พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 635

บทที่ 635 หลีโม่กลับเมืองหลวง

ในใจหลีโม่กับซือถูเย้นต่างก็พูดว่า อันตรายมาก

ไม่มีเวลามาสรุปความแล้ว ต้องรีบจัดสรรแบ่งคนออกไปแล้ว

ได้ คนก็มีแค่นี้ ดีที่อยู่ใกล้เมืองหลวง ซูชิงสามารถกลับไปจัดคนมา เอาองครักษ์ลับออกมาให้หมด และเตาเหล่าต้าที่คิดอยากออกไปสู้รบอยู่ตลอด คราวนี้ เขาก็มีส่วนด้วยแล้ว

อ๋องเย่เดินทางมาทั้งคืน ได้ยินว่าเกิดเรื่องวุ่นวายที่เป่ยม่อ เขาโทษท่านพี่เจ็ดกับพี่สะใภ้เจ็ดอย่างไม่เกรงใจ “พวกเจ้าประมาทมากเลย ฉู่จิ้งเป็นคนที่จะสามารถรับมือได้ง่ายๆหรือ? หลายปีมานี้ เขาหลบอยู่ข้างหลังฉาวฮองเฮากับอ๋องเจิ้นโก๋ มีความอดทนลึกล้ำอย่างนั้น หากในมือไม่มีอำนาจไม่มีอะไรดี จะสามารถนั่งบนบัลลังก์มังกรได้นานขนาดนี้หรือ? อำนาจของเขาก็คือตระกูลฉิน ไม่ใช่ฉินโจว พวกเจ้าล้วนโดนเขาหลอกแล้ว”

ซือถูเย้นกับหลีโม่ต่างก็ก้มหัวอย่างรู้สึกผิด ฉู่จิ้งชั่ว

องค์หญิงอานได้ยินเช่นนี้ ก็พูดขึ้นว่า “จริงหรือ? พูดได้ชัดเจนจริงๆ เพียงแต่เคยได้ยินมาว่าเจ้าก็เคยถูกเขาหลอก เกือบต้องถูกตัดแขนทิ้งทั้งสองข้าง ไม่ใช่เพราะข้าช่วยเหลือ ตอนนี้เจ้าคง...เชอะ” พูดเสร็จ แล้วก็กวาดตามองมือทั้งคู่ของเขา

อ๋องเย่ก็พูดขึ้นว่า “นั่นเป็นเพราะข้ารู้ว่ายังไงองค์หญิงก็จะต้องช่วย สุดท้ายข้าก็รอดปลอดภัยไม่ใช่หรือ? จะพูดไปยังข้าก็มีพวกพ้องเยอะที่สุด พวกเจ้าเพียงไม่กี่คนคิดอยากที่จะสั่นคลอนราชบัลลังก์ของฉู่จิ้ง? ช่างน่าขำ”

“พอล่ะ” ซือถูเย้นโกรธจัด เขาพูดมาคำหนึ่งยังจะพยายามอดทนได้ พูดมากขึ้นเรื่อยๆจึงอดทนไม่ไหวแล้ว “ยังไงนี่ก็เป็นเรื่องของเป่ยม่อ ใครจะไปรู้ว่าจะฉินโจวจะไม่ได้เรื่องขนาดนี้”

หลีโม่อดไม่ได้ที่จะช่วยแก้ต่างให้กับฉินโจว “นี่ไม่เกี่ยวกับฉินโจว นางเป็นเพียงนักรบ คิดอะไรง่ายๆ... บริสุทธิ์ใจ ถูกย่าทวดของตัวเองหลอกใช้ ยังไงนางก็ไม่ได้ตั้งใจ อีกอย่าง ใครจะไปรู้เหลาไท่ไท่ที่มีความยุติธรรมมาตลอด กลับโหดร้ายเลวทรามได้ขนาดล่ะ?”

