พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 489

ตอนที่ 489 มีความหวัง

หูฮวนซีกล่าวว่า “ทุกคนย่อมมีใจทะเยอทะยาน เขาไม่ยอมเป็นเพียงผู้เชี่ยวชาญ เรียนรู้เรื่องการกลั่นเหล้า ก็สามารถทำงานหาเงินได้เพิ่มขึ้น อีกทั้งก็เป็นสิ่งที่เขาชอบ ทุกคนควรทำสิ่งที่ตนชอบไม่ใช่หรืออย่างไร?”

“แต่ใช่ว่าทุกคนจะสามารถทำเรื่องที่ตนชอบได้เสมอไป” ซุนฟางเอ๋อร์โต้แย้งกลับ

“ก็จริง” หูฮวนซีถอนหายใจเบาๆ “พวกเรามีหลายครั้งที่ไม่สามารถทำอะไรได้ดั่งใจในยุทธภพ ทว่าก็มักจะมีอยู่อย่างสองอย่างที่พวกเราจะทำได้ เช่นข้าเป็นต้น แม้ข้าจะยุ่งมาก ทว่าข้าก็ชอบพูดคุยกับเพื่อน ดังนั้นข้าก็มักจะเจียดเวลาออกมาเพื่อไปพูดคุยกับเพื่อนฝูงเสมอ ก็เหมือนกับวันนี้ที่ข้าคุยกับเจ้า”

ซุนฟางเอ๋อร์รู้สึกสะเทือนใจ “ข้าคิดมาตลอดว่า ที่เจ้าเข้าหาข้าเพราะมีจุดประสงค์บางอย่าง”

“จะมีจุดประสงค์บางอย่างที่ไหนกันล่ะ? เกิดมาชีวิตเดียว ก็ต้องทำให้ตนเองมีความสุข”

จู่ๆ ซุนฟางเอ๋อร์ก็ยื่นมือมาจับมือของนาง “หูฮวนซี ข้ามีเรื่องหนึ่งอยากจะบอกเจ้า หลังจากที่ข้าพูดไปแล้ว เจ้ายังจะคิดว่าข้าเป็นเพื่อนเจ้าอยู่หรือไม่?”

หูฮวนซีถูกท่าทางจริงจังของนางนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะกล่าว “ข้าย่อมเห็นเจ้าเป็นเพื่อนเสมอ”

“ไม่ แม้ว่าเจ้าจะบอกว่าเข้าไม่มีจุดประสงค์อะไร แต่ถึงอย่างไร ในใจเจ้าก็ไม่ได้เห็นข้าเป็นเพื่อนจริงๆ ข้าอยากจะทำบางสิ่งที่ทำให้ข้ามีความสุข และทำให้เพื่อนของข้ามีความสุข”

ในขณะที่ซุนฟางเอ๋อร์พูดประโยคนี้ออกมา ใบหน้าของนางก็เป็นประกายไปด้วย สีหน้าท่าทางของนางดูฮึกเหิมเป็นอย่างมาก

“เจ้าพูดมาสิ!” หูฮวนซีรู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย ความจริงแล้ว สุนัขจิ้งจอกอย่างนาง ก็ไม่สามารถเป็นเพื่อนกับซุนฟางเอ๋อร์ได้อยู่แล้ว กระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่ใช่ เมื่อเข้าใกล้นาง ก็ไม่ใช่เพราะจุดประสงค์อะไร เพียงติดต่อพูดคุยกันเล็กน้อย คนที่ทำการค้า ก็มีเพียงการติดต่อพูดคุยกับเพื่อนฝูงเท่านั้น

ซุนฟางเอ๋อร์กล่าวว่า “หวูกูชนิดเดียวกัน อยู่ที่กุ้ยไท่เฟยและอ๋องซื่อเจิ้ง ไม่ใช่อ๋องหนานหวยและอ๋องซื่อเจิ้ง อีกอย่าง เมื่อไม่กี่วันมานี้อ๋องหนานหวยต้องการหนอนพิษห้าวัน เขาต้องการฆ่ากุ้ยไท่เฟย เมื่อกุ้ยไท่เฟยตายแล้ว อ๋องซื่อเจิ้งก็จะตายด้วย”

หูฮวนซีตกใจจนลุกขึ้น “เจ้าว่าอะไรนะ? อ๋องหนานหวยต้องการฆ่ากุ้ยไท่เฟยงั้นหรือ?”

