พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 487

ตอนที่ 487 หนอนพิษห้าวัน

วันนี้ เป็นวันที่หาได้ยากที่จะได้เห็นอ๋องหนานหวยอยู่พระราชวังซีอาน

“คิดไม่ถึงเลยว่า เจ้าจะไปจากเมืองหลวง แผนการของพวกเราจะสำเร็จเมื่อไหร่กันแน่?” กุ้ยไท่เฟยเริ่มรู้สึกหงุดหงิดอย่างยิ่ง นางรอมานานแล้ว ตั้งแต่เข้าวังมาวันนั้นก็อยากจะเป็นมารดาแห่งแผ่นดิน ตอนนี้ ฮองไทเฮาได้ตายไปแล้ว นางก็ยังมองไม่เห็นความหวังเหล่านั้น

“เสด็จแม่ไม่ต้องรีบร้อนไป วิกฤติของแคว้นในตอนนี้ เวลานี้ลูกเองก็เคลื่อนไหวอะไรมากไม่ได้ หากเคลื่อนไหวอะไรก็จะกลายเป็นกบฏของแคว้น หากมีชื่อเสียงที่เน่าเฟะเช่นนั้น ก็ยากที่จะขึ้นครองบัลลังก์ได้อย่างชอบธรรม พวกเราต่างก็รอมานานขนาดนี้ รออีกสักหน่อยก็คงไม่หนักหนาอะไรใช่หรือไม่?” อ๋องหนานหวยเอ่ยปลอบใจ

กุ้ยไท่เฟยเริ่มหมดความอดทนแล้ว “ใช่ว่าแม่รอไม่ได้ แต่ตอนนี้ในวังหลวงตอนนี้มีเสียหลีโม่กับซือถูจิ้งควบคุมอยู่ ยายแก่ตระกูลเฉินผู้นั้นก็มักจะมาสอดส่องดูเสมอ นับครั้งไม่ถ้วนที่ข้าอยากจะสังหารนางให้ได้ ”

อ๋องหนานหวยขมวดคิ้วมุ่น “สังหารนางงั้นหรือ?”

“ก็ไม่ใช่หรือ? นางอยู่ที่นี่ทั้งวัน หากข้าอยากจะวางยาพิษ ก็เป็นเรื่องง่ายที่ทำ” กุ้ยไท่เฟยแค่นเสียงเย็นชา “หากไม่ใช่เพราะเห็นแก่ความลำบากของตระกูลเฉิน อีกทั้งยังตายอยู่ในพระราชวังซีอาน ข้าคงยากจะหลุดออกมาจากการมีส่วนเกี่ยวข้อง ไม่อย่างนั้นข้าคงลงมือสังหารไปนานแล้ว”

อ๋องหนานหวยหยิบยาเม็ดหนึ่งออกมาจากอก “วันนี้ลูกไปถามเอายากับซุนฟางเอ๋อร์ ซ่อนเอาไว้กับตัวคงไม่ใช่เรื่องลำบากอันใด ท่านแม่ ท่านนำยานี้ใส่ลงไปในน้ำซุป ท่านกับนางจะต้องดื่มด้วยกัน แต่ท่านก็ต้องดื่มยาแก้พิษลงไปก่อน หลังจากนั้นห้าวัน นางก็จะป่วยตายกะทันหัน ”

“นี่มันคือยาพิษหรือ?” กุ้ยไท่เฟยรับมา มองดูอยู่ครู่หนึ่ง “ซุนฟางเอ๋อร์มิใช่ชำนาญเรื่องใช้หนอนพิษหรอกหรือ? นี่มันเป็นยาพิษอะไรกัน?”

“นี่เป็นหนอนพิษ ด้านในมีไข่หนอนขดอยู่ หลังจากกินเข้าไปแล้ว หากไม่มียาแก้ ไข่หนอนนี้ก็จะโตขึ้นเรื่อยๆ หลังจากนั้นห้าวัน ก็จะคร่าชีวิตของคนผู้นั้นไป”

กุ้ยไท่เฟยดีใจไม่น้อย “ได้ เจ้ารีบไปเอายาแก้กับฟางเอ๋อร์เลย ข้าจะดื่มยาแก้พิษลงไปก่อน แล้วค่อยปลิดชีวิตยายแก่ผู้นั้น”

อ๋องหนานหวยยกแก้วขึ้นมาพร้อมกับสายตาหนักแน่น “ท่านแม่ ตระกูลเฉินมีเหล่าไท่จูนเป็นใหญ่ หากนายตายไปแล้ว ตระกูลเฉินก็จะล่มสลายไปด้วย ต่อไป พวกเราก็จะลดศัตรูไปได้อีกหนึ่งคน”

“ที่เจ้าพูดมาก็ถูก” กุ้ยไท่เฟยยิ้มหน้าแป้น “อาฝู มานี่หน่อย เอาเหล้าที่หมักอย่างดีของข้ามาให้ที เป็นเรื่องที่ยากนักที่ท่านอ๋องจะว่างในวันนี้ พวกเราสองแม่ลูกต้องดื่มฉลองกันสักแก้ว”

