พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 547

บทที่ 547 เจ้าจะฆ่าข้า

ฮ่องเต้ดูหงุดหงิดเป็นอย่างมาก เขาเอามือไขว้หลังแล้วเดินวนรอบ “ปิดประตูเมืองหรือหรือยัง？ธนูจำนวนมากขนาดนั้น น่าจะเอาออกไปไม่ได้”

“ข้ามีคำสั่งให้ปิดประตูเมืองแล้ว และสั่งให้คนตรวจสอบรอบๆ”

“เรียกอ๋องเย่พาคนไปตรวจสอบ ยังไงก็ต้องสืบธนูชุดนั้นให้เจอจนได้”

“ขอรับ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้！” แม่ทัพจางรับคำสั่งแล้วจากไป

หลังจากที่แม่ทัพจางจากไป ฮ่องเต้ก็ไม่มีอารมณ์กินเหล้า แต่อ๋องฉียังอยู่ เขาเลยต้องทำเป็นกระปรี้กระเปร่าเพื่อรับมือ

ภายในตำหนักซีเวย

มีเงาของคนสองคนกระโดดลงจากกระเบื้อง แล้วเดินตรงไปที่ตึกที่ซุนฟางเอ้อร์พักอยู่

ไม่นาน ก็มีคนสวมชุดดำอุ้มหญิงสาวคนหนึ่งเดินออกมา และเพียงแค่กระโดดเล็กน้อยก็ขึ้นไปอยู่บนหลังคา

หลังจากนั้นอีกไม่นาน ซุนฟางเอ้อร์ก็เดินออกมาจากตึก หลังจากที่นางเดินออกมา ก็มองไปรอบๆ ให้แน่ใจว่าไม่มีคน แล้วเดินออกไปจากประตูด้านข้าง

แต่ว่า ฮ่องเต้สั่งให้คนเฝ้าดูนางไว้ ถ้านางไม่ออกไปก็ไม่มีอะไร แต่ถ้าเกิดออกนอกตำหนักซีเวย ก็จะมีคนคอยแอบติดตาม

คนที่คอยแอบติดตามเขาจะมีคนหนึ่งกลับไปรายงานให้ฮ่องเต้ แล้วอีกสองคนจะติดตามต่อ

การดื่มเหล้าครั้งนี้ของฮ่องเต้ นั้นไม่ราบรื่นเลย คนในวังรายงานเขาว่าซุนฟางเอ้อร์แอบออกไปข้างนอก ทำให้เขาตื่นตัวขึ้น เรียกคนต้องตามซุนฟางเอ้อร์ให้ได้ ว่านางไปพบใคร

อ๋องเหลียงก็มาหาฮ่องเต้ เดิมทีฮ่องเต้ก็อารมณ์ไม่ดีอยู่แล้ว เเต่เมื่อเห็นอ๋องเหลียงไม่นั่งดื่มเหล้าดีๆ แล้วพูดด้วยความโกรธเล็กน้อยว่า “เจ้าจะทำอะไร？”

อ๋องเหลียงพูดด้วยเสียงที่เบาว่า “เสด็จพ่อ เมื่อกี๊ข้าได้พบแม่ทัพจางมา เลยได้รู้ว่าทางท่านลุงแปดนั้นมีอะไรเกิดขึ้น ถ้าอย่างนั้น ให้ข้าไปแล้วใช้การไปเยี่ยมป่วยเป็นเหตุผล เพื่อไปตำหนักอ๋องหนานหวยตรวจสอบข้อเท็จจริง”

เมื่อฮ่องเต้ได้ฟังเช่นนั้น ก็เก็บอารมณ์โกรธ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่ำว่า “ก็ดี เจ้ารีบไป แต่ต้องระงับอารมณ์และคำพูด แล้วอย่าตีหญ้าปลุกงู”

“ขอรับ ข้าจะไปเดี๋ยวนี้” อ๋องเหลียงกล่าว

ข่าวไม่ดี เข้ามาหูของฮ่องเต้เรื่อยๆ

ซุนฟางเอ้อร์ไปพบคนสองคนที่ตำหนักจูฟู หนึ่งในนั้น เป็นซางชิวที่อยู่ข้างๆอ๋องหนานหวย ส่วนอีกคนหนึ่ง ตามการคาดเดาของสายลับของฮ่องเต้ น่าจะเป็นพ่อค้าค้าอาวุธของแคว้นต้าโยว่

และหลังจากที่อ๋องเหลียงได้ออกจากวัง แล้วขึ้นรถม้า องครักษ์ต้าจินก็ขึ้นรถม้าตามไปด้วย

เมื่อถึงตำหนักอ๋องหนานหวย อ๋องเหลียงสั่งให้คนเข้าไปรายงาน ว่าเป็นพระราชโองการให้มาเยี่ยมป่วย

ลู่กงกงมาแล้วสองครั้ง ครั้งแรกพาหมอหลวงมา ครั้งที่สอง ก็เพราะฮ่องเต้มีพระราชโองการให้อ๋องหนานหวยเข้าวัง แล้วอ๋องหนานหวยก็แกล้งสลบ

เพราะฉะนั้น ครั้งนี้ที่อ๋องเหลียงมา ซางชิวเลยบอกกับอ๋องหนานหวยว่า ฮ่องเต้น่าจะให้เขามาสืบว่าอาการป่วยนั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่ ต้องพบ

อ๋องเหลียงพาองครักษ์ต้าจินเข้าไป หลังจากที่เข้าไป องครักษ์ต้าจินก็ไปปิดประตู และหลังจากที่ปิดประตู ก็ทำท่าทางดึงใบหน้า

การหันหลังนี้ ทำให้ซางชิวตกใจมาก “อ๋องซื่อเจิ้ง？”

เดิมทีอ๋องหนานหวยนอนอยู่บนเตียงด้วยความอ่อนล้า เมื่อได้ยินเสียงของซางชิว ก็รีบลุกขึ้น

เป็นอย่างที่คิด แค่เห็นซือถูเย้นสวมชุดขององครักษ์ต้าจิน แล้วเดินเข้ามา แล้วอ๋องเหลียงก็ยืนเฝ้าอยู่ที่หน้าประตู แล้วไม่ขยับไปไหน