พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 657

ตอนที่ 657 โน้มน้าวฉินโจว

ได้ยินเสียงประตูเหล็ก หัวหน้าผู้คุมก็รีบบอกกับซูชิงว่า “ใต้เท้า ท่านต้องรีบหน่อยนะ เหลือเวลาไม่มากแล้ว”

ซูชิงคำนับ แล้วรีบเข้าไปในห้องขังของฉินโจว

ด้านในไม่ได้จุดตะเกียง อาศัยแต่แสงของทางเดินที่ส่องเข้าไป

ฉินโจวเห็นว่ามีคนมาก็เงยหน้าขึ้น แล้วก็มอง แล้วถามอย่างแปลกใจ “เจ้าเองหรือ?”

ซูชิงเห็นฉินโจวแย่ลงไปมาก ผมยุ่งไปหมด เสื้อผ้าก็ใส่ของนักโทษ ถึงจะเป็นเช่นนั้น แต่นางก็ยังไม่วายวางมาด

“อ๋องอิงจุ้น ท่านอ๋องให้ข้ามา” ซูชิงกล่าว

“ท่านอ๋องงั้นหรือ? ซือถูเย้นหรือ?” ฉินโจวลุกขึ้น สีหน้าเริ่มโกรธ “พวกเจ้ากลับไปกันแล้วไม่ใช่หรือ? กลับมาทำไมอีก เสี้ยหลีโม่ละ? นางกลับมาไหม?”

ซูชิงส่ายหัว “ไม่ มีแค่ท่านอ๋องและข้า พระชายาอยู่ที่แคว้นต้าโจวแล้ว”

ฉินโจวได้ยินดังนั้น ก็ถอนหายใจ แล้วก็ไม่ได้พูดต่อ

ซูชิงรีบถามต่อ “อ๋องอิงจุ้น เรื่องมันเป็นอย่างไรกันแน่? ใครเป็นคนฆ่าฮองเฮา”

ฉินโจวพูดเบาๆ ว่า “เจ้าให้ซือถูเย้นกลับไปเถอะ ไม่ต้องอยู่ที่แคว้นเป่ยม่อนี่ สถานการณ์ของแคว้นต้าโจวก็ไม่สู้ดีนัก หลีโม่อยู่ที่นั่นคนเดียวไม่ปลอดภัย ไม่ต้องเป็นห่วงข้า ทำตามที่สมควรเถอะ”

ซูชิงนิ่งไป “หมายความว่าเช่นไร? หรือว่าเจ้าเป็นคนฆ่าฮองเฮาจริงๆ?”

ฉินโจวมองเขา “จะเป็นข้าหรือไม่นั้น มันมีอะไรสำคัญ ที่สำคัญที่สุดก็คือ คนที่อยู่ในคุกคือข้า”

“เจ้าบ้าไปแล้วหรือ?” ซูชิงขึ้นเสียง “เจ้ารู้ไหม ถ้าเจ้าถูกลงโทษ ก็จะถูกยึดศักดิ์ความเป็นทหาร ถึงตอนนั้น อำนาจทหารก็จะไม่มีผู้นำ”

“ก็ไม่เป็นอะไร ฮ่องเต้ท่านฉลาด คงไม่เคลื่อนกำลังโดยพลการ อีกอย่างทั้งสองแคว้นเราก็เซ็นต์สัญญาสงบศึกแล้ว พวกเจ้าไม่ต้องมายุ่งเรื่องนี้ก็ได้” ฉินโจวกล่าว

ซูชิงหัวเราะ “เจ้าอาจจะยังไม่รู้ ว่าฉู่จิ้งยังไม่ตาย เขาไม่เพียงยังไม่ตาย และยังหมดยังเป็นแผนของเขา”

ฉินโจวหัวเราะ “คำของเจ้า ไปยินมาจากใคร? เขาเห็นศพเขากับตา ศพของเขาถูกสับจนเละ ถ้าแบบยังรอดมาได้ ก็ผีหลอกแล้ว”

“เจ้าอาจจะเห็นศพเขา แต่เจ้าได้ตรวจสอบไหม? วันนั้นหลิงลี่ปลอมเป็นเจ้า เจ้าดูออกไหม?” ซูชิงถามกลับ

ฉินโจวพูด “เป็นไปไม่ได้ ตามที่ข้ารู้ แคว้นเป่ยม่อไม่มีใครรู้วิธีแปลงโฉม แล้วยังหลอกได้ตั้งหลายคน ถ้ามีคนรู้ ก็คงไม่เก่งเช่นนั้น”

“แล้วถ้าไม่ใช่คนของแคว้นเป่ยม่อเล่า?”

ฉินโจวเริ่มเปลี่ยนสีหน้า “เจ้าว่าทั้งหมดมันเป็นแผน มันน่าขันสิ้นดี คงจะไม่ได้บอกว่าเขาจะวางแผนให้ฉู่โยว่กลับมาครองราชย์หลอกนะ? จะให้ยกบัลลังก์ให้เขาหรือ?”

“จะยกให้ได้อย่างไร? เขายังไม่ตาย ยังมีอำนาจอยู่ แล้วยังมีย่าทวดของเจ้าทำงานให้เขา ถึงตอนนั้น พอเจ้าตาย อำนาจทหารก็จะตกอยู่ในมือเขา มันก็ดีกว่าตอนแรกไม่ใช่หรือ? ถ้าเป็นตอนแรก เจ้าจะเอาอำนาจทหารให้เขาไหม?”

ฉินโจวโมโหมาก “ซูชิง เจ้าก็พูดเกินจริงไปนะ ถึงขั้นบอกว่าย่าทวดข้าไปรู้เห็นด้วย นางเองก็ไม่อยากมีสงคราม ไม่ต้องพูดว่าสิ่งที่เจ้าบอกมันไม่จริง ถ้ามันเป็นจริง แล้วฉู่จิ้งยังไม่ตาย นางก็ไม่มีทางชวยเหลือเขา”

ซูชิงหัวเราะ “แล้วเจ้าคิดว่า ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่คุกแห่งนี้? เจ้าไม่ได้เป็นคนฆ่าฮองเฮาหวาง แต่ย่าทวดของเจ้าฆ่าใช่ไหม? พวกเจ้าทะเลาะกันอยู่ด้านนอก ย่าทวดเจ้าก็ยื่นมือช่วยเหลือเจ้า ฆ่าฮองเฮาหวางตาย แต่เจ้าคิดดูนะ ย่าทวดของเจ้าเป็นใครกัน? นางจะวู่วามลงมือฆ่าคนเพียงเพราะฮองเฮาหวางทะเลาะกับเจ้างั้นหรือ? นั่นคือฮองเฮานะ อีกอย่าง เรื่องงานแต่งเจ้ากับหลานของแม่ทัพใหญ่หลง ก็เป็นย่าทวดเจ้าที่แนะนำใช่ไหม?”