พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 722

ตอนที่ 722 เหมาะสมแล้ว

หลีโม่คิดว่าคนคนนี้อยู่เป็น อย่างน้อย ก็ไม่ย่อท้อต่อชะตากรรมตนเอง สวรรค์ให้อะไรมา นางก็ยอมรับได้ทั้งหมด

คุณหนูที่ดูแลตระกูล ต้องกลายมาเป็นคนรับใช้ แต่ใบหน้าไม่มีแม้แต่ความน้อยใจ

อาจจะเป็นการแสดง หรือไม่ก็เป็นชีวิตนางจริงๆ

หลีโม่กล่าว “ฮองไทเฮาส่งเจ้าออกจากวัง แล้วมาอยู่จวนอ๋องนี้ ก็เพื่อจะให้เจ้าเป็นคนของท่านอ๋อง แต่เจ้าจะยอมเป็นแค่คนรับใช้หรือ?”

หวั่นจิ้งก็ยังไม่เงยหน้าขึ้น แล้วพูดนิ่งๆ ว่า “ในเมื่อหม่อมฉันถูกอยู่ในทะเบียนทาส ก็จะต้องรู้ตัวเอง มิอาจจะหวังสูง”

“อืม” หลีโม่พยักหน้า “เรื่องของเจ้า ข้าได้ยินท่านอ๋องพูดมาบ้าง เจ้ารู้หนังสือและคิดเลขเป็นไหม?”

“เรียนพระชายา หม่อมฉันรู้หนังสือบ้าง การคิดเลขก็พอรู้บ้าง” หวั่นจิ้งกล่าว

หลีโม่พูดกับเย็นเอ๋อร์ว่า “เจ้าไปเรียกให้กุ้ยหยวนให้เอาบัญชีของเดือนนี้มา แล้วเอาลูกคิดมาด้วย”

เย็นเอ๋อร์ตอบรับ แล้วไปจัดการ

หวั่นจิ้งไม่รู้ว่าควรทำอย่างไร และก็ไม่ถามอะไร ได้แต่ยืนรอด้านข้าง

ไม่นาน กุ้ยหยวนและเย็นเอ๋อร์ก็โมโหเดินเข้ามา กุ้ยหยวนถือสมุดบัญชีมา แล้วก็ถือลูกคิดมาด้วย พอเข้ามาก็ทำความเคารพ

“หวั่นจิ้ง เจ้าคิดบัญชีของเดือนนี้หน่อย” หลีโม่กล่าว

เย็นเอ๋อร์หน้าซีด แล้วมองหลีโม่อย่างตกใจ

หวั่นจิ้งก็ตกใจ แต่ก็ยังไม่กล้าถาม แล้วก็รับสมุดบัญชีและลูกคิดไว้ แล้วก็นั่งคุกเข่าลงคิดบัญชี

หลีโม่กล่าว “เจ้าจะนั่งอย่างนี้หรือ?”

หวั่นจิ้งกล่าว “ไม่เป็นไร ให้เสร็จเร็วที่สุด”

กุ้ยหยวนถาม “นี่คือบัญชีรายจ่ายเดือนนี้ของในจวน ไม่เยอะ แต่มีรายละเอียดเยอะ”

กุ้ยหยวนหมายถึงบัญชียิบย่อยพวกนี้ ไม่อาจจะคิดได้เสร็จเร็ว

หวั่นจิ้งยิ้มให้กุ้ยหยวน ส่วนมือก็คิดลูกคิดอย่างรวดเร็ว

มือของนางเรียวสวยมาก และท่าทางเร็วมาก ในห้องนั้น เสียงของลูกคิดดั่งทั่วห้อง แต่กลับทำให้เสียงนั้นมาน่าฟังขึ้นมา

กุ้ยหยวนจ้องมองนิ่ง ถึงแม้เขาจะมาทำบัญชีได้ไม่นาน แต่ก็ระยะหนึ่งแล้ว แต่ความเร็วไม่เท่าเขาเลยสักนิด

อีกอย่าง นางทั้งคิดลูกคิดทั้งเปิดสมุดบัญชี นางไม่ต้องใช้มือมาคิดเลย สายตามอง แล้วคิดเลย

เพียงพักเดียว นางก็ลุกขึ้น แล้วก็เอาดินสอแทรกในสมุดบัญชีไว้ แล้วพูดว่า “เรียนพระชายา คิดเสร็จเรียบร้อยแล้ว”

“กุ้ยหยวน ตรวจดูหน่อย” หลีโม่กล่าว

กุ้ยหยวนก็ขยับเข้าไปเอาลูกคิดมาคิด แล้วก็ทำตาโต “พระชายา เหมือนจะไม่มีอะไรผิดพลาด”

บัญชีเดือนนี้ เนื่องจากยังไม่ถึงสิ้นเดือน ดังนั้น กุ้ยหยวนยังไม่ได้คิดสรุป แต่ว่าในแต่ละวัน กุ้ยหยวนจะคิดรวบรวมไว้ ดังนั้น ค่าใช้จ่ายในแต่ละเดือน กุ้ยหยวนจะรู้ดีมาก ส่วนหวั่นจิ้งคิดออกมา ก็ไม่ต่างกับที่เขาคิดเลย

หลีโม่ก็ยิ้มอย่างพอใจ แล้วพูดกับกุ้ยหยวนว่า “ตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป เจ้าเป็นพี่เลี้ยงคอยดูนางหน่อย ให้นางรับงานจากเจ้า”

กุ้ยหยวนและเย็นเอ๋อร์หน้าซีดเล็กน้อย กุ้ยหยวนปากสั่นหน้าซีด “รับทราบ！”

“หวั่นจิ้ง เจ้ายอมรับไหม?” หลีโม่ถาม

หวั่นจิ้งก็เงยหน้าขึ้น แล้วน้ำตาไหล “พระชายา ไม่มีที่ไหนให้ผู้หญิงมาคิดบัญชีนะเพคะ”

“ที่นี่ไม่มีระเบียบอะไรมาก เจ้าแค่บอกว่ายอมรับได้หรือไม่ เท่านั้นพอ”

“หม่อมฉันขอบพระทัยพระชายาที่ช่วยเหลือ” หวั่นจิ้งคุกเข่าลง เสียงก็ยังนิ่งเหมือนเดิม แต่ตื่นเต้นมากขึ้น

หลีโม่กล่าว “ก็ต้องดูความอดทนเจ้า เจ้ากลับไปก่อนเถอะ”

“หม่อมฉันทูลลา”

หลังจากนางเดินออกพ้นประตูไป น้ำตาก็ไหลพราก