“ท่านแม่ยังซ่อนเหล้าดีเอาไว้อีกหรือ?” อ๋องหนานหวยกล่าวอย่างไม่พอใจ “น่าจะเอาออกมานานแล้ว”

กุ้ยไท่เฟยถอนหายใจออกมา “เหล้านี้เดิมทีก็ซ่อนเอาไว้หลายปีแล้ว เพื่อเตรียมไว้ให้พี่ชายของเจ้า ตอนนั้นข้ากับฮ่องเต้องค์ก่อนรู้สึกว่าเขาดูมีอนาคตไกล แต่คิดไม่ถึงว่าเขาจะกบฏขนาดนี้ แต่ก็ช่างเถอะ ความหวังของข้าทั้งหมดในตอนนี้ต่างก็ฝากฝังไว้ที่ตัวเจ้าหมดแล้ว เหล้านี้ พวกเราก็มาดื่มด้วยกันเถอะ”

อาฝูถือเหล้าไผ่เขียวที่หมักเอาไว้หลายปี เปิดฝาที่ทำมาจากโคลนเหลืองออก ทำให้กลิ่นหอมของเหล้าโชยเข้าจมูกทันที กลิ่นหอมที่พรั่งพรูออกมาทำให้คนที่ได้กลิ่นถึงกับเคลิบเคลิ้มไปกับมัน

“เหล้าดี เหล้าดีมาก!” อ๋องหนานหวยปีติอย่างยิ่ง เขาเองก็ชอบเหล้าที่ดี แต่เหล้าดีเขามักจะไม่ดื่ม

ก็เหมือนกับซือถูเย้น แม้จะบอกว่าเหล้าดีเหมือนกัน ทว่าอะไรที่อยู่ในขยะแม้แต่ขี้หมาเขาก็สามารถเอาเข้าปากได้ ก็เพราะเช่นนี้ จึงทำให้เขาดูถูกซือถูเย้นมาโดยตลอด

กุ้ยไท่เฟยรินเหล้าให้เขาด้วยตัวเองพร้อมกับเอ่ยถามว่า “เจ้าคิดหนทางที่จะอยู่ในเมืองหลวงต่อออกหรือยัง?”

อ๋องหนานหวยกล่าวว่า “ตอนนี้แม้ว่าฮ่องเต้จะยังไม่มีคำสั่งที่ชัดเจนว่าให้ลูกกลับไปแคว้นหนาน แต่ก็มีความคิดเช่นนี้แล้ว อีกทั้งเหล่าจิ่วก็ได้พูดในท้องพระโรงแล้ว ถึงอย่างไรลูกก็ต้องไป ยืมประโยชน์ของการไว้ทุกข์เพื่ออยู่ในเมืองหลวง ช่วงชีวิตนี้ลูกก็เอาชนะใจคนไปได้ไม่น้อยแล้ว ดังนั้น หน้าที่รับผิดชอบนี้ก็นับว่าไปถึงความสำเร็จแล้ว กลับไปก็ไม่สำคัญอะไร”

“อืม เจ้ากลับไปชั่วคราวก็ได้ หลังจากกลับไปแล้ว เจ้าก็ควรจะรับทหารพร้อมกับซื้อมาเพิ่ม เตรียมการวางแผนเอาไว้ให้ดี”

“ลูกทราบพ่ะย่ะค่ะ” อ๋องหนานหวยรับคำ

“มา แม่ขอดื่มให้กับเจ้า ขอให้เรื่องใหญ่ของพวกเราสำเร็จได้ในเร็ววัน” กุ้ยไท่เฟยยกแก้วเหล้าขึ้นมาอีกครั้ง อ๋องหนานหวยยกแก้วขึ้นชนกับนางพร้อมกับดื่มจนหมดแก้ว

เขาวางแก้วลงก่อนจะพูดว่า “ท่านแม่ หนอนพิษในห้าวัน ท่านต้องรีบให้เฉินไท่จูนดื่มลงไป คนผู้นี้ฉลาดหลักแหลมนัก ตอนที่ท่านใส่ยาจะต้องระมัดระวังเป็นพิเศษ เพียงแต่นางมีใจที่ระแวดระวังไม่น้อย ท่านจะต้องระวังสักหน่อย”

“วางใจเถิด คนฉลาดย่อมแกล้งทำเป็นไม่ฉลาด นางจะมาเป็นคู่ต่อสู้กับข้าได้อย่างไร” กุ้ยไท่เฟยพูดอย่างมั่นอกมั่นใจ “เจ้าแน่ใจใช่หรือไม่ว่ามียาแก้พิษหนอนพิษห้าวัน?”

“แน่นอนว่ามี หากท่านไม่เชื่อก็เรียกซุนฟางเอ๋อร์มาถามก็จะรู้เอง” อ๋องหนานหวยกล่าวด้วยความมั่นใจ

“ไม่จำเป็นขนาดนั้นหรอก เจ้าแค่เอายาแก้พิษมาให้ข้าก็พอแล้ว หากข้ามีโอกาสก็จะลงมือทันที”