หัวแข็ง

“ถ้าเขาจะพูดว่าพวกเรา เจ้าก็ตอบกลับไป มื้ออาหารปีใหม่ต้องกินกับครอบครัวใช่ไหม? พวกเราเป็นครอบครัวเดียวกับแม่เจ้า เอางี้ เข้าวังก็ได้ แต่เจ้าไม่กลัวสนมคนอื่นๆมาห้อมล้อมหรือ?” ซือถูเย้นพ่นเปลือกเมล็ดทานตะวัน เมื่อก่อนเข้าไม่ดินอาหารว่างพวกนี้ ตอนนี้เปลี่ยนไปเยอะ

“เช่นนั้นพวกเรากลับบ้านไปกินเถอะ ” หลีโม่พูดยิ้มๆ จริงๆแล้วนางก็อยากกลับไป ปีใหม่ทั้งที ใครจะอยากกินมื้ออาหารที่มีแต่เสแสร้งใส่กัน จะปีใหม่ละยังไม่ปลอดภัย

หลีโม่กลับบ้านกะทันหัน วันนี้ก็เลยไม่ได้บอกใคร ดังนั้นทางชิงหนิงเก๋อก็เลยคิดว่านางจะสั่งคนจัดเตรียมอาหารไว้ นางก็ขี้เกียจจะสั่งงาน แต่บอกกับอ๋องหนานหวยว่า รอนางมาเชิญก่อนถึงจะไป

รอไปสักพัก ก็ถึงเวลา5โมงเย็น ทางห้องครัวก็มาถามว่าเอากับข้าวขึ้นโต๊ะเลยไหม นางถึงรู้ว่าวันนี้ซือถูเย้นและเสี้ยหลีโม่ไม่อยู่กินด้วยกัน

กุ้ยไท่เฟยโกรธมาก ถึงแม้นางจะไม่อยากกินกับเสี้ยหลีโม่ แต่ว่า จะกินด้วยหรือไม่นั้นก็เป็นเรื่องของนาง ไม่ใช่หลีโม่

นางไม่บอกกันสักคำ แล้วก็เอาลูกชายของนางออกไปข้างนอก คิดจะหักหน้ากันรึไง

“เอาอาหารขึ้นโต๊ะเลย ” เห็นกุ้ยไท่เฟยไม่พอใจ ก็สั่งการเบาๆ

“ได้เลย” หัวหน้าห้องครัวเห็นกุ้ยไท่เฟยโกรธ นึกว่าจะโดนด่า ได้ยินอ๋องหนานหวยสั่ง ก็เลยรีบไป

อ๋องหนานหวยให้คนไปตามซุนฟางเอ้อร์แต่ว่า เสี่ยวหงกลับมาบอกว่า ซุนฟางเอ้อร์ก็ไม่อยู่

อ๋องหนานหวยก็โมโหพูดว่า “นางไปไหน? ไม่ได้บอกหรือ?”

“เรียนท่านอ๋อง คุณหนูซุนไม่ได้บอกว่าไปไหน ข้าน้อยก็ไม่เห็นนางออกจวนไป นึกว่านางจะอยู่ในห้องตลอด ”เสี่ยวหงกล่าว

อ๋องหนานหวยโบกมือไล่ พูดอย่างลำคานว่า “นางจะไปไหนก็ไป ข้าไม่สนแล้ว”

แต่กุ้ยไท่เฟยเรียกเสี่ยวหงไว้ “วันนี้มีเรื่องอะไรเป็นพิเศษไหม?”

เสี่ยวหงก็บอกตามจริง “เรียนกุ้ยไท่เฟย วันนี้เฒ่าแก่หูเอาของมาให้คุณหนูซุน นอกนั้น ก็ไม่มีเรื่องอะไรพิเศษแล้ว”

“เฒ่าแก่ตระกูหู? หุฮวนซี！” กุ้ยไท่เฟยขมวดคิ้ว “นางให้ของซุนฟางเอ้อร์? ให้อะไร?”

“เป็นกล่องๆหนึ่ง น่าจะเป็นเครื่องประดับ แล้วก็มีผ้าไหม ” เสี่ยวหงกล่าว

“น่าจะเป็นเครื่องประดับ? เจ้าเห็นไหม ” อ๋องหนานหวยถาม

เสี่ยวหงส่ายหัว “ข้าน้อยไม่เห็น คุณหนูซุนให้ข้าน้อยรีบออกมา แต่ว่า เดิมทีนางบอกว่าจะไม่รับไว้ แล้วก็เปลี่ยนใจ”

กุ้ยไท่เฟยไล่ให้นางออกไป แล้วก็มองอ๋องหนานหวย “หูฮวนซีไปมาหาสู่กับเสี้ยหลีโม่และองค์หญิง นางเอาของมาให้ซุนฟางเอ้อร์ทำไมกัน?”

“แผนให้เราทะเลาะกัน? ให้พวกเรารู้ว่านางเอาของมาให้ พวกเราก็จะเข้าใจผิดว่าซุนฟางเอ้อร์ไปมาหาสู่กับพวกนั้น ” อ๋องหนานหวยคิดถึงจุดนี้ก่อน