พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 750

บทที่ 750 เริ่มต้นตอบโต้

หูฮวนหลิงเห็นทั้งสองคนยังไม่ทันได้คุยกันก็เริ่มทะเลาะกันขึ้นมาอีกแล้ว จึงหันไปมองซือถูจิ้ง

ซือถูจิ้งขมวดคิ้วพูดขึ้นว่า “เอาล่ะ พวกเจ้าหยุดกันก่อนเถอะ ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเสียหน่อย หลีโม่เจ้าก็เหมือนกัน ปกติก็เห็นเจ้าออกจะใจกว้าง ครั้งนี้ทำไมถึงได้ดักดานขนาดนี้? จะไปใส่ร้ายหมุยเฟยได้อย่างไร อย่าทะเลาะกันแล้ว เสียความหวังดีของฮองเฮาหมด”

สีหน้าหลีโม่เขียวปัด แต่ก็ไม่กล้าเถียงองค์หญิง พูดอย่างไม่พอใจว่า “แล้วทำไมซุนมามานั่นถึงชี้ว่าเป็นนาง ทำไมไม่ชี้ว่าเป็นคนอื่น?”

“คำพูดบ่าวใช้สามารถเชื่อถือ....”

ซือถูจิ้งกำลังจะพูดหลักการ กลับเห็นซุนฟางเอ้อร์จามขึ้นมา แล้วก็ล้มไปทางซ้าย ล้มลงบนตัวหลีโม่พอดี

“เหนียงเหนียง เหนียงเหนียง” หลีโม่ประคองนางไว้ ตบใบหน้าของนางอย่างตกใจ

เฮ้อ ซุนฟางเอ้อร์นี่ไม่มีความอดทนเลยสักนิด จะทะเลาะกันเสียก่อนไม่ได้หรือ? ทำไมต้องมาเร็วขนาดนี้

หยางมามายืนอยู่ด้านหลังหลีโม่ เห็นซุนฟางเอ้อร์เป็นลมกะทันหัน ก็รีบเข้าไปพร้อมกับสาวใช้ขององค์หญิงสองคน ช่วยประคองซุนฟางเอ้อร์

หูฮวนหลิงเห็นซุนฟางเอ้อร์เป็นลม ถึงแม้จะอยากให้นางตาย แต่ก็ต้องเสแสร้งสร้างภาพ รีบพูดถึงว่า “รีบไปตามหมอหลวงมา”

เหลียงเฟยพูดขึ้นอย่างเย็นชาว่า “พระชายาก็เป็นหมออยู่แล้วไม่ใช่หรือ? ให้พระชายาตรวจดูก็จบ คงเพราะว่าเมื่อคืนเหนื่อยมาก วันนี้จึงไม่ค่อยมีแรง”

คำพูดของเหลียงเฟยเหน็บแนมมาก ทุกคนฟังคำพูดของนางแล้ว ตาก็มองดูสีหน้าที่ขาวซีดเหมือนกระดาษของซุนฟางเอ้อร์อย่างสมน้ำหน้า

ซือถูจิ้งพูดว่า “ไม่ต้องพูดมากขนาดนั้น หยางมามา ฉินจือ พวกเจ้ารีบพาจาวกุ้ยเฟยเข้าไปพักผ่อนในตำหนัก แล้วให้คนไปเชิญหมอหลวง”

“เพคะ” หลายคนช่วยกันประคองซุนฟางเอ้อร์เข้าไปในตำหนัก ตำหนักว่านโซ่วนี้ถึงแม้จะไม่มีคนอาศัยอยู่ แต่ภายในมีสิ่งของครบทุกอย่าง

ก่อนที่หมอหลวงยังไม่มา หลีโม่ได้ตรวจชีพจรให้นางก่อน หูฮวนหลิงอยากเข้าไป กลับถูกซือถูจิ้งดึงข้อมือไว้ แล้วพูดกระซิบเตือนว่า “เจ้าทำไมถึงได้โง่ขนาดนั้น? อย่าตกเป็นผู้ต้องสงสัยไม่รู้หรือ?”

