พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 509

ตอนที่ 509 ข้าจะลงมือบ้างแล้ว

เสี้ยฮ่าวหรานเอาหัวมาซบไหล่หลีโม่ เขาตัวใหญ่โตตัวโต แต่ต้องงอตัวเพื่อซบลงไป “ท่านพี่ ท่านแม่มาหาข้า”

“มาหาเจ้าทำไม?” หลีโม่หันควับ เฉินหลิงหลงไม่ใช่คนดี

“นางบอกว่าคิดถึงข้า ” เสี้ยฮ่าวหรานพูดตาแดงๆ

“นอกจากนั้นละ?” หลีโม่คิดว่าต้องมีอะไรมากกว่านั้น

เสี้ยอ่าวหรานบอกว่า “คิดถึงข้า อยากซื้อของให้ข้า แต่ไม่มีเงิน นางมาขอเงินข้า แล้วนางก็จะให้ของข้า”

หลีโม่โมโห “นางบอกว่าจะเอาเท่าไร? จะให้ของเจ้าแล้วยังจะเอาเงินเจ้าอีกหรือ?”

“100ตำลึง แต่ข้าไม่มี”

“แล้วเจ้าได้ให้นางไปไหม?”

เสี้ยฮ้าวหรานลุกนั่งตรง มองหลีโม่ “ท่านพี่ นางบอกว่าข้าเป็นลูกของนาง ข้าต้องเลี้ยงดูนาง นี่เป็นหน้าที่ของข้า ข้าเคยถามชุ่ยยุ่นกูกู ชุ่ยยุ่นกูกูก็บอกว่าใช่”

“ชุ่ยยุ่นกูกูก็บอกให้เจ้าให้เงินนางหรือ?” หลีโม่โมโห ตอนแรกไม่น่าเอาชุ่ยยุ่นไว้ นึกว่าเขาจะเปลี่ยนตัวเองแล้ว ไม่คิดว่าจะมาร่วมมือกับเฉินหลิงหลงมาหรอกเจ้า

“ท่านพี่อย่าเพิ่งโกรธ ข้าให้นางไป50ตำลึง ข้าไปขอท่านแม่ ท่านแม่ให้ข้ามา”

หลีโม่ปลอบใจว่า “ท่านพี่อย่าเพิ่งโกรธ แค่50ตำลึงเอง ไม่เป็นไร”

50ตำลึง เฉินหลิงหลงก็นะ ยังจะมีหน้ามาเอา

เสี้ยฮ่าวหรานพูดยิ้มๆ “ข้าให้เงินนางไป50ตำลึง นางซื้อซื้อถังหูลู่ให้ข้า2ไม้”

สีหน้าภูมิใจมาก

หลีโม่กำหมัดแน่น “เอาเถอะ เจ้าก็เข้าวังมานานพอแล้ว กลับกันเถอะ ข้าก็ไม่ได้เจอท่านแม่นานแล้ว ครั้งนี้ข้าจะกลับไปด้วย”

“ดีเลย！” เสี้ยฮ่าวหรานดีใจจนกระโดดโลดเต้น

ตัดมาทางห้องทิงซวน หลีโม่เรียกชุ่ยยุ่นกูกูมาข้างหน้า

“พระชายา มีเรื่องอะไรหรือ?” ชุ่ยยุ่นกูกูถาม

หลีโม่พูดเสียงเย็น “ชุ่ยยุ่น ตอนแรกท่านแม่บอกว่าจะเลี้ยงเจ้าไว้ ข้าก็ไม่เห็นด้วย แต่ท่านแม่ก็ยังดื้อดึง ข้าก็เลยให้เจ้าอยู่ก่อน แต่เจ้าก็ไม่ควรเลย ไม่ควรม่ารวมหัวกับเฉินหลิงหลงมาหรอกเอาเงินเสี้ยฮ่าวหราน เจ้าไม่ต้องอยู่ที่นี่แล้ว เก็บของออกไปเถอะ”

ชุ่ยยุ่นกูกูนิ่ง “ข้าเปล่านะ”

“เปล่างั้นหรือ?” หลีโม่ขึ้นเสียงสูง “เสี้ยฮ่าวหรานมาถามเจ้าว่าเขาควรเลี้ยงดูเฉินหลิงหลงหรือไม่? เหตุใดเจ้าจึงบอกว่าสมควรแล้ว”

ชุ่ยยุ่นกูกูเป็นงง “แต่นายน้อยไม่ได้ถามข้าน้อยแบบนี้นะ เพราะข้าน้อยไม่รู้เลยว่าเฉินหลิงหลงมาถามเอาเงินจากเขา เขากลับมาถามข้าน้อยว่า เป็นลูกควรเลี้ยงดูแม่หรือไม่ ข้าน้อยมารู้เลยว่าเฉินหลิงหลงมา”

หลีโม่เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง “งั้นหรือ?”

“พระชายา ข้าน้อยไม่มีที่ไปแล้ว ตันชิงเสี้ยนจู่รับเลี้ยงข้าน้อย ข้าน้อยจะไปช่วยเหลือเฉินหลิงหลงมาหลอกลวงนายน้อยได้อย่างไร?” ชุ่ยยุ่นกูกูกล่าว

หลีโม่ได้ยินดังนั้นก็บอกว่า “ถ้าเช่นนั้น ข้าก็เข้าใจเจ้าผิด ขอโทษด้วย”

ชุ่ยยุ่นกูกูนิ่ง ขอโทษหรือ? เจ้านายจะมาขอโทษคนใช้ได้อย่างไร?

หลีโม่ก็เดินออกไปแล้ว เรื่องที่เฉินหลิงหลงมาขอเอาเงิน ทำให้นางคิดอะไรออกขึ้นมา บางที สามารถสร้างขึ้นจากทาง

อดีตองค์รัชทายาท

เรื่องที่เหลียงไท่ฝู้คนไปสังหารเหลียงพิง ก็ถูกนางบีบบังคับ ตอนนั้นไม่สมควรจะทำการใหญ่ และไม่อยากให้ฮ่องเต้ป่วยเพิ่ม พอมาคิดถึงตอนนี้ นางนั้นคิดมากเกินไปแล้ว

เจ้าอยากให้คนอื่นสุขสบาย แต่คนอื่นไม่คิดกับเจ้าแบบนั้น

ทางอดีตองค์รัชทายาท ก็ถูกสอดส่องตลอด

หลีโม่ก็รู้เรื่องทางนั้นบ้าง จากนั้นก็ไปปรึกษากับอ๋องเหลียง

ถึงอย่างไรก็เกี่ยวข้องกับแม่ของเขาและตัวเขาเอง ดังนั้น เรื่องนี้ ต้องผ่านการตกลงจากเขา

อ๋องเหลียงได้ยินแผนของหลีโม่ ก็รีบตอบตกลง เขาตอบรับ หลีโม่ก็กลับไปหาเสี้ยฮ่าวหราน ให้เขาผลิตยาพิษที่เหมือนกับของนักฆ่าพวกนั้นขึ้นมา

ตัดมาทางฝั่งกุ้ยไท่เฟย ก็รอข่าวจากทุกตำหนัก จับจ้องไปที่ตำหนักซีเวยและวังหุ้ยชิ่ง