พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 584

บทที่ 584 หลอกใจคน

ฉินโจวครุ่นคิด จริงๆแล้วนางไม่อยากเชื่อว่าอ๋องฉีจะยกทัพมากบฏ แต่ว่า ถ้าอ๋องฉีถูกซือถูเย้นเป่าหูเล่า?

หลายปีมานี้อ๋องฉีก็หายหน้าหายตาไป ปากบอกว่าสงบศึก แต่มันจะง่ายเช่นนั้นเลยหรือ แคว้นเป่ยม่อมีกำลังทหารแข็งแกร่ง ถ้าไม่ไปบุกรุกเมืองอื่นๆ เมืองอื่นๆก็มองแคว้นเป่ยม่อเป็นศัตรูอยู่ดี

อ๋องฉีไม่เข้าใจจุดนี้ เอาแต่อยากจะสงบศึกกับเมืองอื่นๆ จะสงบได้จริงๆหรือ? ใครก็ไม่อยากจะทำศึกสงคราม

“เสี้ยหลีโม่บอกว่า โรคระบาดนี้มาจากหนู หนูเป็นพาหะนำโรค จะระบาดออกไป ทั้งแคว้นเป่ยม่อก็จะติดโรคนี้ ไม่เพียงแค่แคว้นเป่ยม่อ แคว้นใกล้เคียงก็จะได้รับผลกระทบไปด้วย ท่านแม่ทัพ ท่านลองคิดดู ถ้าข่าวพวกนี้ลือไปถึงแคว้นอื่นๆ พวกเขาจะคิดกันเช่นไร?”

ฉินโจวกล่าว “ฮองเฮาไม่ต้องกังวลใจไป จะไม่มีใครเชื่อคำพูดของนาง”

ตอนที่ฉินโจวพูดออกมานั้น ก็มองหน้าฉาวฮองเฮา ฉินโจวเป็นคนฉลาด นางรู้ว่าฉาวฮองเฮาก็เป็นคนฉลาด คำพูดที่ไม่น่าเชื่อถือพวกนี้ ฉาวฮองเฮาคงไม่เก็บเอามาใส่ใจ แต่เอามาพูดต่อหน้านาง ทำให้นางรู้สึกแปลกๆ

แต่ว่า นางกับฉาวฮองเฮารู้จักกันมานาน ถึงแม้คำพูดของนางจะทำให้นางรู้สึกแปลกๆ แต่ก็ไม่คิดอะไรมาก

ฉาวฮองเฮาดูท่าทีว่าพูดต่อไม่ได้แล้ว ก็พูดขึ้นว่า “ช่างเถอะ ไม่พูดแล้ว มาดื่มเป็นเพื่อนข้าหน่อยมา”

“ได้เลย หม่อมฉันดื่มให้ฮองเฮาหนึ่งจอก ” ฉินโจวยกจอกเหล้า

ตอนที่จะออกจากวัง ฉาวฮองเฮาก็มาเตือน “ท่านแม่ทัพอยู่ในเมืองหลวงก็ระวังตัวด้วย เพราะไม่รู้ว่าซือถูเย้นอยู่ที่ไหน ถ้าเป็นดั่งอี๋เฟยพูด เขาก็อาจจะลงกับท่านแม่ทัพ ถ้าท่านเป็นอะไรขึ้นมา แคว้นเป่ยม่อของเราก็จะไม่มีใครนำทัพ ถึงตอนนั้นก็แย่แน่นอน ”

ฉินโจวหัวเราะ “เช่นนั้น หม่อมฉันก็อยากจะดูเหมือนกันว่า ซือถูเย้นจะทำอะไรได้บ้างในแคว้นเป่ยม่อของเรา”

พูดจบ ก็ยกมือคำรับจากไป

ฉาวฮองเฮายืนอยู่บนบันไดศาลา ยืนมองด้านหลังฉินโจวแล้วก็ยิ้มๆ

นางยกมือขึ้นมาจับ แล้วก็วางลง

ฉินโจวไปรับแม่ทัพฉินที่ตำหนักของฮองไทเฮา

นางสงสัยกับสถานการณ์ช่วงนี้มาก ดังนั้นก็เลยไม่ได้อยู่ในจวน แต่พาทหาร2คนออกไปด้วย

นางจะไปเขตโรคระบาดเพื่อดูสถานการณ์

นางไม่เชื่อที่เสี้ยหลีโม่พูด แต่ว่า ก็ต้องเห็นกับตาถึงจะวางใจ

เห็นศพเกลื่อนกลาดตลอดทาง มันเป็นเหมือนเข็มที่ทิ่มแทงหัวใจนาง

นางมาถึงเมืองอานแล้วม้ามัดไว้ แล้วเดินเข้าไปกับทหารอีกสองคน

ศพก็ยังคงกองเกลื่อนกลาดอยู่แบบนั้น จนอยากจะอ้วก

ฉินโจวเอามือปิดจมูกแล้วรีบเดินเข้าไป

หลังจากแผ่นดินไหว เมืองอานเต็มไปด้วยซากปรักหักพังล้มทับปิดเส้นทาง มีบ้านเรือนล้มทับร่างมนุษย์ แต่ก็ไม่มีใครมาเก็บกวาด

เมืองอานเหมือนกลายเป็นเมืองร้าง พอมองออกไปไม่มีคนออกมาเดินเลย

พอเดินไปสักพักก็มีทหารเดินมา ก้มหน้าก้มตาเหมือนกำลังหาอะไรบางอย่าง

ฉินโจวเรียกเขาให้หยุด “ผู้คนในเมืองไปไหนกันหมด? พาไปอยู่ที่ไหนกันหมด?”

ทหารคนนั้นมองฉินโจว “เจ้าเป็นคนนอกเมืองหรือ? กลับเถอะ เจ้าไม่ควรมาที่นี่”