พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 490

ตอนที่ 490 นักฆ่าเข้าจู่โจม

เช้าวันรุ่งขึ้น มีคนเข้าวังมาส่งสาร บอกว่าอ๋องซื่อเจิ้งถูกซุ่มโจมตี ตอนนี้กำลังบาดเจ็บหนัก เกรงว่าหากนานวันเข้าจะเป็นอันตรายถึงชีวิตได้

ข่าวนี้ ได้ยินมาจากอ๋องเย่ จึงเป็นข้อมูลที่น่าเชื่อถือ

ที่พระราชวังซีอาน ย่อมได้รับข่าวนี้ ในต้อนเที่ยง จึงเห็นอาฝู ออกจากวังไปอย่างกะทันหัน ตอนที่กลับมา ก็พาซุนฟางเอ๋อร์เข้าวังมาด้วย

ซุนฟางเอ๋อร์อยู่ในตำหนักประมาณหนึ่งชั่วยามเห็นจะได้ จากนั้นนางก็ถูกส่งตัวกลับโดยอาฝู แต่ตอนค่ำ อาฝูไม่ได้กลับมา

เช่าวันที่สอง หลีโม่ไปที่พระราชวังซีอาน เพื่อจุดธูปเคารพฮองไทเฮา

ทั่วทั้ง พระราชวังซีอาน เต็มไปด้วยกลิ่นที่ทำให้นางรู้สึกสะอิดสะเอียนบางกลิ่น

นั่นก็คือกลิ่นน้ำส้มสายชู

ทั้งตำหนักล้วนมีกลิ่นเช่นนี้ตลบอบอวลอยู่ ตั้งแต่เปิดประตูจนถึงเข้ามาในตำหนัก ล้วนอบอวลไปด้วยกลิ่นน้ำส้มสายชู

หลีโม่คิดถึตอนที่เหล่าชีให้นางดื่มน้ำส้มสายชู อาซื๋อกูกูก็บอกให้นางดื่มน้ำส้มสายชู หรือว่าหนอนยาพิษจะมีความสัมพันธ์บางอย่างกับน้ำส้มสายชู?

หลังจากที่นางจุดธูปบูชาเสร็จแล้ว จึงขอพบกุ้ยไท่เฟย

แต่กุ้ยไท่เฟยไม่ยอมให้นางเข้าพบ อยู่แต่ในห้องนอนตลอดเวลา

เมื่อหลีโม่ไม่ได้พบนาง ย่อมไม่มีทางยอมแพ้ นางพุ่งเข้าไปในนอนทันที

“เสี้ยหลีโม่ เจ้าบังอาจมาก!” กุ้ยไท่เฟยเดิมทีก็นั่งไม่ติดอยู่แล้ว พอเห็นเสี้ยหลีโม่พุ่งเข้ามา สีหน้าของนางก็เกรี้ยวกราดขึ้นมาทันที

“กุ้ยไท่เฟย!” หลีโม่มองไปที่นาง “ข้ามาที่เนี่ยเพราะมีเรื่องจริงอยากจะบอกท่าน”

“เรื่องของเจ้า ข้าไม่อยากฟัง ออกไป!” กุ้ยไท่เฟยพูดด้วยความโมโห

หลีโม่พบว่ากลิ่นน้ำส้มสายชูในห้องนอนนี้มันรุนแรงมาก นางมองไปที่โต๊ะ ก็พบว่าบนโต๊ะมีถ้วยใบหนึ่งวางอยู่ น่าจะเป็นน้ำส้มสายชูเก่า

อีกทั้งด้านข้างยังมีถ้วยเล็กๆ วางอยู่ บนถ้วยนั้นเหมือนจะมีหยดเลือดที่แข็งตัวแล้วหลายหยด

แม่พิษคือนางจริงๆ หรือ?

แต่ว่า การแก้หวูกูมันง่ายดายขนาดนี้เชียวหรือ? แค่ดื่มเลือดของซุนฟางเอ๋อร์เพิ่มน้ำส้มสายชูก็พอแล้วหรือ?

เมื่อกุ้ยไท่เฟยเห็นนางมองไปรอบๆ จึงรีบเรียกทหารองครักษ์ “เอาตัวนางออกไป”

หลีโม่กล่าวว่า “ในเมื่อกุ้ยไท่เฟยไม่ยอมพูดกับข้า ข้าก็จะไป”

ที่นางดูร้อนรนและเกรี้ยวกราดเช่นนี้ ดูเหมือนว่าที่ซุนฟางเอ๋อร์พูดมานั้นจะไม่ใช่เรื่องเท็จ นางคือแม่พิษ

ในขณะเดียวกัน ก็ได้ข่าวว่าซือถูเย้นถูกลอบทำร้ายจนบาดเจ็บ และยังถูก “มีคนตั้งใจ” ส่งข่าวไปให้อ๋องหนานหวย ตอนนี้เขา

เพิ่งจะไปถึงเย่เจิน เมื่อได้ยินข่าว จึงรีบสั่งคนให้ไปตรวจสอบว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่ และ ก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใดอีก

ทหารลับนำการเคลื่อนไหวของอ๋องหนานหวยมาบอกเสี้ยหลีโม่ เรื่องนี้หลีโม่คิดเอาไว้ในใจแล้ว

นางออกจากวังไป เพื่อไปพบเสี้ยฮ่าวหราน

พออ๋องหนานหวยออกจากวังได้สามวัน กุ้ยไท่เฟยก็เรียซุนฟางเอ๋อร์เข้าวัง เหล่าไท่จูนก็เข้าวังมาตั้งแต่เช้าเหมือนเช่นเคย วัน

นี้กุ้ยไท่เฟยทำตัวปกติเช่นเดิม ไม่ได้มีสีหน้าสะอิดสะเอียนออกมา แต่กลับให้เปลี่ยนอาหารเหมือนกับพระราชวังซีอาน

การพูดคุยเป็นไปอย่างราบรื่น ไม่มีตรงไหนที่ไม่มีความสุข

หลังจากกินข้าวเสร็จแล้ว เหล่าไท่จูนกำลังจะกลับ กุ้ยไท่เฟยลุกขึ้นมาพยุงเหล่าไท่จูนไปที่ประตู ก่อนจะถอนหายใจเบาๆ “วันนี้ฟังที่เหล่าไท่จูนพูดมา ทำให้ข้าเหมือนพบทางสว่าง ชีวิตคนผู้หนึ่ง จะต้องการอะไรมากมายล่ะ? ช่างเถอะ เมื่อก่อนข้าหน้ามืดตาบอด ตอนนี้เหล่าปากลับแคว้นหนานก็ดีแล้ว ข้าจะได้เชื่อมความสัมพันธ์แม่ลูกกับเหล่าชีให้ดี”