พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 753

ตอนที่ 753 ตรวจค้น

สิ่งที่อี๋กุ้ยเฟยคิด มันคือสิ่งที่หลีโม่คำนวณเอาไว้หมดแล้ว

หลีโม่เคยวิเคราะห์คนอย่างอี๋กุ้ยเฟยเอาไว้ นางเป็นคนที่เจ้าแผนการมาก แทรกแซงไปได้ในทุกโอกาส เก่งการร่ายรำ ไม่อย่างนั้น ด้วยฐานะหญิงในวังหลังคนหนึ่ง คงไม่อาจทำทุกอย่างที่ต้าเหลียงเป่ยม่อและเซียนเป้ยได้หรอก

อี๋กุ้ยเฟยเป็นหงส์ตัวหนึ่ง ที่ไม่มีทรัพย์ แต่หากมีช่องก็ไม่มีทางพลาด

ชะตาของฮ่องเต้ผูกไว้กับซุนฟางเอ้อร์ นางคุมซุนฟางเอ้อร์ได้ อีกทั้งยังคุมสถานการณ์ภายนอกไว้ได้อีก ซึ่งสามารถกำหนดตำแหน่งรัชทายาทขององค์ชายเจ็ดได้เลย

ดังนั้น ฉินโจวบอกว่านางอยากช่วยเหลือ นางคิดว่าไม่จำเป็น เพราะแค่อี๋กุ้ยเฟย ไม่จำเป็นต้องให้คนช่วย? นางเชื่อในความสามารถของอี๋กุ้ยเฟย

เพียงแต่ เรื่องในวังยุ่งไม่ได้ หากซุนฟางเอ้อร์ออกนอกวัง สถานการณ์มันไม่เหมือนกัน

เชื่อว่าเจ้าเจ็ดก็คงจัดการเรื่องนี้เรียบร้อยแล้ว

ทุกเรื่องต้องมีการเตรียมการไว้หมดแล้ว รอแค่จังหวะเท่านั้น

ซุนฟางเอ้อร์จะต้องออกนอกวังทุกเดือน เรื่องนี้นางรู้ดี มันเป็นโอกาสที่อี๋กุ้ยเฟยจะลงมือ

ในตำหนักซีเวย

เพราะครั้งที่แล้วซุนฟางเอ้อร์สลบ ยิ่งทำให้ฮ่องเต้ให้ความสำคัญกับนางมากขึ้นไปอีก นางไปไหนมาไหนก็ต้องมีคนคอยติดตามตลอด เพื่อไม่ให้นางไปสลบในตำหนักของฮองไทเฮา

เพราะในครั้งนั้น ทำให้ฮองไทเฮาไม่พอใจอีก ต่อว่าซุนฟางเอ้อร์ว่าได้รับความโปรดปรานจนเหลิง ต่อหน้าฮองเฮากับสนมในวังที่มาถวายพระพร ไม่ไว้หน้าฮ่องเต้เลย

หลังจากตำหนินางแล้ว ก็สั่งให้ฮองเฮาไปที่ตำหนักซีเวย ใช้เหตุผลว่าจะไปเยี่ยม แล้วต่อว่านางอีก

หูฮวนหลิงอยากจะไปหาซุนฟางเอ้อร์ แต่ว่า ก่อนหน้านี้ซุนฟางเอ้อร์ไม่ได้มาถวายพระพรนางเลย จะให้นางลดเกียรติของนางไปหานางก่อนไม่ได้

แต่ว่า วันนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว ตอนนี้อี๋กุ้ยเฟยคิดจะแตะต้องนาง ตัวนางจะไปอยู่ปลายปากกระบอกปืนไม่ได้ ไม่อย่างนั้นหากถูกตรวจสอบขึ้นมา นางจะเดือดร้อนเป็นคนแรก

นางเห็นว่าเหลียงเฟยอยู่ที่นี่ เลยสั่งให้หมุยเฟยไปเยี่ยมซุนฟางเอ้อร์

อย่างน้อย หลังจากนั้นหากเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา ก็จะได้มีพยาน ว่านางไม่เคยไปตำหนักซีเวย

หมุยเฟยลังเลแล้วพูดว่า “แต่ว่า ฮองไทเฮาให้พระนางไป หม่อมฉันว่ามันไม่ค่อยดีนักนะเพคะ?”

“ข้าก็อยากดูให้เห็นกับตา แค่โดนลมนิดหน่อย วันนี้ก็ปวดหัวแล้ว รบกวนหมุยเฟยสักครั้งเถอะ”

หูฮวนหลิงพูดจบ ก็ไม่รอให้นางตอบ เดินตรงไป

สีหน้าของหมุยเฟยไม่ค่อยเต็มใจเท่าไหร่ เขาพูดว่า “เฮ้อ ไม่แปลกใจเลยที่ถูกคนสั่งอย่างเดียว”

เหลียงเฟยได้ยิน ยิ้มแล้วพูดว่า “ฮองเฮาไม่อยากเห็นนางจิ้งจอกนั่น ที่จริงก็ไม่มีใครอยากเห็นหน้านางสักคน? ท่านพี่หมุยเฟยเองคิดว่าก็คงไม่อยากเห็นเหมือนกันใช่ไหมล่ะ?”

“ถ้ายังไงเจ้าก็ไปสักครั้งเถอะนะ?” หมุยเฟยมองไปที่นาง แล้วพูด

เหลียงเฟยทำหน้างอน ๆ “ไม่ ข้าไม่ไปหรอก ตำหนักซีเวยเป็นตำหนักบรรทมของฝ่าบาท ไปเฝ่าบาทยังดี แต่ไปพบหน้านางเพื่ออะไร?”

หมุยเฟยถอนหายใจแล้วพูดว่า “นั่นสิ? ช่างเถอะ ข้าไปก็ได้”

พูดจบ นางก็พา จู๋เอ๋อ ไปที่ตำหนักซีเวย

วันนี้ฝ่าบาทไปประชุมเช้า อย่างน้อยต้องรอถึงเที่ยงถึงจะกลับมา

หมุยเฟยเข้าไปในตำหนักซีเวย เห็นหลี่ซ่วยหยุ่นนั่งอยู่ที่ชิงช้าหน้าทางเดิน นางมองมา สายตาเหมือนจะผิดหวัง “พระสนมหมุยเฟยเองเหรอ”

นางลุกขึ้นมา คำนับหมุยเฟย

“ดีขึ้นบ้างหรือยัง?” หมุยเฟยถาม นางรู้มาว่านางล้มป่วยลงเมื่อหลายวันก่อน ลงจากเตียงไม่ได้เลย

“ดีขึ้นมากแล้ว” หลี่ซ่วยหยุ่นสีหน้านิ่งมาก

“รักษาตัวให้ดีนะ” หมุยเฟยพูดจบ ก็ขอตัว