พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 481

ตอนที่ 481 องค์ชายสามหายตัวไป

หลีโม่ราวกับได้พบหนทางสว่าง เป็นไถ้ฝู้นั่นเอง

คนของไถ้ฝู้ต้องการทำร้ายเหลียงพิง มีเพียงสิ่งนี้ถึงจะทำให้นางเสียสติไปได้

เหตุใดไถ้ฝู้ถึงต้องทำเช่นนี้ด้วยเล่า? ง่ายมาก หากเหลียงพิงฆ่าตัวตายแล้ว อ๋องเหลียงก็จะมีมลทิน และก็ยากที่จะได้รับตำแหน่งองค์รัชทายาท

ไถ้ฝู้ไม่มีทางยอมให้อ๋องเหลียงได้รับตำแหน่งองค์รัชทายาทอย่างแน่นอน หลีโม่ไม่แปลกใจเลยแม้แต่น้อย เพราะในสายตาของเขา ไม่มีคำว่าครอบครัวอยู่เลยแม้แต่น้อย

เขาต้องการเป็นฝ่ายชนะ แต่ไม่สามารถพึ่งพาอ๋องเหลียงได้ อีกทั้งอ๋องเหลียงก็ได้คว่ำบาตรเขาไปแล้ว แม้กระทั่งมองก็ยังไม่อยากมองมาที่เขา

เมื่อก่อนเขาเคยร่วมมือกับอ๋องหนานหวย เมื่อรู้ว่าอ๋องหนานหวยเป็นชั่วช้า คงไม่มีทางไปร่วมมือกับอ๋องหนานหวยอีก อีกอย่างอ๋องเหลียงเคยเอ่ยเอาไว้ คนที่เคยเป็นคนของไถ้ฝู้ตอนนี้ได้กลายเป็นศัตรูกับอ๋องหนานหวยไปแล้ว

ถ้าอย่างนั้นไถ้ฝู้กำลังร่วมมือกับใครอยู่เล่า?

อี๋กุ้ยเฟยงั้นหรือ? แต่อี๋เฟยในตอนนี้ถูกมัดอยู่กับอ๋องหนานหวย

หลีโม่ในตอนนี้คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก

หรือว่าจะเป็นคนในความมืดที่ร่วมมือกับอี๋เฟย ภายนอกอี๋กุ้ยเฟยก็ดูผูกพันกับอ๋องหนานหวยไม่ใช่หรือ? หากเป็นเช่นนั้นล่ะก็ ต้องปล่อยให้มันผ่านพ้นไป เพราะอี๋กุ้ยเฟยในอดีตดูเป็นคนที่มีแผนการอยู่ในใจตลอด เบื้องหลังหากไม่มีใครคอยสนับสนุน แล้วนางจะเอาความมั่นใจมาจากไหนกัน?

อี๋เฟยดูเหมือนคนยโสโอหัง ทว่าเมื่อหวนกลับไปคิดเรื่องที่นางทำ ราวกับทำเรื่องร้ายแรงเอาไว้พร้อมกับทิ้งร่องรอยเป็นหลักฐานให้ตามพบ

สมรู้ร่วมคิดและลอบมีความสัมพันธ์ชู้สาวกับองค์รัชทายาท เป้าหมายก็เพื่อเข้าใกล้เหลียงไถ้ฝู้ รู้ทุกการกระทำของเหลียงไถ้ฝู้จากปากองค์รัชทายาท องค์รัชทายาทผู้โง่เขลาไม่มีทางระวังคนเคียงหมอน มีอะไรก็ย่อมเล่าให้นางฟังทั้งหมด

หลังจากไถ้ฝู้สูญเสียอำนาจ นางก็เข้าหาไถ้ฝู้ ต้องการเส้นสายในมือของเขา จากนั้นก็สร้างพันธมิตรขึ้นมา

เมื่อก่อนนางทำตัวเย่อหยิ่ง ดูเหมือนคนไม่มีเป้าหมายอะไรเลยสักนิด ทว่าความจริงแล้วนางอยากจะเบี่ยงเบนความสนใจ ทำให้ทุกคนต่างคิดว่านางต้องการจะเป็นศัตรูกับพระชายาอ๋องซื่อเจิ้งอย่างนาง แต่นางก็หันไปจัดการเหลียงพิงพอดี ทำให้ทุกคนต่างก็คิดไม่ถึง ยิ่งไปกว่านั้นคือไม่มีทางจะหยุดยั้งมันได้