หูฮวนหลิงอึ้ง “ความหมายขององค์หญิงคือ?”

ซือถูจิ้งพูดอย่างไม่พอใจว่า “ทำไมอยู่ดีๆนางถึงได้เป็นลม? นางชำนาญอะไร?”

“นี่....” หูฮวนซีเข้าใจขึ้นมาทันที ซุนฟางเอ้อร์นี้ชำนาญการใช้พิษไสยศาสตร์ หากเข้าใกล้ตัวนาง หลงกลของนาง ถึงตอนนั้นจะลบล้างยังไงก็ไม่ออก

นางหันมา “ขอบพระทัยองค์หญิงที่เตือน”

ซือถูจิ้งพูดอย่างเย็นชาว่า “ข้าไม่ได้ตั้งใจจะช่วยเจ้า แค่ไม่อยากให้เจ้าทุกข์แว้งกัด ถึงตอนนั้น ฮ่องเต้ก็จะปลดฮองเฮาได้อย่างเป็นทางการ แล้วนางก็จะประสบความสำเร็จ”

หูฮวนหลิงกัดฟันพูดขึ้นว่า "จิตใจชั่วร้ายมาก"

"ก็เป็นเพียงสิ่งที่ฉันคาดเดา อาจจะไม่ใช่แบบนี้ บางทีนางอาจจะป่วยจริงๆ ดูรูปร่างหน้าตานางก็ไม่น่าเป็นคนที่บุญอะไร เจ้าก็เช่นกัน ข้างกายไม่มีคนที่มีความสามารถบ้างหรือ?"

หูฮวนซีพูดอย่างโศกเศร้าว่า “นี่...จริงๆข้า....”

“ข้างกายเจ้ามีคนที่รูปร่างไม่เลวคนหนึ่ง” ซือถูจิ้งมองดูหวั่นหุ้ย

หูฮวนหลิงถอนหายใจ พูดอย่างโศกเศร้าว่า “แต่ฮ่องเต้ไม่ชอบนี่”

“ฮ่องเต้มาหาเจ้ากี่ครั้ง? คงอาจจะไม่ได้ดูอย่างละเอียดด้วยซ้ำ หากหวั่นหุ้ยได้ไปอยู่กับซุนฟางเอ้อร์ ฮ่องเต้เห็นทุกวันคืน ก็จะไม่เหมือนกัน แต่ว่า เจ้าต้องมั่นใจว่าสามารถควบคุมนางได้” ซือถูจิ้งพูด

ในใจหูฮวนหลิงหวั่นไหว หวั่นหุ้ยคนนี้นางสืบมาแล้ว มีความทะเยอทะยานอยู่ หากนางเป็นที่โปรดปราน ก็ต้องพึ่งพาตัวเองถึงจะสามารถอยู่ได้อย่างมั่นคง จึงไม่กล้าทรยศนางอยู่แล้ว

เพียงแต่ จะส่งหวั่นหุ้ยเข้าไปอยู่ในตำหนักซีเวยยังไงล่ะ?

ซุนฟางเอ้อร์นั่นไม่ยอมรับแน่นอน

กำลังครุ่นคิดอยู่ ก็เห็นฉินจือเดินออกมา “ฮองเฮาเหนียงเหนียง ขอท่านส่งคนเข้าไปช่วยดูแลด้วยเถอะ พระชายาให้พวกบ่าวไปตักน้ำร้อนกับไปเอาเข็ม”

หูฮวนหลิงเงยขึ้นมองดูหวั่นหุ้ย แล้วรีบพูดขึ้นว่า “เจ้ารีบเข้าไปดูแลกุ้ยเฟยเหนียงเหนียง”

หวั่นหุ้ยพยักหัว แล้วก็เข้าไป