หลังจากที่หลีโม่มาถึงยุคโบราณ พบว่าผู้หญิงยิ่งแก่ก็ยิ่งไม่ธรรมดา ตั้งแต่นายหญิงแก่จวนเฉิงเสี้ยงจนถึงกุ้ยไม่เฟย ยังมีไทฮองไทเฮา ตอนนี้ยังมีฉินเหลาไท่ไท่อีกคน ช่าง...เล่นไพ่นกกระจอกกันไม่ดีกว่าหรือ

บวกกับเหลาไท่จุนอีกคน สามารถซื้อม้าหรืออะไรก็ได้

ซือถูเย้นได้ยินนางช่วยพูดแก้ต่างให้กับฉินโจว ใบหน้าดำคล้ำ หรี่ตาที่ฉายไปด้วยแววแห่งเยือกเย็นลง “ใช่หรือ? รู้แต่แรกก็ทำตามวิธีของข้า ให้แม่ทัพใหญ่หลงรวบรวมฝ่ายจู่เหอยึดวัง ยังไงก็ดีกว่าลงมืออย่างบุ่มบ่ามแบบนี้ กลับเป็นการหลงกลฉู่จิ้ง”

เซียวโธ่พูดว่า “ข้ากลับคิดว่า ฉู่จิ้งนั้นรู้ว่าท่านอ๋องจะร่วมมือกับคนของฝ่ายจู่เหอยึดวัง ถึงได้ให้ฉินเหลาไท่ไท่ลงมือบังคับให้อ๋องเจิ้นโก๋ยึดวัง บางทีข้างกายฉินโจวอาจจะมีไส้ศึกมาตลอด แผนการและการกระทำของพวกเราอีกฝ่ายล้วนก็รู้ทั้งหมด หวนกลับไปคิดดีๆแล้ว ตอนที่ฉินโจวเข้าไปเอาเสบียงอาหารกับยาที่สวนสัตว์หยู้ซื่อ ทำไมถึงได้ง่ายขนาดนั้นล่ะ? บัตรเจ็บล้มตายก็แค่สิบกว่าคน”

“ก่อนหน้านี้เจอตัวไส้ศึกแล้วไม่ใช่หรือ? แต่...” หลิ่วหลิ่วคิดอยู่แปบหนึ่ง แล้วมองดูหลีโม่ “ทำไมพวกเราถึงคิดว่า ไส้ศึกมีเพียงคนเดียวล่ะ?”

หลีโม่รู้สึกท้อขึ้นมาทันที ความสำเร็จที่มีความสุขก่อนหน้านี้หายไปแล้วอย่างสิ้นเชิง

ถึงแม้อ๋องเย่ชอบดูความพ่ายแพ้ผิดหวังของคนอื่น แต่เกี่ยวข้องกับเรื่องใหญ่ ตอนนี้ต้าโจวได้ถอนทัพจนหมดแล้ว จะบอกให้กับเซียวเซียวจัดส่งทหารไปประจำยังจุดต่างเหมือนเดิม เกรงว่าจะเป็นไปไม่ได้แล้ว

ดังนั้น วิธีที่ดีที่สุด ก็คือช่วยเหลือฉินโจว ทำลายกลอุบายของฉู่จิ้ง ให้เขาพ้นจากตำแหน่งนั้นไปตลอดกาล ตายอย่างไรที่ฝั่งได้ก็ยิ่งดีที่สุด

หลังจากที่ปรึกษาหารือกันแล้ว ซือถูเย้นถามอ๋องเย่ว่า “ตอนนี้สถานการณ์ในเมืองหลวงเป็นอย่างไรบ้าง?”

อ๋องเย่หัวเราะ “ครึกครื้น”

“ครึกครื้น? ครึกครื้นยังไง? พูดที่สำคัญหน่อย” ซือถูเย้นพูดขึ้น

“ก่อนอื่น” อ๋องเย่ทำเป็นปรับเสียงในลำคอ “ขอแสดงความยินดีที่เจ้ามีพี่สะใภ้เพิ่มขึ้นอีกคน ท่านพี่ฮ่องเต้ของเราแต่งตั้งฮองเฮาแล้ว”

“เสด็จแม่เพิ่งสิ้นไปได้ไม่ถึงปี เขาก็แต่งตั้งฮองเฮาแล้ว?” แววตาซือถูเย้นเยือกเย็น

“ใช่ ห้องเฮาคนนี้มีฝีมือไม่เบา รับตราประทับอองเฮามาได้ไม่ถึงครึ่งเดือน วังหลังก็ถูกนางจัดการอย่างเข้มงวดเป็นระเบียบเรียบร้อย” อ๋องเย่พูดขึ้นอย่างเหน็บแนม

“ฮองเฮาองค์ใหม่คือใคร?” หลีโม่ถามขึ้น

อ๋องเย่ตอบว่า “หลานสาวคนโตของตระกูลหู หูฮวนหลิง ลูกพี่ลูกน้องของหูฮวนซี”