หากเป็นเช่นนั้นจริง หลีโม่ก็รู้ว่าแต่ไหนแต่ไรมาศัตรูที่มีกำลังมากมายของตนไม่ใช่กุ้ยไท่เฟยอะไรนั่น แต่เป็นอี๋กุ้ยเฟยต่างหาก

หลีโม่รีบออกจากวังไปพบหูฮวนซีตั้งแต่เช้าตรู่

ในความคิดของนาง มีเพียงหูฮวนซีเท่านั้นที่จะเข้าใจ แม้ซือถูเย้นจะฉลาด ทว่าบางครั้งเขาก็ตามไม่ทัน

นางพูดสถานการณ์ในตอนนี้ให้กับหูฮวนซีฟังไปหนึ่งรอบ ทั้งสองคิดสิ่งที่พอจะเป็นไปได้ออกมามากมาย หลีโมเองก็วิเคราะห์ความสัมพันธ์ของอี๋ไถ้เฟยและเหลียงไถ้ฝู้ครู่หนึ่ง

หูฮวนซีได้ฟังการวิเคราะห์ของหลีโม่ จากนั้นก็ครุ่นคิดเล็กน้อย “ความกังวลใจของเจ้าดูมีเหตุผลไม่น้อย หากเหลียงไถ้ฝู้กับอี๋กุ้ยเฟยคือพันธมิตรกัน คนต่อไปที่พวกเขาต้องการจะกำจัดคือใคร? เจ้าเองก็น่าจะเดาถูกกระมัง?”

หลีโม่สีหน้าพลันซีดเผือด “อืม ข้ารู้”

“ตอนนี้อาซื๋อกูกูอยู่ในตำหนักของกุ้ยไท้เฟยแล้ว พวกเจ้าก็สบายใจได้แล้ว คิดเสียว่าจับตาดูกุ้ยไท้เฟยดีแล้ว ในวังหลวงก็สงบลงแล้ว แม้ว่าซุนฟางเอ้อร์จะเข้ามาในวังก็ไม่มีทางปรึกษาหารือเรื่องอะไรกับกุ้ยไท่เฟยได้อีก พวกเจ้าก็จะยิ่งสบายใจไปอีก”

หลีโม่ยิ่งรู้สึกอกสั่นขวัญแขวน “ฮวนซี ข้ายังต้องพูดคุยเกี่ยวกับความคิดกับเจ้าให้ชัดเจน ตอนนี้ข้าต้องรีบกลับวังแล้ว”

“หลีโม่!” หูฮวนซีเรียกนางเอาไว้ “หากเจ้าขาดกำลังคนล่ะก็ ตรงนี้ข้ามี”

“ไม่เป็นไร ก่อนเหล่าชีจะไป ได้เหลือทหารลับไว้ให้ข้าแล้ว” หลีโม่รีบออกไปอย่างรวดเร็ว

หากเป็นเพียงการต่อสู้แย่งชิงในวังหลัง คนที่พวกนางต้องการกำจัดก็คือซือถูจิ้ง และต่อจากนั้นก็เป็นนาง

ถ้ามันไม่ใช่แค่การต่อสู้แย่งชิงในวังหลัง แต่เป็นการแย่งชิงตำแหน่งชายาเอก และใช้แผนการโหดเหี้ยมตั้งแต่เริ่ม เช่นนั้นกุ้ยไท่เฟยไม่มีทางลงมือกับซือถูจิ้ง

หลังจากหลีโม่กลับวัง นางก็รับตรงไปตำหนักหมุยเฟยทันที

“องค์ชายสามล่ะ?” หลีโม่เข้ามาก็ถามขึ้นทันที

“ไปห้องหนังสือ ปกติยามเฉินก็จะออกไปแล้ว พอเที่ยงก็จะกลับมาพักผ่อนหนึ่งชั่วยามก่อนจะออกไปอีกรอบ” หมุยเฟยเห็นสีหน้าท่าทางของนางดูเคร่งเครียดจึงเอ่ยถามว่า “เป็นอะไรไป?”