พิษรักองค์ชายโฉมงาม นิยาย บท 754

ตอนที่ 754 หมุยเฟยได้รับความไม่เป็นธรรม

หมุยเฟยกางแขนออก “มามาอยากตรวจก็ตรวจเลย”

มามาเดินขึ้นหน้ามาจริง แล้วค่อย ๆ ตรวจค้นไปในชายเสื้อของนาง ด้านในมีถุงผ้า ป้ายเอว เมื่อแน่ใจว่าไม่มีอะไร ก็ขอขมา “พระสนมทรงอภัยด้วยเพคะ กลับดีดีนะเพคะ”

แต่ก็ไม่ได้อธิบายว่าทำไมถึงต้องตรวจค้น แล้วก็ไม่ได้พูดอะไรมากด้วย เมื่อค้นแล้วไม่เจออะไร ก็ไปทันที

หลังจากหมุยเฟยออกจากตำหนักซีเวยแล้ว จู๋เอ๋อ สีหน้าซีดมาก หมุยเฟยพูดว่า “เจ้ากลับตำหนักเล่อชิงไปก่อน ข้าจะไปคุยกับพระสนมอี๋กุ้ยเฟยก่อน”

จู๋เอ๋อ รีบมองไปที่นาง แล้วพูดว่า “เพคะ”

หมุยเฟยพูดว่า “อะไรที่เจ้าไม่ควรเห็น เจ้าก็ไม่ต้องมอง”

“เพคะ” จู๋เอ๋อ พูดอย่างหวาดกลัว

หมุยเฟย “อือ” จู๋เอ๋อ เชื่อใจนางได้ แต่ว่า ก็ยังต้องเตือนอยู่ หมุยเฟยไปที่ตำหนักอี๋หลาน

ที่จริง ช่วงนี้ หมุยเฟยไม่ค่อยมาที่นี่สักเท่าไหร่

เดิมสองคนก็ไม่กินเส้นกันอยู่แล้ว แต่อี๋กุ้ยเฟยคิดวว่าหมุยเฟยไม่กล้าทำอะไรแน่ ดังนั้น นางเลยไม่คิดจะไปแก้ปมปัญหากับนาง

หลังจากหมุยเฟยได้พบหน้าแล้วก็ทำความเคารพ จากนั้นก็นั่งลง ก็เหมือนมีแต่ความโมโห ไม่พูดอะไรเลย

พระสนมกุ้ยเฟย “ใครทำให้พระสนมหมุยเฟยโกรธขนาดนี้? เล่าให้ข้าฟังหน่อยได้ไหม ข้าจะได้ช่วยเจ้าได้”

หมุยเฟยเงยหน้ามองไปที่นาง “ช่างเถอะ ข้าแค่ไม่รู้จะไปไหน คิดอยากหาคนคุยด้วย ทั่วทั้งวังหาคนคุยด้วยไม่ได้เลย เลยมาหาท่าน”

พระสนมอี๋กุ้ยเฟยยิ้ม ทั้งสองยื่นมือไป เล็บมือโผล่ออกมา มันเป็นสีแดงเหมือนเลือด

“สวยไหม?” พระสนมอี๋กุ้ยเฟยเหมือนไม่ได้สนใจว่าหมุยเฟยโกรธอะไรมา

หมุยเฟยเหลือบไปมอง “สวย”

อี๋กุ้ยเฟยเก็บนิ้วกลับมา แล้วมองมาที่นาง “เอาล่ะ มีอะไรไม่สบายใจ เจ้าก็เล่ามาให้ข้าฟังสิ เรื่องของเจ้ากับพระชายาอ๋องซื่อเจิ้งเหรอ?”

หมุยเฟยโบกมือ แล้วพูดว่า “ข้ากับนางมีเรื่องอะไร? นางคิดมากไปเอง ข้าไม่ได้สั่งให้ ตงหมุย ทำร้ายนาง ไม่รู้นางแพศยานั่นมันขโมยปิ่นของข้าออกไปได้ยังไง”

“หือ?” พระสนมกุ้ยเฟยกลอกตา “ในเมื่อเจ้าไม่ได้ทำ จะไปสนใจนางทำไม? เจ้ากับนาง ก็พอ ๆ กัน ถึงเวลานางแล้ว”

หมุยเฟยถอนหายใจ “นางไม่ต้องสนใจ เพียงแต่ เจ้ารู้อะไรเหรอ?”

นางนั่งเข้ามาใกล้ แล้วพูดว่า “ข้าได้ยินมาว่า ซุนฟางเอ้อร์ท้อง”

พระสนมกุ้ยเฟยมองไปที่นาง “แล้วยังไง? เจ้าเองก็มีลูกชายไม่ใช่หรือไง?”

หมุยเฟยรู้สึกหงุดหงิดมาก “ฝ่าบาทตอนนี้ก็ไม่ได้สนใจในตัวข้า ไม่ได้ให้ความสำคัญกับลูกสามเลย หากนางคลอดลูกชาย ฐานะของข้าก็คงไม่เหลือแล้ว”

“กังวลอะไร? องค์ชายสามยังไงก็ได้รับแต่งตั้งเป็นอ๋องอยู่แล้ว เจ้าก็แค่ตามเขาไปอยู่สุขสบายก็พอ”

“เจ้าไม่กังวลเหรอ?” หมุยเฟยอดถามไม่ได้ เหมือนที่นางมาในวันนี้เพื่อหาพวก “ตอนนี้ซุนฟางเอ้อร์ได้รับความโปรดปรานอยู่คนเดียวในวังหลัง หากมีลูกชายอีก ส่งผลต่อตำแหน่งของพระสนมแน่”