“ถูกต้อง อีกอย่าง เขาจะต้องคิดหาทุกวิถีทางเพื่อใส่ร้ายเสี้ยหลีโม่...ข้าไม่ชอบเสี้ยหลีโม่ หากนางตายก็เป็นเรื่องที่ดีมาก แต่ข้ารู้ว่านางเป็นเพื่อนของเจ้า หากนางตายเจ้าก็ต้องเสียใจ เจ้าเป็นเพื่อนของข้า ข้าไม่อยากให้เจ้าเสียใจ”

หูฮวนซีมองนางอย่างตะลึงงัน ซุนฟางเอ๋อร์ผู้นี้พูดความจริงหรือ?

นางเป็นคนไร้เดียงสาขนาดนี้เชียวหรือ? เป็นไปไม่ได้ นางชำนาญเรื่องเล่ห์เหลี่ยม การวางแผน นางจะจงใจพูดให้สับสนหรือไม่?

“นางดื่มยาพิษลงไปเมื่อไหร่?” หูฮวนซีเอ่ยถาม

“ข้าไม่รู้ ตอนนี้ข้าไม่สามารถเข้าวังได้” ซุนฟางเอ๋อร์กล่าว

“แต่ว่า...” หูฮวนซีรู้สึกแปลกใจ “เหตุใดอ๋องหนานหวยต้องทำเช่นนี้?”

“เมื่อก่อน เขาคิดมาตลอดว่าข้าใส่พิษท่งหมิงให้เขากับอ๋องซื่อเจิ้ง ทว่าไม่รู้ว่าเขารู้ได้อย่างไรว่าข้าคนที่ข้าใส่นั้นเป็นกุ้ยไท่เฟยกับอ๋องซื่อเจิ้ง ในตอนนี้ฮ่องเต้มีรับสั่งให้เขาออกไปจากเมืองหลวง เพื่อจะได้อยู่ต่อ เพื่อสังหารอ๋องซื่อเจิ้ง ดังนั้นเขาต้องฆ่ากุ้ยไท่เฟย”

“เพื่อจะได้อยู่ในเมืองหลวงในฐานะผู้ไว้ทุกข์อย่างนั้นหรือ?” หูฮวนซีพูดไม่ออกจริงๆ ไม่มีวิธีอื่นแล้วหรืออย่างไร?

“เขาไม่มีวิธีอื่นแล้ว” ซุนฟางเอ๋อร์กล่าว

หูฮวนซีเอ่ยถามว่า “ความจริงแล้วเจ้ากับเขามีความสัมพันธ์อะไร? เจ้าจะได้เป็นชายาของเขาในเร็ววัน เจ้าก็น่าจะรู้ว่า เจ้าในตอนนี้ได้กำลังทรยศหักหลังเขาอยู่”

“ไม่นับว่าทรยศเสียทีเดียว เขาประเมินกุ้ยไท่เฟยต่ำไป กุ้ยไท่เฟยมองความคิดในใจของเขาออก จึงได้ให้คนมาขอยาแก้พิษกับข้าก่อนแล้ว”

“หา?” หูฮวนซีรู้สึกพูดไม่ออกบอกไม่ถูกแล้ว “หากมองความคิดในใจของเขาออก เพียงไม่ต้องดื่มหนอนพิษอะไรนั่นเข้าไปก็พอแล้ว เหตุใดถึงต้องใช้ยาแก้พิษด้วย?”

“แผนการของกุ้ยไท่เฟย ความจริงแล้วสูงกว่าอ๋องหนานหวยมากนัก นางจะต้องคิดหาทุกวิถีทาง ส่วนนางจะทำอะไรนั้น ข้าไม่อาจรู้ได้ แต่ข้าแน่ใจอย่างหนึ่งว่า หากอ๋องหนานหวยไม่เห็นว่านางพิษกำเริบ ก็จะให้คนฆ่านางทิ้งไปเลย ข้างกายของนางมีนักฆ่าเดนตายอยู่ ”

หูฮวนซีส่ายหัวอย่างอดไม่ได้ “พวกเขาสองแม่ลูก ช่างพิลึกพิลั่นเสียจริง”

“พิลึกพิลั่น?”

“ที่สุด” หูฮวนซีมองนางด้วยสายตาเป็นประกาย “ขอบใจเจ้ามากที่บอกข้า ข้าจะนำมันไปบอกหลีโม่”

“เจ้าอย่าบอกว่าข้าเป็นคนบอกเจ้าล่ะ” ซุนฟางเอ๋อร์มีสีหน้าไม่ปกติเท่าไหร่นัก “ข้าไม่อยากให้นางคิดว่าข้ากำลังช่วยเหลือ”

“อันที่จริงแล้ว...เจ้าสามารถรับหลีโม่เป็นเพื่อนได้นะ” หูฮวนซีกล่าว