พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 745

บทที่ 745 ค้นเจอหลักฐาน

หลีโม่สั่งหวังจุ้นค้นสถานที่พักของซุนมามา แล้วก็ค้นพบเงินหนึ่งร้อยตำลึงกับปิ่นปักผม

ปิ่นปักผมอันนี้หยางมามาเอามาตรงหน้าหลีโม่ นางพูดว่า “ปิ่นปักผมอันนี้ บ่าวเคยเห็น เป็นของหมุยเฟยเหนียงเหนียง”

ปิ่นเงินกิ๊บหางหยกนี้ ไม่ถือว่าล้ำค่า แต่ฝีมือการทำประณีต เป็นของที่มาจากในวัง

ปิ่นอันนี้ หลีโม่เคยเห็นหมุยเฟยสวม แต่เพราะเป็นรูปแบบปิ่นธรรมดา เหนียงเหนียงในวังใครๆก็มี

“พระชายา จะให้ลงโทษนังบ่าวนั่นอย่างไรดี?” หวังจุ้นถาม

หลีโม่พูดว่า “ขังไว้ก่อน”

“ขอรับ” หวังจุ้นรับคำ

กลับมาถึงวังเหอสวี้ ยังไงหลีโม่ก็นอนไม่หลับ

นางไม่ได้เชื่อหมุยเฟย นางไม่เชื่อว่าหมุยเฟยจะหายาแบบนี้ได้ หมุยเฟยอยู่ในวังไม่มีอำนาจอะไร ทางตระกูลก็ไม่ให้ความช่วยเหลือ อยากได้เงินก็ไม่มีเงินให้ อยากได้อำนาจก็ไม่มีอำนาจให้ได้พึ่งพา และนางก็ไม่ได้โง่ขนาดนี้ รู้ทั้งรู้ว่าสถานการณ์ตอนนี้ค่อนข้างคับขัน เอายังจะหาเรื่องให้กับตัวเองในเวลาแบบนี้หรือ

“พระชายา เกรงว่าองค์หญิงจะตรงไปหาหมุยเฟย” หยางมามาพูด

หลีโม่คิดอยู่ประเดี๋ยว “ไม่เป็นไร ให้นางไปเถอะ”

“แต่หากองค์หญิงไป แล้วหมุยเฟยเหนียงเหนียงบริสุทธิ์ใจ เกรงว่าจะนางจะเปลี่ยนใจ” หยางมามาพูดขึ้นอย่างเป็นกังวล

“หากนางไม่ได้ทำจริงๆ ก็หนีไม่พ้น นางจะเกลียดเท่านั้น เกลียดคนที่ใส่ร้ายนางอยู่เบื้องหลัง เรื่องนี้ หากข้าเดาไม่ผิด จะต้องมีคนหลอกใช้นาง ตงหมุยนั่น คงจะหักหลังนานแล้ว”

หลีโม่ร้องเรียกว่า “หลิงลี่”

“เพคะ” หลิงลี่เข้ามาทางประตู

“เจ้าไปสืบประวัติตงหมุย ดูว่าก่อนหน้านี้นางรับใช้อยู่ที่ไหน”

หลิงลี่พูดว่า “ไม่ต้องไป เป็นคนในตำหนักหมุยเฟย ข้าสืบมาหมดแล้ว เดิมตงหมุยเป็นคนบ่าวใช้ทำความสะอาดในวังคนหนึ่ง ต่อมาได้เข้าไปรับใช้ในตำหนักเล่อชิง แต่ก็ทำเพียงพวกงานหนักๆ เดือนเจ็ดเมื่อปีที่แล้ว หมุยเฟยเหนียงเหนียงลื่นล้มข้างทะเลสาบ นางแบกหมุยเฟยเหนียงเหนียงกลับมา ตั้งแต่ครั้งนั้น ก็ได้เข้าไปรับใช้ในตำหนัก เมื่อสองเดือนก่อน ได้ถูกยกให้เป็นหัวหน้าดูแลตำหนักเล่อชิง”

“ไม่เคยรับใช้คนอื่นในวัง?”

“ไม่เคย”

หลีโม่แอบสงสัย บ่าวใช้ทำความสะอาดคนหนึ่ง กลับเพียงช่วงเวลาสั้นๆภายในหนึ่งปี สามารถได้ขึ้นเป็นหัวหน้าดูแลตำหนักเล่อชิง?

นี่เป็นการได้ขึ้นตำแหน่งอย่างผิดปกติ หมุยเฟยน่าจะไม่สามารถขึ้นตำแหน่งนางได้ด้วยตัวเอง บ่าวใช้นางกำนัลในวังล้วนต้องคำนึงถึงการมาก่อนการมาทีหลัง

และนางเคยไปตำหนักเล่อชิง เหมือนจะไม่เคยเห็นตงหมุยคนนี้ อย่างน้อย คนที่รักใช้ภายในตำหนัก ไม่มีตงหมุย ล้วนเป็นบ่าวใช้คนก่อนของหมุยเฟย

อีกอย่าง นางชื่อตงหมุย รับใช้หมุยเฟย กลับไม่มีการลบหลู่ชื่อหรือ?

“ใครเป็นคนยกให้ตงหมุยเป็นหัวหน้านางกำนัล?” หลีโม่ถามขึ้น

“ฮ่องเต้”

ดวงตาหลีโม่ประกายแววเยือกเย็น ฮ่องเต้? จะเป็นเขาไหม?

“ทำไมฮ่องเต้ถึงได้แต่งตั้งให้ตงหมุยเป็นหัวหน้านางกำนัล?”

หลิงลี่พูดว่า “เห็นบอกว่าตอนที่หมุยเฟยเอาน้ำซุปไปถวายฮ่องเต้ แล้วพานางไปด้วย พอดีกับที่ฮ่องเต้กำลังมีเรื่องให้หงุดหงิดที่จะต้องตัดสินเกี่ยวกับเรื่องการเมือง จึงได้พูดคุยกับหมุยเฟย หมุยเฟยคิดอะไรไม่ออก แต่ตงหมุยกลับเสนอความคิดเห็นที่ดี ฮ่องเต้ประทับใจ จึงยิ้มพูดกับหมุยเฟยว่า ทางกายเจ้ามีคนฉลาดหลักแหลม ดีกว่าหัวหน้านางกำนัลในตำหนักเล่อชิงในตอนนี้มาก อีกอย่าง ชื่อตงหมุยนี้ ก็เป็นชื่อที่ฮ่องเต้ประทานให้”

“อืม?” ทำไมฮ่องเต้ต้องประทานตั้งชื่อให้กับบ่าวใช้คนหนึ่ง

“ใช่ บอกว่านางมีรูปร่างหน้าตาเหมือนดั่งดอกเหมยในหิมะฤดูหนาว งดงามอย่างมีความภาคภูมิใจ”

“ฮ่องเต้ทำแบบนี้ เหมาะสมหรือ? ประทานชื่อว่าตงหมุย นี่ไม่เป็นการต้องห้ามไปแล้วหรือ?”

“ฮ่องเต้คงไม่ได้คิดถึงจุดนี้ในทันใด เมื่อพูดออกไปแล้ว ก็เอากลับมาไม่ได้แล้ว” หลิงลี่พูดขึ้น