พระสนมกุ้ยเฟยยิ้ม “ข้าไม่สนใจหรอก”

หมุยเฟยอดจะระบายออกมาไม่ได้ “เฮ้อ เจ้าเองก็ไม่สนใจ ทุกคนเหมือนจะไม่สนใจ ถือว่าข้าคิดมากไปเองก็แล้วกัน”

“เจ้าคิดมากแล้ว” อี๋กุ้ยเฟยลุกขึ้น ทำหน้าทำตาเหมือนดูถูก “ข้ายังมีเรื่องต้องทำ เจ้ากลับไปก่อนเถอะ”

เชื่อว่าอี๋กุ้ยเฟยคงจะรู้สึกว่า ที่นางไปในวันนี้ก็เพื่อให้นางช่วยออกหน้า กำจัดซุนฟางเอ้อร์

อี๋กุ้ยเฟยคิดแบบนั้นจริง ๆ ดังนั้นหลังจากที่หมุยเฟยกลับไปแล้ว นางก็พูดกับ ชิงฟู “หูฮวนหลิงมาให้ข้าช่วย แต่หมุยเฟยเองก็ทนไม่ไหวแล้วเหมือนกันงั้นเหรอเนี้ย? อยู่ในวังมาตั้งสิบกว่าปี ไม่ได้เรียนรู้ที่จะอดทนเลยหรือยังไง องค์ชายสามเป็นคนเก่ง เสียดายที่มีแม่ไม่เอาไหน”

ชิงฟู ยิ้มแล้วพูดว่า “หากทุกคนฉลาดเหมือนพระนาง มันก็แย่น่ะสิ เราคงรับมือไม่ไหวแน่”

อี๋กุ้ยเฟยถอนหายใจแล้วพูดว่า “ถึงจะบอกว่าสุดท้ายแล้วกุ้ยไท่เฟยจะล้มเหลว แต่ข้าก็ยังนับถือนางนะ เพียงแต่ แค่เวลาไม่ยอมให้นาง หรือจะบอกว่า นางไม่ได้ล้มเหลวเพราะใครเลย นางพ่ายแพ้ให้กับตัวเอง นางล้มเหลวให้กับความอดทนในหลายปี สุดท้าย ก็ทนไม่ไหวอยู่ดี นางไม่เชื่อใจแม้แต่ลูกชายตัวเอง ดังนั้น ข้าได้เรียนรู้จากนาง ในเวลาที่เหมาะสม ก็สมควรจะเชื่อคนที่ควรเชื่อบ้าง”

“นั่นน่ะสิเพคะ?” ชิงฟู พยักหน้า

“เมื่อมีไทฮองไทเฮา ผู้หญิงทั้งโลกก็อยากจะเหมือนนาง คิดว่าตัวเองเป็นนางคนที่สองกันทั้งนั้น เพียงแต่ ผู้หญิงฉลาดบนโลกนี้มีเยอะมาก แต่มีกี่คนจะมีฝีมือและอำนาจเหมือนนางกันล่ะ? กุ้ยไท่เฟยในวันวาน ฮองเฮาเหลียง จนถึงฮองเฮาเฉาของเป่ยม่อ เหลาไท่ไท่ของตระกูลฉิน พวกนางก็มีหลงไท่เฮาเป็นแบบอย่างทั้งนั้น คิดว่าจะเป็นแบบนางได้”

นางค่อย ๆ พิงไปที่เก้าอี้พัก ท่าทางดูขี้เกียจมาก “แต่ข้าไม่เหมือนกัน ข้าไม่อยากเป็นแบบนาง ข้าไม่สนใจหรอกว่าจะได้เป็นฮองเฮาหรือเปล่า หรือว่าจะได้เป็นฮองไทเฮาหรือเปล่า ขอแค่ข้าชนะ ให้เจ้าเจ็ดได้เป็นใหญ่ ไม่ใช่ตัวข้า”

“ฮองเฮาเหลียงคิดว่าอาจไม่เหมือนคนอื่น” ชิงฟู พูด

อี๋กุ้ยเฟยพูดว่า “น่าเสียดาย นางมีลูกชายถึงสองคน แต่กลับลำเอียงให้กับลูกชายที่ไม่เอาไหนอย่างรัชทายาทที่ถูกปลดไป ตกอยู่ในสภาพแบบนั้น เพราะนางรนหาที่เอง”

พูดถึงตรงนี้ นางเองก็หยุดไป นึกถึงเรื่องรัชทายาทวันวาน ใบหน้าของนางก็แดงขึ้นมา เจ้าเด็กบ้านั่น มันก็ใช้ได้ โดยเฉพาะเรื่องบนเตียง น่าเสียดาย นิสัยแย่ ไม่เอาไหน ทำการใหญ่ไม่ได้ ทำได้แค่ให้คนอื่นเหยียบเท่านั้น

ก็ดี ยังดีที่ได้หลอกใช้เขาอยู่บ้าง เขาก็ถือว่าทำหน้าที่ของเขาสำเร็จแล้ว

“ชิงฟู หาโอกาส ไปถามคนของเราที่ตำหนักซีเวย ดูสิว่าวันนี้หมุยเฟยไปโดนจาวกุ้ยเฟยทำอะไรให้โกรธมา?”

ถึงแม้นางจะมั่นใจในความคิดของตัวเอง แต่ว่า นางทำอะไรระวังตัวอยู่แล้ว ตรวจสอบก่อนจะดีกว่า

นางจะไม่มีวันยอมตกอยู่ในมือของหมุยเฟยเด็ดขาด